داشتن مو در گوش طبیعی است. اما اگر مقدار زیادی دارید، ممکن است تعجب کنید که چرا. واقعاً آنقدرها هم عجیب نیست. تقریباً تمام بدن شما با نوعی مو پوشیده شده است. تنها قسمت های بدون آن کف دست ها، لب ها و کف پاهای شماست.
به گزارش سلامت نیوز، بیرون و داخل گوش شما مو هست. معمولاً بی ضرر است، حتی اگر مقدار زیادی از آن وجود داشته باشد.
قبل از اینکه به دنیا بیایید، بدنتان موهای نرمی در سرتاسر بدنتان داشت، از جمله گوش‌هایتان. به این می گویند lanugo. گاهی اوقات ممکن است چند هفته طول بکشد تا از بین برود، به خصوص برای نوزادانی که زود به دنیا می آیند.
برخی از افراد با افزایش سن موهای بیشتری در گوش و روی گوش خود می گیرند - به خصوص آقایان. پزشکان می‌گویند ممکن است به دلیل افزایش تستوسترون باشد. این هورمون با خاکستری شدن موها را درشت تر و ضخیم تر می‌کند.
موهای داخل گوش شما با کمک جرم گوش آلودگی و زباله را از پرده گوش دور نگه می دارند. در داخل گوش، موهای ریز به شما کمک می کنند بشنوید و تعادل خود را حفظ کنید.
پزشکان دقیقاً نمی دانند که چرا برخی افراد اینقدر مو روی لاله گوششان دارند. برای سال‌ها، محققان فکر می‌کردند که این صفتی است که مردان به‌طور ژنتیکی از طریق کروموزوم Y منتقل می‌کنند. مطالعات جدیدتر نشان می دهد که این درست نیست.
به ندرت پیش می آید که موهای خیلی بلند در گوش بیرونی خود داشته باشید. این بیماری در مردانی که در هند و سریلانکا زندگی می کنند شایع است اما نادر است، نوزادانی که از زنان مبتلا به دیابت متولد می شوند ممکن است گوش های مودار داشته باشند. مطالعات نشان می دهد که هر چه در دوران بارداری بیماری خود را بهتر کنترل کنید، احتمال ابتلای کودک شما به آن کاهش می یابد.
همچنین وضعیتی به نام هیپرتریکوزیس وجود دارد که در آن مو در سراسر بدن شما رشد می کند. برخی از موارد ژنتیکی هستند، اما بیشتر اینگونه نیستند. علل دیگر عبارتند از:
• رشد غیر طبیعی در تخمدان ها یا غدد فوق کلیوی شما
• شرایط پوستی عفونی یا التهابی
هیپرتریکوز ژنتیکی معمولا همراه با شرایط دیگری مانند صرع، ناتوانی ذهنی یا ناهنجاری های بدن اتفاق می افتد.
موهای اضافی داخل کانال گوش شما را در معرض خطر ابتلا به اوتیت خارجی قرار می دهد که به گوش شناگر نیز معروف است. این یک عفونت در گوش خارجی شما است. زمانی که آب و باکتری به دام می افتند و باکتری ها تکثیر می شوند، به آن مبتلا می شوید. موهای بیشتر در گوش شما مکان های بیشتری را برای گیر کردن گنک فراهم می کند.
گوش های مودار هیچ مشکل جدی برای سلامتی ایجاد نمی کنند، اما اگر ظاهر یا احساس آن را دوست ندارید، می توانید آن را حذف کنید. شما چندین گزینه دارید:
اصلاح : برای هزینه یک تیغ و مقداری کرم اصلاح، می توانید آن را اصلاح کنید. نکات منفی: ممکن است خودتان را کوتاه کنید و نتایج آن مدت زیادی دوام نخواهد داشت. موهای شما در عرض ۱ تا ۳ روز دوباره رشد خواهند کرد. و ممکن است پوست شما از تیغ تحریک شود یا رشته ها به درستی رشد نکنند. این باعث ایجاد برجستگی‌های دردناکی می‌شود که به آن موهای رشد یافته می‌گویند.
کندن: از موچین برای گرفتن پایه یک تار مو استفاده کنید و آن را بیرون بکشید. از آنجایی که از ریشه بیرون می آید، ممکن است ۱ تا ۸ هفته طول بکشد تا دوباره رشد کند.
موم: از موم سرد یا گرم برای برداشتن موها استفاده کنید. بعد از اینکه موم را روی آن پخش کردید، سفت می شود. از یک نوار کاغذی برای کشیدن سریع موم استفاده کنید که موها را نیز کنده می کند.
کرم موبر: که به آن موبر نیز می گویند. آنها را فقط در قسمت بیرونی گوش خود استفاده کنید. قبل از اینکه آن را امتحان کنید، ترکیبات را بررسی کنید تا مطمئن شوید که به هیچ یک از آنها حساسیت ندارید.
لیزر موهای زائد : یک اپاراتور لیزر حرفه ای پیاز موهای شما را هدف قرار می دهد و از گرما برای از بین بردن آن استفاده می کند. گران است و می تواند ۴-۸ جلسه طول بکشد، اما برای همیشه از شر مو خلاص می شود.
هنوز دلایل دقیق ارتباط بین موی گوش و حمله ی قلبی مشخص نیست. برخی افراد معتقدند که مصرف مکمل های تستوسترون ممکن است در این ارتباط نقش داشته باشد، در حالی که دیگران فکر می کنند که افزایش وزن و چاقی باعث افزایش خطر حمله قلبی می شود. با این حال، هیچ کس نمی تواند موی داخل گوش را به طور مستقیم به عنوان عاملی برای این ارتباط مرتبط با حمله ی قلبی معرفی کند.