پیکه: به فرگوسن دروغ گفتم!

تهران امروز: بدون شک جرارد پیکه به عنوان یکی از بهترین مدافعان میانی فوتبال اروپا به حساب می‌آید. زوج خط دفاعی او با پویول آنقدر هماهنگ است که به نوعی ضعف‌های دروازه‌بان کاتالان‌ها محو شده است، شاید ویکتور والدس مرد شماره یک بارسا خیلی خوش است که سیم‌خارداری مانند پیکه درست یک خط جلوتر از دروازه او مهاجمان حریف را مهار می‌کند.

جرارد پیکه متولد دوم فوریه 1987 شهر بارسلوناست؛ مرد جوانی که دوران پرنوسانی را در منچستریونایتد و رئال ساراگوسا سپری کرد، ولی حالا جزو مردان اصلی گوآردیولا به حساب می‌آید. خیلی‌ها او را همانند فرانس بکن‌باوئر می‌دانند.

او از 52 باری که پیراهن بارسا را به تن کرده، توانسته 3 گل وارد دروازه حریفان بکند که نخستین گل آن در جریان رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا برابر اسپورتینگ به ثمر رسید، ولی از نظر خودش گلی که او در دوم ماه مه 2009 در داربی ال‌کلاسیکو وارد دروازه کاسیاس کرد از همه لذتبخش‌تر است.

اما گلي كه او در جريان پيروزي منجر به حذف بارسا در نيوكمپ وارد دروازه اينتر كرد شايد تلخ‌ترين گل اين دفاع همه فن حريف باشد.

پيكه با پسوند «باوئر»

هیچ تیمی را نمی‌توانید پیدا کنید که در لیگ قهرمانان اروپا توانسته باشد دوبار متوالی عنوان قهرمانی را به دست آورد. این «تابو» در تاریخ این رقابت‌ها از 18 سال پیش تاکنون هنوز شکسته نشده است.

ولی در اینجا مدافعی هست که امیدوار است این اتفاق را با کاتالان‌ها تجربه کند؛ مرد جوانی که 2 بار، با 2 باشگاه متفاوت توانسته مدال طلای لیگ قهرمانان را به گردنش بیاویزد. جرارد پیکه، مدافع سرسخت بارسلونا تنها آرزویش این بود که برای سومین‌بار، آن هم در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو جام نقره‌ای لیگ قهرمانان را بالای سر ببرد اما...

در اینجا می‌خواهیم به راز عجیبی که پیکه از آن درباره حضورش در منچستریونایتد حرف می‌زند، بپردازیم. واقعا فکر می‌کنید چرا الکس فرگوسن نتوانست چنین مدافع آینده‌داری را در مجموعه‌اش نگه دارد؟ در همین رابطه روزنامه تایمز پرده از حقایقی برمی‌دارد که پرداختن به آن خالی از لطف نیست: «پس از گذشت 11 ماه احساس خارق‌العاده‌ای داشتم، واقعا چه اتفاقاتی رخ داده بود؟ چیزی شبیه ترسیم یک رویا». جرارد پیکه از خاطراتش با این جملات از حضورش در اولدترافورد شروع می‌کند؛ جایی که او را به نام «پیکه باوئر» می‌شناختند. آنها او را با فرانس بکن‌باوئر کبیر مقایسه می‌کردند و به همین دلیل بود که پسوند «باوئر» را به نام او اضافه کردند.

مدافع میانی که این روزها در بارسا حکمفرمایی می‌کند، هرگز نتوانست در «من‌یو» از آن ظرافت و اعتماد به نفس همیشگی برخوردار باشد. شاید مشکلات ارتباطی که در رختکن منچستریونایتد برای او وجود داشت، اصلی‌ترین دلیل عدم درخشش پیکه باشد، چون کارلوس پویول، هم‌تیمی‌اش اینگونه شرح می‌دهد: «در فوتبال، بعضی‌ وقت‌ها نمی‌توانید براحتی با کسی ارتباط دوستانه‌ای برقرار کنید، اما جرارد یکی از آنهایی است که می‌توانید خیلی راحت در کنارش باشید؛ پسری که با آن لبخند همیشگی‌اش به شما انرژی مثبت می‌دهد. به نظر من او بازیکنی است که می‌تواند هر کاری بکند و از ذهن فوق‌العاده‌ای برخوردار است».

جرارد پیکه از فوتبالیست‌هایی است که رابطه تنگاتنگی با ادبیات دارد، او در کاتالونیا به 3 زبان می‌تواند صحبت کند و تسلط خاصی حتی بر نگارش این زبان‌ها دارد. حتی زمانی که به گذشته و سطح فرهنگی خانواده او نقب می‌زنیم، می‌فهمیم که او در یک خانواده اصیل کاتالان بزرگ شده است، او فرزند پدری وکیل و مادری دکتر است که فوتبالش را از آکادمی لاماسیا شروع می‌کند، حتی پدربزرگش یکی از موسسان این باشگاه بوده است؛ آکادمی‌ای که او در کنار فابرگاس و لیونل مسی پرورش پیدا می‌کند تا ما امروز شاهد مدافع قدرتمندی باشیم.

جرارد پیکه درست زمانی آکادمی بارسلونا را به سمت منچستریونایتد ترک کرد که تنها 17 سال داشت، اما او هرگز نتوانست در اولدترافورد به موفقیت برسد و به همین دلیل بود که پس از گذشت 3 سال به‌طور‌ قرضی به رئال ساراگوسا رفت اما خود پیکه درباره تجربه‌اش در من‌یو می‌گوید: «این درست است که از بازگشتم به بارسا خوشحالم ولی تجربه خیلی خوبی از منچستر به دست آوردم.»

او البته درباره آموخته‌هایش از منچستر به نقش پررنگ الکس فرگوسن اشاره می‌کند، به‌طور‌‌ی که جرارد از فرگی به‌عنوان «پدرخوانده‌اش» نام می‌برد. پیکه، فرگوسن را اینگونه شرح می‌دهد: «او همیشه درباره زندگی شخصی با بازیکنانش حرف می‌زند، فرگوسن خیلی به پسرانش نزدیک بود و همین مساله موجب پیشرفت می‌شد».

اما جالب‌ترین نکته این است که در یکی از مسابقات جام اتحادیه، فرگوسن از او می‌پرسد که آیا می‌توانی در پست دفاع کناری بازی کنی؟ و خود پیکه در این‌باره توضیح می‌دهد: «او از من سوال کرد ولی به او دروغ گفتم! من هرگز نمی‌توانستم در پست دفاع کناری بازی کنم چون قبلا نیز در تیم دوم بارسلونا چنین تجربه‌ای نداشتم و به او کلک زدم! همین مساله موجب شد ما در آن بازی شکست بخوریم، درست به یاد دارم در سپتامبر سال 2007 بود که برابر بولتون به میدان رفتم. بازیکن مقابل من آنلکا بود، او خیلی راحت توانست مرا جا بگذارد و از همان ناحیه گل پیروزی‌بخش تیمش را به ثمر رساند».