غزل شماره 66 حافظ

بنال بلبل اگر با منت سر یاریست
که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست

در آن زمین که نسیمی وزد ز طره دوست
چه جای دم زدن نافه‌های تاتاریست

بیار باده که رنگین کنیم جامه زرق
که مست جام غروریم و نام هشیاریست

خیال زلف تو پختن نه کار هر خامیست
که زیر سلسله رفتن طریق عیاریست

لطیفه‌ایست نهانی که عشق از او خیزد
که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست

جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال
هزار نکته در این کار و بار دلداریست

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند
قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست

بر آستان تو مشکل توان رسید آری
عروج بر فلک سروری به دشواریست

سحر کرشمه چشمت به خواب می‌دیدم
زهی مراتب خوابی که به ز بیداریست

دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ
که رستگاری جاوید در کم آزاریست

تفسیر :

مادیات و ثروت این دنیا فانی است، سعی کنید به متعلقات دنیوی وابسته نباشید و دست از طمع و حرص زدن برای مال دنیا بردارید. مدتی است مشغولیت های دنیا باعث شده فکر و ذکرتان پول و اندوختن ثروت باشد، این طرز تفکر باعث می شود از چشم اهل دل بیفتید.

در مسیر هنر و ادب گام بردارید و تلاش کنید تا به مراتب بالا رسیده و نزد مردم محبوب شوید.

از ریا و دورویی برحذر باشید و با ایمان به خدا و راستی به سوی اهداف خود بروید. در حق مردم بی انصافی نکنید و در همه حال جانب حق را بگیرید.