عصر ایران ؛ نهال موسوی - خبر شکایت صداوسیما از سایت آپارات به دلیل پخش آثار تلویزیون از این پلتفرم در نوع خود جالب توجه است و ما را یاد یک ضرب المثل معروف می‌اندازد که رطب خورده، منع رطب کی کند!
بنابر آنچه که در برخی رسانه‌ها منتشر شده است، صداوسیما با کمک کارشناسان قوه قضائیه شکایتی از ۱۱ سال فعالیت سایت آپارات تهیه کرده و برای رعایت نکردن حفظ حقوق مالکیت معنوی آثار درخواست 55 هزار میلیارد ریال غرامت داشته است.
در این شکایت در 6 بند به موارد مختلفی اشاره شده است از جمله: از دست دادن فرصت‌های بازار، از دست دادن درآمدهای مستقیم، کاهش مزیت رقابتی، از دست دادن فرصت‌های بازار، تاثیر بر سرمایه گذاران و ...
نکته جالب توجه این است که صداوسیما چنین موضوعی را مطرح ساخته است که خود آن نهاد در رعایت حقوق معنوی آثار هنرمندان کمترین توجهی به آنان نداشته است و به دفعات این موارد از طرف هنرمندان مورد نقد قرار گرفته است.
همین امروز بخشی از مصاحبه جدید کارن همایونفر (آهنگساز) با علی ضیا در شبکه‌های مجازی مورد توجه قرار گرفته است که به صراحت بر همین نکته اشاره کرده و گفته است: «اگر تلویزیون پول کار‌هایی را که مدام از من پخش می‌کند پرداخت می‌کرد، با هلیکوپتر رفت و آمد می‌کردم!»
همین روز گذشته کیانوش عیاری اشاره کرده است که تلویزیون سه و نیم میلیارد تومان به او بدهکار است که پرداخت نشده است، یا حتی فراتر از آن همین الان فیلم‌های سینمایی و سریال‌های روز جهان از سایت تلوبیون صداوسیما در حال انتشار است بدون رعایت کپی رایت و یا پرداخت هیچ‌گونه پولی بابت پخش آن.
نکته دیگر این است که بحث آگهی و خرید ترافیک که از 11 سال قبل مطرح و احتساب شده است هم مبنای درستی نیست به دلیل این که بحث آگهی در چند سال اخیر به میان آمد و بحث خرید ترافیک اینترنت هم از زمان وزارت آذری جهرمی.
اما نکته اصلی این است که مبنای احتساب این رقم بر چه اساسی است؟ یا اصطلاحا پایه اطلاعاتی که بر اساس آن به این عدد 55 هزار میلیارد ریال رسیده است بر چه مبنای و از چه منبعی حساب شده است؟ چون نمی‌توان برای مثال یک برنامه مثل سریال «بچه مهندس» را معیار سنجش قرار داد و مابقی را هم بر همین اساس سنجید و محاسبه کرد! آیا بر اساس تعداد کلیک به چنین عددی رسیده‌اند؟ از کجا معلوم مخاطبی که این برنامه را کلیک کرده است تا آخر آنرا دیده باشد؟ شاید همان لحظه کلیک بعد از 10 ثانیه از ادامه آن منصرف شده باشد.
باز نکته دیگری وجود دارد این است که سایت آپارات سایتی کاربر محور است و اساس آن پخش ویدئو‌هایی است که کاربران بارگذاری می‌کنند و با سایت یا پلتفرم‌های که خود محتوا یا سریال و برنامه تولید می‌کنند فرق دارد.
نکته جالب توجه دیگر این است که سازندگان بسیاری از برنامه‌های صداوسیما خود بر روی آپارات کانال برنامه خود را هم دارند و به دلیل این که پی برده‌اند مخاطبان احتمالا در شبکه‌های اجتماعی و پلتفرمی چون آپارات بیشتر برنامه را می‌بینند دست به چنین اقدامی زده‌اند. حال تکلیف آن دسته از برنامه‌ها چه می‌شود که خود سازندگان بر روی آپارات قرار داده‌اند؟ آیا باید آپارات برای پخش آنها هم غرامت پرداخت کند؟
واقعیت این است که صداوسیما انگار بیشنر از آن که به دنبال این باشد که کیفیت تولیدات خود را ارتقا بخشد حتی به دنبال این است که هر برنامه‌ای که از قبل دوره مدیریت جبلی و جلیلی وجود داشته است را نابود کند و از بین ببرد و یکی از راه‌ها هم همین است از انواع و اقسام راه‌ها پلتفرمی چون آپارات را با موانع مختلف مواجه سازد.
پرسش آخر، حجم زیادی از آرشیو برنامه‌های صداوسیما بر روی یوتیوب هم وجود دارد، برای آنها چه می‌توانند انجام دهند؟ گویا فقط صداوسیما برای داخل زورشان زیاد است و برای خارج هیچ حرفی برای گفتن ندارند.