اگر بیش فعالی شما در کودکی درمان پیدا نکرد این بیماری در بزرگسالی نوعی اختلال رفتاری محسوب می‌شود که تحت تاثیر آن فرد مشکل زیادی در توجه و تمرکز بر روی یک موضوع دارد.
به گزارش ایسنا، اختلال کم توجهی و بیش‌فعالی، اگر در دوران کودکی بوسیله والدین جدی گرفته نشود و کودک را نزد دکتر نبرند در بزرگسالی مشکلات گوناگون برای فرد به وجود می‌آورد و این نقص جلوی اثبات توانایی‌های آنان را می‌گیرد. ده توصیه برای مبتلایان به ADHD فهرست شده است تا با عمل به آنها، تمرکزشان را بالا ببرند. البته ADHD در بزرگسالان با دارو هم کنترل می‌شود، که در این مورد، حتما باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
یکی از راههای درمان ADHD در بزرگسالان دارو است. اما نباید از نظر دور داشت که دارو باید امتحانش را پس داده باشد! مصرف دارو حتما با پزشک متخصص مشورت شود. اگر دیدید فلان دارو نتیجه رضایت‌بخشی که دیگران از آن رضایت داشتند را ندارید لطفا تسلیم نشوید. با نظر پزشک، داروهای دیگری مصرف کنید. درباره عوارض جانبی ناخوشایند هر دارو هم از پزشکتان پرس‌وجو کنید.
مسایلی که امروز تجربه می‌کنید خیلی ها با موفقیت از آن عبور کردند و برای آنها خاطره است بنابراین شما نه تنها نخستین فرد نیستید که از اختلال اختلال کم توجهی و بیش‌فعالی رنج می‌برید پس جستجو کنید و منابع معتبر را بیابید و از تجربه‌های آنان نهایت بهره را ببرید. توماس ادیسون، آلبرت انیشتین، الکساندر گراهام بل،موتزارت، والت دیزنی، لئوناردو داوینچی، از داشنمندان تا هنرمدان و مشاهیر معروف هستند که بیش فعال بودند و از اختلال توجه رنج می‌بردند.
منظور از قدم آخر شروع کردن به معنی این است که هدف نهایی خود را مشخص کرده و بعد وارد مرحله ارزیابی شوید و در نهایت نیز زمان مشخص برای هر مرحله را معین کنید و در نهایت برنامه ریزی کنید. دقت کنید زمان کافی برای هر محله را مشخص کنید و بعد به انجام کار بپردازید. این روش خوبی است تا با آن از پروژه‌های بزرگ تا برنامه روزمره خودتان را انجام دهید.
ابزارهای برنامه‌ریزی برای همه ارزشمند است اما برای مبتلایان به ADHD خیلی ارزشمند هستند، این ابزار زمانی مفید است از آن ابزار استفاده شود. منظور از ابزار، اپلیکیشن‌های موبایلی، نرم‌افزارهای کامپیوتری یا حتی دفترهای کاغذی ویژه برنامه‌ریزی هستند که در بازار هم وجود دارند. اما مهم اینجاست که استفاده از آنها را به عادت تبدیل کنید؛ عادتی مثل مسواک زدن، که آن را عقب نیندازید یا خسته‌تان نکند.
انجام کارهای بزرگ برای هر کسی سخت است اما برای افرادی که اختلال کم توجهی و بیش‌فعالی دارند طاقت‌فرسا می‌شود. اما تقسیم آنها به کارها و وظایف کوچک، اوضاع را قابل‌کنترل و شروع را آسان می‌کند. برای نمونه، تمیز کردن باغچه که خیلی وقت است ذهن شما را دگیر کرده شاید غیرممکن به نظر برسد، اما با هرس درختان شروع کرده و بعد به بیل زدن باغچه بگردازید. در تقسیم کار به اجزای کوچک از نوشتن فهرست غافل نشوید و براساس اولویت بندی انجام دهید.
شاید شما نیز شتیده باشید مردی و کاری اگر به این شعار اعتقادی ندارید سخت در اشتباهید چوت انجام چند کار به‌صورت هم‌زمان، برای هیچ‌کس موفقیت آمیز نخواهد بود به خصوص برای کسانی که به اختلال کم توجهی و بیش‌فعالی مبتلا هستند. ماین افراد انجام بیش از یک کار باید خط قرمز آنان باشد.
افراد دارای اختلال کم توجهی و بیش‌فعالی هفته‌ای چهار تا پنج روز، هر روز به‌مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه ورزش را فراموش نکنند چون فعالیت بدنی فعالیت بدنی کافی، تأثیر عمیقی بر مغز هم می‌گذارد. ورزش باعث رشد سلول‌های عصبی جدید و افزایش تعداد انتقال‌دهنده‌های عصبی در مغز می‌شود.اثر ورزش بر مغز، مثل اثر داروهای محرک است.
همیشه آنچه فکر می‌کنید کاری را در یک زمان خاص انجام می‌دهید را همیشه حداقل ۱۰ دقیقه اضافه کنید.خیلی از کسانی که به اختلال کم توجهی و بیش‌فعالی مبتلا هستند، توانایی‌های خودشان یا آنچه را می‌توانند انجام بدهند، دست بالا می‌گیرند.
شاید به عنوان یک فرد معمولی با به‌هم‌ریختگی و شلوغی خانه، مشکلی نداشته باشید اما برای مبتلایان به ADHD یا اختلال کم توجهی و بیش‌فعالی، مسلما دردناک و چالش‌برانگیزتر است.
چیدن نظم بخشیدن محیط تمرکز را زیادتر می‌کند تازه متوجه می‌شوید که جای هر چیزی کجاست. ضمن آنکه کارتان کمتر شده، و روال روزمره زندگی هم آسان‌تر می‌شود.
کلید، سویچ و موبایل و ساعت این ها وسایلی هستند که اگر مکانی مشخص برای آنها در نظر بگیرید مطمین می‌شوید وقتی آماده بیرون رفتن می‌شوید، لازم نیست دنبالشان بگردید. وسائل مهم را هم گم نمی‌کنید.