دفاع از ناموس به سبک نویسندگان با مزه ممالک عرب!

عصرایران - برخی نویسندگان ممالک عرب، انسان های بامزه ای هستند، نمونه اش آقای داوود البصری عراقی است که در روزنامه السیاسه کویت قلم می زند و البته نمی تواند عقده های ضد ایرانی اش را در نوشته هایش پنهان کند.

البته برای کسی که سالها در خدمت صدام بوده چه جایی بهتر از روزنامه السیاسه کویت به مدیر مسوولی آقای احمد جارالله است که او هم زمانی از صدام حقوق ماهیانه می گرفت و برای سلامتی سردار عرب دعا می کرد!

این داوود البصری اخیرا در مقاله ای که احتمالا به جای چاپ در ستون طنز، به اشتباه در بخش سیاسی روزنامه السیاسه منتشر شده، ایران را متهم به بی عملی در قبال مساله فلسطین کرده و بر ایرانی ها خرده گرفته که چرا برای شکستن محاصره غزه، به آنجا کشتی نمی فرستند؟!

همچنین این بعثی سابق با عصبانیت از ایران پرسیده است که چرا با موشک های شهاب و ابابیل اسراییل را مورد هدف قرار نمی دهد و چرا از حزب الله لبنان نمی خواهد به صهیونیست ها حمله نماید؟

جا دارد از این اندیشمند قرن که به شدت نگران مردم فلسطین است پرسیده شود که گیریم ایران اصلا کاری در ماجرای فلسطین انجام نمی دهد و نسبت به آن بی تفاوت است. شما که عرب هستید و در داعیه داری نسبت به حفظ سرزمین های عربی مدام بر ادعای پوچ جزایر سه گانه اصرار می ورزید، خودتان در برابر غصب کامل یک کشور عربی توسط صهیونیست ها چه کرده اید و چه می کنید؟

آیا جز این است که همانند موش هایی در سوراخ های دیوارها و شکاف سنگ ها فرو رفته اید و از تاریکی آنجا، با چشمانی وحشت زده و البته بی خیال، در حالی که پنیر می جوید ، فقط نظاره گر بدبختی و آوارگی و قتل و کشتار همزبانان و هم کیشان و هم نژادان خود هستید؟!

شما که بر ایران خرده می گیرید چرا در قبال مساله فلسطین کاری نمی کند، کجا بودید زمانی که حتی زنان ایرانی انگشتر و النگوهای طلای شان را از دست بیرون می آوردند و به یاسر عرفات - که 30 سال پیش به ایران آمده بود- هدیه می کردندکه در راه مبارزه برای آزادی فلسطین هزینه کند؟

کجا بودید وقتی ایرانی ها، رزمندگان فلسطینی و لبنانی را آموزش می دادند و دوشادوش آنها با صهیونیست ها می جنگیدند؟
کجا بودید وقتی مصطفی چمران و امام موسی صدر ایرانی جان و زندگی شان را برای مبارزه با غاصبان سرزمین های عربی فلسطین و لبنان می گذاشتند؟

کجا بودید وقتی حزب الله لبنان با حمایت ایران، طولانی ترین جنگ تاریخ اعراب و اسراییل را با پیروزی به انجام رساند؟ آیا جز این بود که همه تان یا خفه شده بودید و یا در پس پرده با اسراییلی ها همدمی و همدردی می کردید و تشویق شان می نمودید که کار حزب الله را یکسره کند؟

لابد موشک هایی که حزب الله با آنها تانک های میرکاوا و ناوچه های سائر را منهدم می کرد را نیز سران عرب به حزب الله داده بودند!

راستی شما که این قدر دم از مردم غزه می زنید در جنگ 22 روزه که ایران تمام توانش را برای کمک به فلسطینی ها بسیج کرده بود - و در نهایت نیز روسیاهی به صهیونیست ها و دوستان عرب شان ماند - شما دقیقاً کجا بودید و چه می کردید؟

آیا جز این است که شجاع ترین و عرب ترین تان فقط دندان به هم می سایید و حداکثر به اسراییلی ها فحش می داد؟ و بماند لابی های پشت پرده برخی سران عرب با اسراییل که مراتب ارادت خود را به سران صهیونیست اعلام می داشتند و حمایت خود از آنان برای نابودی همیشگی حماس را اعلام می داشتند!

اصلا چرا راه دوری برویم؟ شما که منتظر اعزام کشتی های ایران هستید، خودتان چرا کاری نمی کنید؟ نکند کشتی ندارید یا جراتش را؟!

بدا به حال امت بزرگ و پرتوان عرب که برغم تمام استعدادها و پتانسیل هایش، گرفتار حاکمانی است که آمیزه ای از ترس و شهوت رانی و تکبر هستند و الا مگر چند صهیونیست تازه از کشتی پیاده شده می توانستند سرزمینی به وسعت و عظمت فلسطین را در مقابل دیدگان جهان عرب بربایند و داعیه سیادت بر اعراب را نیز داشته باشند؟!

بدا به حال آنان که در ماجرای تلخ و خونبار فلسطین برای خود نقش تماشاچی را انتخاب کرده اند و منتظرند ایرانی ها یا ترک ها برایشان کاری کنند، روزی احمدی نژاد، روزی اردوغان و روزی ...؟ راستی نوبت ملک عبدالله و شیخ صباح و آل نهیان و مبارک و ... کی خواهد رسید؟

مثل اینان، مثل کسی است که متجاوزی به خواهرش تعرض می کند و او بی تفاوت گوشه ای ایستاده و در همان حال بر همسایه نهیب می زند که " ای بی غیرت! چرا کاری نمی کنی؟!"

شمایی که هرگاه دست بالای ایران در ماجرای فلسطین را می بینید، حسادتمندانه فریاد می آوردید که "فلسطین یک مساله عربی است، ایران دخالت نکند"، لطفا اکنون که ناموس تان "فلسطین" ، نیاز به کمک دارد، قدم پیش بگذارید و به جای چنگ انداختن بر سر و صورت دیگران برای یک بار هم که شده، خودتان حرکتی کنید اگر آن شکم های فربه تان بگذارد.