عصر ایران - رنو 5 توربو در سال 1980 نه تنها رقبای سنتی خودروهای اسپورت را شوکه کرد، بلکه مشتریان وفادار خود را نیز غافلگیر کرد. در واقع، نسخه پایه رنو 5 با تنها 34 اسب بخار، نمادی از آرامش و سادگی بود؛ خودرویی مناسب برای بانوان خانه‌دار برای خرید یا بردن کودکان به مدرسه. اما مهندسان رنو این خودرو را به یک هیولای کوچک با 160 اسب بخار تبدیل کردند که با بالچه‌های عریض و طراحی جسورانه، رویاهای پنهانی بسیاری را برآورده می‌کرد.
در حالی که در رنو 5 استاندارد، صندلی عقب برای حمل کودکان یا خریدهای روزانه استفاده می‌شد، در نسخه توربو، این فضا به موتور اختصاص داده شده است. به عبارت دیگر، موتور نه در جلو، بلکه در وسط خودرو قرار دارد.
اما رنو 5 توربو متفاوت بود. رنو با استفاده از یک توربوشارژر، توان موتور 1.4 لیتری را به 160 اسب بخار رساند. این قدرت در خودرویی با وزن تنها 930 کیلوگرم، شتابی خیره‌کننده ایجاد می‌کرد. شتاب صفر تا صد این خودرو در حدود 7 ثانیه بود که در سال 1980 بسیار سریع محسوب می‌شد. حتی پورشه 911 کاررا اس‌سی با 180 یا 188 اسب بخار، شتاب بهتری نداشت.
سرعت حداکثر 205 کیلومتر بر ساعت این خودرو نسبتاً متوسط بود که به دلیل آیرودینامیک ضعیف آن بود. اما رنو 5 توربو با هندلینگ عالی خود جبران می‌کرد. کوچک‌ترین حرکتی روی فرمان، بلافاصله به تغییر جهت خودرو منجر می‌شد. توزیع وزن ایده‌آل، پایداری خودرو را حتی در سرعت‌های بالا حفظ می‌کرد. البته، انتظار راحتی سواری در یک خودروی اسپورت مانند رنو 5 توربو بی‌مورد است.