اقلیت‌های جنسی ایران؛ بدون هویت، تحقیر شده، رابطه جنسی اجباری

عصرایران؛ دکتر پارسا بهمنی، متخصص روان‌شناسی- گرمای ماه‌های پایانی بهار در بوشهر را کسی که جنوبی نباشد به سختی تاب می‌آورد. عصر یک روز خردادی است. در آن جاده معروفی هستیم که دو سویش را آب دریا می‌گیرد. در این وقت اما جز برهوتی سفید و بی‌پایان چیزی پیرامون جاده را نگرفته. آب دریا عقب‌نشینی کرده و تنها چیزی که نظر آدم را جلب می‌کند، تابلوی نزدیک شدن به نیروگاه هسته‌ای بوشهر است. با کمک نقشه گوگل به «عالی‌شهر»، محل زندگی سمیر می‌رسم. در خیابان‌ها پرنده پر نمی‌زند. جلوی در باشگاهی که نشانی‌اش را داده، پارک کرده و دوربین را آماده می‌کنم. سمیر با لباسی مردانه از در باشگاه بیرون می‌آید. سلام گرمی می‌کند. می‌گوید: «صاحب باشگاه نمی‌گذارد بیایی داخل ازم در حال ورزش فیلم بگیری. بهم گفت برو خدا را شکر کن که راهت داده‌ام باشگاه مردانه؛ دیگر دردسر برایم درست نکن».

 

درِ ماشین را باز می‌کند، سوار می‌شود و راه می‌افتیم سمت خانه‌شان. پدر و مادرش با مهربانی با ما برخورد می‌کنند و می‌رویم داخل اتاق. او پیراهنش را می‌کَنَد و «بایندر» را که به سینه‌اش بسته باز می‌کند. مردان ترنس از ویژگی‌های زنانه بدنشان بیزارند. اغلب زیر پیراهنشان بایندر، کِش‌های پهن یا حتا بانداژ می‌بندند تا برجستگی سینه معلوم نباشد و مانند مردان همسوجنس، سینه آنها صاف به نظر برسد. زنان ترنس (بدن مردانه، هویت زنانه) درست برعکس. با عمل‌های جراحی، تزریق چربی و پروتز تلاش می‌کنند سینه و باسن برجسته‌ای پیدا کنند. آنها از ویژگی‌های مردانه بدن‌شان بیزار هستند. یکی از زنان ترنس که به دلیل تحقیر مداوم خانواده که به او برچسب «منحرف»، «اواخواهر» و... می‌زدند و مورد بدرفتاری جسمی نیز قرار گرفته بود یک‌بار به من گفت: «به اندازه‌ای از آلت جنسی‌ام متنفرم که توی دستشویی نگاهش نمی‌کنم. دلم نمی‌خواهد وجود داشته باشد. گاهی به اندازه‌ای عصبانی‌ام که می‌خواهم چاقویی بردارم و آن را ببرم».

 

مردان ترنس –که بدن زنانه دارند- درست برعکس. زمانی که ویژگی‌های زنانه بدنشان پررنگ می‌شود- مانند دوره قاعدگی- آشفتگی بسیار زیادی را تجربه می‌کنند. به نظر می‌رسد اقلیت‌های جنسی و جنسیتی همه قربانی تعریف خشک و انعطاف‌ناپذیری هستند که از مفهوم جنسیت و میل جنسی در طول تاریخ شکل گرفته است. جامعه افراد را به زنان و مردان دگرجنس‌گرا تقسیم کرده و هر حالتی خارج از آن را به رسمیت نمی‌شناسد. برخی نظریه پردازان، معتقدند که صرف‌نظر از تفاوت‌های جسمی، این جامعه است که افراد را به زن و مرد تقسیم می‌کند و نقش‌هایی را به هر کدام می‌سپارد.

 

او بایندر جدیدی را می‌پوشد که در خانه راحت‌تر باشد و بدنش آزادتر باشد، در عین حال برآمدگی سینه مشخص نشود. سپس آلبوم عکس‌هایش را از کمد در آورده و نشانم می‌دهد. در همه آنها، انگار یک مرد پرانرژی را در مانتو و شلوار دخترانه جا داده باشی.

 

پژوهش‌ها نشان داده آنچه جهت‌گیری جنسی انسان را شکل می‌دهد، عوامل زیستی پیش از تولد هستند. به گفته هیلگارد، دیگر آن‌قدر پژوهش‌های گسترده انجام شده که بدانیم محیط در شکل‌گیری جهت‌گیری جنسی انسان نقش ندارد. که اگر این‌طور بود، کسی چون سمیر که بیش از 2 دهه از عمرش را در ظاهری زنانه گذرانده، در مدرسه دخترانه درس خوانده و تا همین اواخر نمی‌دانسته علت تفاوتش «ترنس بودن» است، باید دختر بودن خود را می‌پذیرفت. وجود پدیده همجنسگرایی در حیوانات (که طبیعتا چیزی به نام تربیت در شکل‌گیری رفتار جنسی آنان تاثیر ندارد) و همچنین مطالعه بر روی دوقلو‌های تک تخمکی که از لحظه تولد از هم جدا شده و هیچ‌گاه همدیگر را ملاقات نکرده بودند، نشان داده که انسان‌ها با جهت‌گیری جنسی و جنسیتی خود زاده می‌شوند.

 

بخش بزرگی از پژوهش‌ها نشان داده که جهت‌گیری‌های جنسی انسان را کروموزوم‌ها تعیین می‌کنند. یکی از مطالعات حاکی از «تفاوت» در منطقه XQ28 در کروموزوم افراد همجنسگرا بوده است. من در میان انبوه مراجعان خود شاهد شرایطی بوده‌ام که هر دو همشیر، ترنس یا همجنسگرا بوده‌اند. در یکی از موارد، سارا که برای عمل به من مراجعه کرد توضیح داد که برادرش نیز ترنس است. برادر او سال‌ها پیش عمل کرده بود و با یک زن ازدواج کرده. حاصل این ازدواج هم دو فرزند هستند؛ ترنس‌ها اغلب با عمل IVF بچه‌دار می‌شوند. این می‌تواند با استفاده از تخمک فریز شده مرد ترنس پیش از عمل به همراه یک اسپرم اهدایی و رحم همسر او باشد. زنان ترنس که به صورت ذاتی از داشتن رحم بی‌بهره‌‌اند هم در صورت ازدواج می‌توانند با رحم اجاره‌ای زنی دیگر فرزنددار شوند.

 

اجبار به برقراری رابطه جنسی