خر با چه حیواناتی می‌تواند جفت‌گیری کند و نتیجه آن چه خواهد شد؟(+عکس)

از نظر ژنتیکی، قاطر دارای ۶۳ کروموزوم است، در حالی‌که خر ۶۲ و اسب ۶۴ کروموزوم دارند. به‌دلیل این عدم تطابق کروموزومی، قاطر‌ها در بیشتر موارد نابارور هستند و توانایی تولیدمثل ندارند.

جفت‌گیری اسب نر با خر ماده: تولد هینی

در مقابل ترکیب بالا، وقتی اسب نر با خر ماده جفت‌گیری می‌کند، نتیجه‌ی آن حیوانی است به نام هینی (Hinny). این ترکیب کمتر از قاطر رایج است، زیرا باروری خر ماده در مقایسه با اسب ماده پایین‌تر بوده و سازگاری این دو گونه نیز کمتر است. 

هینی‌ها در ظاهر ممکن است با قاطر اشتباه گرفته شوند، اما معمولاً دارای جثه‌ای کوچک‌تر، گوش‌های کوتاه‌تر و رفتار‌های آرام‌تری هستند. همانند قاطر، هینی نیز معمولاً نابارور است و به‌ندرت توانایی تولیدمثل دارد.

جفت‌گیری خر با گورخر: تولد زونکی یا دانکرا

 از دیگر ترکیب‌های شناخته‌شده، جفت‌گیری میان خر و گورخر (Zebra) است. این آمیزش در شرایط طبیعی به ندرت رخ می‌دهد، اما در مراکز پژوهشی، باغ‌وحش‌ها و محیط‌های کنترل‌شده، امکان‌پذیر است. حاصل این جفت‌گیری حیوانی دورگه است که به نام‌های مختلفی شناخته می‌شود:

زونکی (Zonkey)

دانکرا (Donkra)

زبرول (Zebrule) 

این حیوانات معمولاً ترکیبی از ویژگی‌های ظاهری خر و گورخر هستند. برای نمونه، بدن آنها شبیه به خر است، اما پا‌ها یا گردن آنها دارای نوار‌های راه‌راه مخصوص گورخر است. این موجودات نیز مانند سایر دورگه‌های بین‌گونه‌ای، اغلب نابارور هستند. 

امکان جفت‌گیری خر با سایر اعضای خانواده اسب‌سانان

 علاوه بر اسب و گورخر، گونه‌های دیگری از خانواده‌ی اسب‌سانان وجود دارند، نظیر انواع مختلف خر‌های وحشی آسیایی یا آفریقایی. در موارد نادری، جفت‌گیری میان خر اهلی و خر وحشی آسیایی (نظیر انگر، خولان یا گورخر آسیایی) ممکن است انجام گیرد. اگرچه از نظر ظاهری تفاوت‌هایی میان آنها وجود دارد، اما نزدیکی ژنتیکی این گونه‌ها باعث می‌شود که آمیزش آنها منجر به تولد نوزادان زنده شود. با این حال، بررسی دقیق باروری نسل حاصل هنوز در سطح تحقیقات علمی است و نمی‌توان درباره‌ی باروری یا نازایی آنها به‌طور قطعی نظر داد.

آیا خر با حیوانات دیگر نظیر گاو، سگ یا شتر می‌تواند جفت‌گیری کند؟

 برخی افراد به اشتباه تصور می‌کنند که امکان جفت‌گیری خر با حیواناتی همچون گاو، سگ یا شتر وجود دارد. از منظر علمی و زیستی، چنین آمیزش‌هایی کاملاً غیرممکن هستند. علت این امر، تفاوت عمیق در ساختار ژنتیکی، تعداد کروموزوم‌ها و سازگاری‌های تولیدمثلی این گونه‌هاست. به‌طور مثال: 

گاو دارای ۶۰ کروموزوم است.

سگ دارای ۷۸ کروموزوم است.

شتر دارای ۷۴ کروموزوم است.

این اعداد با خر که ۶۲ کروموزوم دارد، هیچ تطابقی نداشته و مانع هرگونه لقاح زیستی می‌شوند. حتی اگر در برخی موارد رفتار جفت‌گیری در ظاهر رخ دهد، از نظر فیزیولوژیک امکان لقاح و رشد جنین وجود ندارد.

خر از جمله حیواناتی است که تنها می‌تواند با اعضای خانواده‌ی اسب‌سانان وارد فرایند جفت‌گیری شود. شناخته‌شده‌ترین ترکیب‌ها، شامل جفت‌گیری با اسب (که منجر به تولد قاطر یا هینی می‌شود) و گورخر (که منجر به تولد زونکی یا دانکرا می‌شود) هستند. تمامی این ترکیب‌ها، به‌جز موارد بسیار نادر، منجر به تولد موجودات نازا می‌شوند، چرا که عدم تطابق در کروموزوم‌های والدین مانع از باروری نسل جدید می‌گردد.

جفت‌گیری خر با گونه‌هایی خارج از خانواده اسب‌سانان از نظر علمی ممکن نیست و نمونه‌های مربوط به آن، بیشتر در سطح شایعات، افسانه‌ها یا سوءبرداشت‌های رایج قرار دارند. بنابراین، درک علمی و دقیق از ساختار ژنتیکی این حیوانات، نقش مهمی در مقابله با باور‌های نادرست عامیانه دارد.