دوربین برمی‌داشت و در خیابان‌های تهران میان مردم می‌رفت و مشغول ثبت سنگرها، آمبولانس‌ها و زنانی که کفنشان، چادرشان بود می‌شد. مریم کاظم‌زاده بانویی است که به او لقب نخستین زن عکاس و خبرنگار جنگ را داده‌اند.
به گزارش همشهری آنلاین، شیرازی بود اما سال‌ها در تهران زندگی کرد و درهمین شهر نیز سال ۱۴۰۱ دار فانی را وداع گفت و در قطعه ۱۰۳ بهشت‌زهرا (س) به خاک سپرده شد. اگر چه تحصیلاتش را در انگلیس تمام کرد اما با ورود امام خمینی به تهران او نیز بار سفر بست و راهی وطن شد.
مهرشاد کاظمی، تهران پژوه، درباره این بانوی فرهیخته می‌گوید: «زمانی که از تهران در روزگار جنگ صحبت می‌کنیم نام شهروندانی از این شهر بی‌درنگ از مقابل چشمانمان می‌گذرد. مرحوم مریم کاظم‌زاده یک نمونه ماندگار از این شهروندان است. او از جمله زنانی بود که ورای انتظاری که جامعه از او به‌عنوان یک زن داشت پا به‌پای مردان در جبهه‌ها برای ثبت و ضبط آن روزها تلاش کرد. وقتی امام در فرانسه بود به خدمت امام رفت.
خودش دراین‌باره می‌نویسد: «اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که از امام بپرسم، آیا یک دختر مسلمان می‌تواند خبرنگار باشد یا خیر؟ امام با خط خودشان برایم نوشتند «اصل رشته اشکال ندارد، مگر اینکه حجاب رعایت نشود». این جمله امام حجت را برمن تمام و راه را برایم روشن کرد».
با راه‌اندازی روزنامه انقلاب اسلامی در تهران از همان ابتدا به‌عنوان عکاس و خبرنگار جذب این روزنامه شد.در غائله پاوه برای تهیه گزارش به آنجا رفت و با شهید اصغر وصالی آشنا شد و این آشنایی به ازدواج انجامید.
بعد از شهادت اصغر وصالی تا اواخرسال ۱۳۶۲ به عنوان امدادگر در جبهه مشغول بود. سال ۱۳۶۳ به عنوان گزارشگر در مجله زن روز و بعد از مدتی در بخش گزارش اجتماعی کیهان مشغول به کار شد. از آنجا هم هر وقت شرایط برای خواهران مساعد بود، همراه دیگر همکاران خواهر با هدف تهیه خبر و گزارش به مناطق جنوب می‌رفت.
کاظمی می گوید: «از مریم کاظم زاده چندین کتاب تصویری از انقلاب و جنگ چاپ شده است. تصاویری دیدنی از دریچه لنز بانویی که عاشق کار و هدفش بود. او به عنوان عکاس در چندین مقطع در مناطق عملیاتی حضور داشت و تنها عکاس زنی بود که در دوران دفاع مقدس توانست به اتاق جنگ راه یابد و از نزدیک وقایع را عکاسی کند.»
عکس‌های مریم کاظم زاده برای نخستین‌بار در سال ۱۳۹۴ در نمایشگاهی در خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمد.