آیا تا به حال احساس کرده‌اید که افکاری ناخواسته و تکراری در ذهن شما نقش بسته‌اند که به هیچ وجه نمی‌توانید از آن‌ها رهایی پیدا کنید؟ آیا این افکار باعث شده‌اند که زندگی روزمره شما مختل شود یا به انجام رفتارهای تکراری و بی‌پایان روی بیاورید؟ وسواس فکری از جمله مشکلات روانی است که بسیاری از افراد در طول زندگی با آن مواجه می‌شوند، اما آیا می‌دانید این افکار دقیقاً به چه علائمی منجر می‌شوند؟ چه راهکارهایی برای کاهش و درمان این افکار وجود دارد؟ آیا همه افراد مبتلا به وسواس فکری نیاز به دارو درمانی دارند یا روش‌های دیگری نیز برای بهبود آن وجود دارد؟

در ادامه به بررسی این سوالات و علائم مرتبط با وسواس فکری خواهیم پرداخت و روش‌های درمانی مختلف را مورد ارزیابی قرار خواهیم داد.

وسواس فکری چیست و چه علائمی دارد؟

وسواس فکری یک نوع اختلال روانی است که در آن فرد دچار افکار، تصاویر، یا ایده‌های ناخواسته و تکراری می‌شود که نمی‌تواند از آن‌ها رهایی یابد. این افکار اغلب باعث اضطراب شدید می‌شوند و فرد را وادار به انجام رفتارهای خاص یا تکراری برای کاهش این اضطراب می‌کنند. این رفتارها که به آن‌ها اجبار گفته می‌شود، معمولاً به صورت موقتی اضطراب فرد را کاهش می‌دهند اما در طولانی‌مدت به تکرار افکار و رفتارهای وسواسی منجر می‌شوند.

علائم وسواس فکری

وسواس فکری می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم را به همراه داشته باشد که در هر فرد متفاوت است. برخی از رایج‌ترین علائم شامل موارد زیر است:

افکار ناخواسته و تکراری: افکاری که اغلب منفی، ترسناک یا غیرمنطقی هستند و به طور مداوم ذهن فرد را درگیر می‌کنند.
اضطراب شدید: این افکار معمولاً اضطراب زیادی ایجاد می‌کنند که فرد را تحت فشار روانی قرار می‌دهد.
رفتارهای تکراری (اجبار): برای کاهش اضطراب ناشی از افکار وسواسی، فرد ممکن است رفتارهایی تکراری مانند شستن مکرر دست‌ها، چک کردن درها یا شمارش اشیاء را انجام دهد.
نیاز به اطمینان و تأیید مداوم: فرد ممکن است به دنبال تأیید دیگران یا بررسی مکرر موقعیت‌ها باشد تا از درستی یا امنیت وضعیت خود مطمئن شود.
کاهش تمرکز و کارایی: وسواس فکری می‌تواند تمرکز فرد را از کارها و فعالیت‌های روزانه منحرف کرده و توانایی انجام وظایف عادی را مختل کند.
زمان‌بر بودن افکار و رفتارها: افراد مبتلا به وسواس فکری معمولاً زمان زیادی را صرف افکار و رفتارهای تکراری می‌کنند که این امر می‌تواند روابط و کارهای روزانه آن‌ها را مختل کند.

علائم وسواس فکری معمولاً با گذشت زمان تشدید می‌شود و ممکن است در صورت عدم درمان به مشکلات جدی‌تری منجر گردد.

نحوه درمان وسواس فکری

درمان وسواس فکری معمولاً ترکیبی از روش‌های روان‌درمانی و دارودرمانی است. بسته به شدت و نوع وسواس فکری، پزشک یا روان‌شناس و روان‌درمانگر می‌تواند یک یا چند روش درمانی را برای کمک به فرد مبتلا تجویز کند. هدف از درمان این است که افکار وسواسی کاهش یابند، رفتارهای اجباری کنترل شوند، و کیفیت زندگی فرد بهبود یابد.

1. روان‌درمانی (رفتار درمانی شناختی یا CBT)

یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی برای وسواس فکری، رفتار درمانی شناختی (CBT) است که به خصوص از تکنیکی به نام مواجهه و جلوگیری از پاسخ (ERP) استفاده می‌کند.

مواجهه و جلوگیری از پاسخ (ERP): در این تکنیک، فرد به تدریج با موقعیت‌هایی که باعث افکار وسواسی می‌شوند، مواجه می‌شود ولی از انجام رفتارهای اجباری خودداری می‌کند. این مواجهه به فرد کمک می‌کند تا به مرور زمان اضطراب کمتری را تجربه کند و یاد بگیرد که می‌تواند بدون انجام رفتارهای تکراری، افکار وسواسی را تحمل کند.
تغییر الگوهای فکری: در CBT همچنین فرد یاد می‌گیرد که افکار و باورهای منفی و غیرمنطقی خود را شناسایی کرده و آن‌ها را با افکار منطقی و سالم‌تر جایگزین کند.

2. دارودرمانی

در برخی موارد، وسواس فکری به قدری شدید است که بدون دارودرمانی نمی‌توان آن را کنترل کرد. داروهایی که معمولاً برای درمان وسواس فکری تجویز می‌شوند شامل داروهای ضدافسردگی از دسته مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) هستند.

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs): داروهایی مانند فلوکستین، سرترالین و فلووکسامین برای کنترل علائم وسواس فکری مؤثر هستند. این داروها میزان سروتونین مغز را افزایش داده و به کاهش افکار وسواسی و اضطراب مرتبط با آن کمک می‌کنند.
داروهای ضداضطراب: در برخی موارد، داروهای ضداضطراب نیز ممکن است برای کاهش اضطراب شدید فرد تجویز شوند.

3. گروه‌درمانی و حمایت‌های اجتماعی

حضور در گروه‌درمانی و تبادل تجربیات با دیگران که با وسواس فکری مواجه هستند، می‌تواند برای بسیاری از افراد مفید باشد. گروه‌های پشتیبانی به افراد کمک می‌کنند که احساس تنهایی کمتری داشته باشند و روش‌های مقابله با وسواس را از دیگران بیاموزند.

4. درمان‌های جایگزین و مکمل

تمرینات آرام‌سازی و مدیتیشن: این تکنیک‌ها می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند و فرد را از وسواس‌های فکری دور نگه دارند. یوگا، تنفس عمیق، و مدیتیشن می‌توانند برای بهبود وضعیت روحی مؤثر باشند.
ورزش و فعالیت‌های بدنی: ورزش منظم نیز به کاهش اضطراب و بهبود خلق‌وخو کمک می‌کند و می‌تواند یکی از روش‌های مؤثر در کنترل وسواس فکری باشد.

5. درمان‌های پیشرفته‌تر

در موارد بسیار شدید که درمان‌های دیگر جواب نمی‌دهند، پزشک ممکن است از روش‌های پیشرفته‌تری مانند تحریک مغزی عمقی (DBS) یا درمان الکتروشوک (ECT) استفاده کند. این روش‌ها به عنوان گزینه‌های نهایی برای افراد مبتلا به وسواس فکری بسیار مقاوم به درمان به کار می‌روند.

6. تغییرات در سبک زندگی

علاوه بر درمان‌های حرفه‌ای، تغییرات در سبک زندگی نیز می‌تواند به بهبود وسواس فکری کمک کند. خواب کافی، تغذیه سالم، کاهش مصرف کافئین و الکل، و ایجاد روال روزانه پایدار می‌توانند به کاهش شدت علائم کمک کنند.

ترکیبی از این روش‌ها بسته به نیاز فرد به کار گرفته می‌شود و هر فرد ممکن است به یک یا چند روش درمانی پاسخ دهد. همکاری منظم با پزشک و پیگیری درمان‌ها می‌تواند در کاهش علائم وسواس فکری و بهبود کیفیت زندگی مؤثر باشد.

وسواس فکری از کجا می‌آید؟

وسواس فکری یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی، زیستی، روان‌شناختی و محیطی ایجاد می‌شود. اگرچه دلایل دقیق این اختلال هنوز به طور کامل مشخص نشده‌اند، تحقیقات نشان می‌دهد که چندین عامل می‌توانند در ایجاد و تشدید وسواس فکری نقش داشته باشند.

1. عوامل ژنتیکی

یکی از مهم‌ترین عواملی که در بروز وسواس فکری نقش دارد، وراثت است. مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که در خانواده خود سابقه وسواس فکری دارند، بیشتر احتمال دارد که به این اختلال مبتلا شوند. ژن‌هایی که در تنظیم مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین نقش دارند، ممکن است در بروز وسواس فکری تأثیرگذار باشند.

2. عوامل زیستی

نقش مغز و مواد شیمیایی عصبی در ایجاد وسواس فکری بسیار حائز اهمیت است. تحقیقات نشان می‌دهند که در افراد مبتلا به وسواس فکری، برخی از قسمت‌های مغز مانند نواحی مرتبط با تصمیم‌گیری و کنترل رفتارها به درستی عمل نمی‌کنند. همچنین، عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز، به ویژه سروتونین که در تنظیم خلق‌وخو و اضطراب نقش دارد، می‌تواند یکی از دلایل وسواس فکری باشد.

3. عوامل روان‌شناختی

روان‌شناسی فردی و تجربیات گذشته نیز می‌تواند در بروز وسواس فکری نقش داشته باشد. برخی از افراد که به شدت کمال‌گرا هستند یا در دوران کودکی تحت فشارهای روانی شدید قرار داشته‌اند، ممکن است بیشتر در معرض این اختلال قرار گیرند. افرادی که در دوران کودکی با اضطراب و ترس‌های شدید مواجه بوده‌اند یا در خانواده‌هایی که انتظارهای سخت‌گیرانه‌ای از آن‌ها داشته‌اند، نیز بیشتر مستعد ابتلا به وسواس فکری هستند.

4. عوامل محیطی

تجربیات و رویدادهای استرس‌زا در زندگی نیز می‌تواند محرکی برای شروع وسواس فکری باشد. رویدادهای تلخ مانند از دست دادن عزیزان، بیماری‌های سخت، یا تجربه تروما می‌توانند در افرادی که استعداد ژنتیکی دارند، به عنوان محرک عمل کنند و وسواس فکری را فعال کنند.

5. عفونت‌ها و تغییرات ایمنی

در برخی از موارد نادر، عفونت‌های استرپتوکوکی در کودکان می‌تواند باعث شروع یا تشدید وسواس فکری شود. این وضعیت به نام سندرم PANDAS شناخته می‌شود و معمولاً با درمان عفونت و کاهش التهاب بهبود می‌یابد.

6. نقش تربیت و محیط خانواده

نقش خانواده و تربیت نیز می‌تواند در وسواس فکری تأثیر داشته باشد. محیط‌هایی که فشارهای روانی زیادی بر افراد وارد می‌کنند، یا در آن‌ها ترس و اضطراب به صورت مداوم وجود دارد، می‌تواند به بروز وسواس فکری کمک کند. همچنین، الگوهای رفتاری مشاهده شده در خانواده نیز می‌تواند در شکل‌گیری این اختلال نقش داشته باشد.

در نهایت، وسواس فکری نتیجه یک ترکیب پیچیده از این عوامل است. هر فرد ممکن است به دلیل یک یا چند مورد از این عوامل به وسواس فکری مبتلا شود، و در برخی افراد، هیچ دلیل خاصی نمی‌توان پیدا کرد. به همین دلیل، درمان وسواس فکری نیز معمولاً نیاز به یک رویکرد جامع دارد که به همه این عوامل توجه داشته باشد.

وسواس فکری باعث چه بیماری‌هایی می‌شود؟

وسواس فکری (OCD) می‌تواند به مرور زمان تأثیرات جدی و گسترده‌ای بر سلامت جسمی و روانی افراد بگذارد. اگر این اختلال به موقع درمان نشود، ممکن است منجر به مشکلات و بیماری‌های دیگری شود که می‌توانند زندگی روزمره و روابط فرد را مختل کنند. در اینجا به برخی از بیماری‌ها و مشکلات مرتبط با وسواس فکری اشاره می‌کنیم:

1. اضطراب و اختلالات اضطرابی

وسواس فکری اغلب با اضطراب شدید همراه است. این اضطراب ناشی از افکار ناخواسته و تکراری است که فرد نمی‌تواند آن‌ها را کنترل کند. فشار روانی مداوم می‌تواند به اختلالات اضطرابی دیگری مانند حملات پانیک (panic attacks)، اضطراب اجتماعی (social anxiety) یا اضطراب عمومی (generalized anxiety disorder) منجر شود.

2. افسردگی

افراد مبتلا به وسواس فکری معمولاً به دلیل فشار روانی مداوم و احساس عدم توانایی در کنترل افکار و رفتارهای خود، به مرور زمان دچار افسردگی می‌شوند. ناامیدی از عدم توانایی در رهایی از این چرخه افکار و اجبارهای تکراری می‌تواند باعث احساس بی‌ارزشی، خستگی روانی، و کاهش انرژی شود.

3. اختلالات خواب

وسواس فکری می‌تواند اختلالات خواب مختلفی ایجاد کند. افکار وسواسی اغلب در ساعات شب شدت می‌گیرند و فرد را از خوابیدن بازمی‌دارند. برخی از افراد ممکن است ساعات طولانی به فکر کردن درباره نگرانی‌های خود بپردازند یا رفتارهای اجباری خود را تکرار کنند، که این امر منجر به بی‌خوابی (insomnia) یا اختلال در کیفیت خواب می‌شود.

4. مشکلات گوارشی

اضطراب و استرس مداوم ناشی از وسواس فکری می‌تواند بر سیستم گوارشی تأثیر منفی بگذارد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است دچار مشکلاتی مانند سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، تهوع، سوءهاضمه یا دردهای معده شوند. استرس و اضطراب می‌تواند عملکرد معده و روده را تحت تأثیر قرار داده و منجر به مشکلات گوارشی مزمن شود.

5. اختلالات خوردن

در برخی موارد، وسواس فکری می‌تواند به اختلالات خوردن منجر شود. فرد ممکن است وسواس شدیدی نسبت به رژیم غذایی یا وزن خود پیدا کند و در نتیجه رفتارهای ناسالمی مانند خوردن بیش از حد (پرخوری عصبی) یا خودداری از غذا خوردن (بی‌اشتهایی عصبی) داشته باشد. این اختلالات می‌توانند به مشکلات جسمی جدی منجر شوند.

6. اختلالات شخصیتی

فشار روانی و اضطراب مداوم ناشی از وسواس فکری می‌تواند به شکل‌گیری اختلالات شخصیتی منجر شود. افراد مبتلا به وسواس فکری ممکن است به تدریج الگوهای رفتاری و شخصیتی خاصی را توسعه دهند که شامل کناره‌گیری اجتماعی، عدم توانایی در اعتماد به دیگران، یا مشکلات در روابط بین‌فردی باشد.

7. مشکلات قلبی و عروقی

اضطراب و استرس مداوم ناشی از وسواس فکری می‌تواند باعث افزایش فشار خون و افزایش ضربان قلب شود که در درازمدت می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش دهد. استرس مداوم می‌تواند به افزایش سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول منجر شود که بر قلب و عروق خونی تأثیر منفی دارد.

8. مشکلات پوستی

رفتارهای اجباری ناشی از وسواس فکری، مانند شستن مکرر دست‌ها، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات پوستی شود. افراد مبتلا به وسواس شست‌وشو ممکن است دچار التهاب، خشکی، یا ترک‌های پوستی شوند. همچنین، وسواس فکری در برخی افراد ممکن است باعث کندن موها (trichotillomania) یا خراشیدن پوست شود.

9. ضعف سیستم ایمنی

استرس و اضطراب مداوم ناشی از وسواس فکری می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر منفی بگذارد. استرس مزمن معمولاً باعث تضعیف سیستم ایمنی شده و فرد را بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌ها و عفونت‌ها قرار می‌دهد. افرادی که به طور مداوم تحت فشار روانی هستند، معمولاً بیشتر دچار سرماخوردگی، آنفولانزا، و دیگر بیماری‌های عفونی می‌شوند.

10. سوءمصرف مواد مخدر و الکل

برخی افراد برای فرار از افکار وسواسی و کاهش اضطراب، ممکن است به سوءمصرف مواد مخدر یا الکل روی بیاورند. این رفتارهای ناسالم می‌تواند مشکلات جدیدی را به مشکلات موجود اضافه کند و وضعیت جسمی و روانی فرد را بدتر کند.

11. خودکشی

در موارد شدید، فشار روانی و ناتوانی در کنترل وسواس‌های فکری ممکن است فرد را به سمت افکار خودکشی سوق دهد. احساس ناامیدی و عدم توانایی در تحمل اضطراب می‌تواند افراد مبتلا به وسواس فکری را در معرض خطر اقدام به خودکشی قرار دهد.

وسواس فکری می‌تواند به شدت کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و به بیماری‌ها و مشکلات جدی دیگری منجر شود. تشخیص به موقع و درمان صحیح توسط دکتر وسواس فکری می‌تواند از بسیاری از این مشکلات جلوگیری کند و به فرد کمک کند تا زندگی سالم‌تر و با کیفیت‌تری داشته باشد.

فرق اسکیزوفرنی با وسواس فکری (OCD)

اسکیزوفرنی و وسواس فکری دو اختلال روانی متفاوت هستند که علائم و اثرات روان‌شناختی متنوعی دارند. با اینکه ممکن است برخی از علائم آن‌ها مانند وجود افکار غیرقابل کنترل مشابه به نظر برسند، اما در واقع این دو اختلال از لحاظ ماهیت، علائم، و درمان تفاوت‌های قابل توجهی دارند. در اینجا به تفاوت‌های اساسی میان اسکیزوفرنی و وسواس فکری می‌پردازیم:

1. ماهیت اختلال

وسواس فکری-اجباری (OCD): این اختلال با افکار وسواسی ناخواسته و مکرر (افکار یا تصورات مزاحم) و رفتارهای اجباری (عمل‌هایی که برای کاهش اضطراب انجام می‌شود) شناخته می‌شود. افراد مبتلا به OCD اغلب می‌دانند که افکار و رفتارهایشان غیرمنطقی هستند، اما احساس می‌کنند که نمی‌توانند آن‌ها را کنترل کنند.
اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی یک اختلال روان‌پریشی (پسیوتیک) است که با از دست دادن ارتباط با واقعیت، توهمات (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند)، هذیان‌ها (باورهای غیرواقعی و عجیب) و اختلال در تفکر و گفتار همراه است. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی معمولاً قادر به تشخیص واقعیت از خیال نیستند.

2. علائم اصلی

وسواس فکری-اجباری (OCD): علائم اصلی شامل افکار وسواسی و رفتارهای اجباری است. افراد مبتلا به OCD ممکن است افکار مزاحمی مانند ترس از آلودگی، ترس از آسیب رساندن به دیگران، یا نیاز به ترتیب و نظم داشته باشند و برای کاهش اضطراب ناشی از این افکار، رفتارهایی مانند شستن مکرر دست‌ها، چک کردن درب‌ها، یا شمارش انجام دهند.
اسکیزوفرنی: افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است دچار توهمات (مانند شنیدن صداهای غیرواقعی یا دیدن تصاویری که وجود ندارند)، هذیان‌ها (مانند باورهای غیرمنطقی و عجیب)، اختلال در تفکر (مانند تفکرات نامنظم و پراکنده) و قطع ارتباط با واقعیت شوند. این افراد اغلب باور دارند که توهمات و هذیان‌هایشان واقعی هستند.

3. بینش فرد به وضعیت خود

OCD: در وسواس فکری، افراد معمولاً بینش خوبی نسبت به وضعیت خود دارند. آن‌ها متوجه می‌شوند که افکار وسواسی‌شان غیرمنطقی است و می‌دانند که رفتارهای اجباری‌شان بیش از حد است، اما همچنان احساس می‌کنند که باید این رفتارها را انجام دهند تا اضطرابشان کاهش یابد.
اسکیزوفرنی: در اسکیزوفرنی، بینش به طور کلی کاهش یافته است. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً توهمات و هذیان‌هایشان را به عنوان واقعیت می‌پذیرند و توانایی تشخیص بین واقعیت و خیال را از دست می‌دهند. این امر باعث می‌شود که درمان و مداخله دشوارتر باشد.

4. تأثیر بر عملکرد روزمره

OCD: افراد مبتلا به وسواس فکری ممکن است از نظر عملکرد روزمره به دلیل رفتارهای اجباری دچار مشکل شوند، اما اغلب قادرند به فعالیت‌های اجتماعی و شغلی خود ادامه دهند. رفتارهای وسواسی ممکن است زمان‌بر باشند، اما در بسیاری از موارد فرد می‌تواند به طور جزئی در زندگی روزمره عملکرد داشته باشد.
اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی به طور معمول تأثیر بیشتری بر عملکرد روزمره دارد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است توانایی انجام کارهای روزمره، حفظ روابط اجتماعی، و یا کار کردن را از دست بدهند. توهمات و هذیان‌ها می‌توانند زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهند و نیاز به حمایت‌های ویژه روان‌پزشکی داشته باشند.

5. درمان

OCD: درمان وسواس فکری-اجباری معمولاً شامل روان‌درمانی (مانند درمان شناختی-رفتاری) و داروهایی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) می‌شود. هدف از درمان کاهش اضطراب و کنترل رفتارهای اجباری است.
اسکیزوفرنی: درمان اسکیزوفرنی اغلب نیاز به استفاده از داروهای ضد روان‌پریشی دارد. این داروها به کاهش توهمات و هذیان‌ها کمک می‌کنند. همچنین، روان‌درمانی و حمایت اجتماعی برای بهبود عملکرد فرد و کمک به بازگشت به جامعه ضروری است.

6. پیش‌آگهی (پیش‌بینی بهبود)

OCD: با درمان مناسب، افراد مبتلا به وسواس فکری-اجباری معمولاً می‌توانند زندگی نسبتاً عادی داشته باشند و علائمشان را به خوبی مدیریت کنند. اگرچه ممکن است این اختلال به طور کامل درمان نشود، اما با مدیریت صحیح می‌توان کیفیت زندگی را بهبود بخشید.
اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی معمولاً یک اختلال مزمن و جدی‌تر است و بسیاری از افراد مبتلا نیاز به درمان مادام‌العمر دارند. با این حال، با درمان مناسب و حمایت‌های روان‌پزشکی، برخی افراد می‌توانند بهبود نسبی پیدا کنند و به جامعه بازگردند.

7. نوع افکار و باورها

OCD: افکار در OCD معمولاً وسواسی هستند، به این معنا که مزاحم و ناخواسته‌اند. این افکار ممکن است شامل نگرانی‌های شدید درباره آلودگی، نظم یا ایمنی باشند، اما فرد به طور کلی از غیرمنطقی بودن این افکار آگاه است.
اسکیزوفرنی: افکار در اسکیزوفرنی معمولاً هذیانی هستند، یعنی باورهای غیرواقعی و عجیب که فرد به شدت به آن‌ها اعتقاد دارد، حتی با وجود شواهدی که خلاف آن را نشان می‌دهند. به عنوان مثال، فرد ممکن است باور داشته باشد که تحت تعقیب است یا قدرت‌های ماورایی دارد.

به طور خلاصه، وسواس فکری و اسکیزوفرنی دو اختلال کاملاً متفاوت هستند که نیاز به رویکردهای درمانی و مدیریتی خاص خود دارند. وسواس فکری بیشتر با اضطراب و افکار وسواسی همراه است که فرد نسبت به آن‌ها بینش دارد، در حالی که اسکیزوفرنی با توهمات، هذیان‌ها و عدم تشخیص واقعیت از خیال مشخص می‌شود و معمولاً بینش کمتری نسبت به وضعیت خود دارد.

تماشاخانه