چین در زمینه انرژی‌های خورشیدی، بادی و هسته‌ای تسلط کافی بر بازار دارد اما در مورد هیدروژن سبز که ستون چهارم انرژی‌های پاک به حساب می‌آید، حرف چندانی برای گفتن ندارد.
به گزارش ایمنا، چین با تعهد بسیار قوی که از زمان المپیک ۲۰۰۸ پکن آغاز شد، به یک نیروگاه عظیم در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر تبدیل شده است. این کشور طی ۱۶ سال گذشته توانسته است بر انرژی خورشیدی، بادی و حتی هسته‌ای تسلط پیدا کند اما در زمینه رکن چهارم انرژی‌های پاک هنوز پیشرفتی نداشته است.
هیدروژن سبز همان ستون چهارمی است که چین برای نخستین بار به سراغ توسعه آن رفته است. مشکل این است که چین پیشروی جهانی در تولید هیدروژن اما نه از نوع سبز است، به همین دلیل با موانع بزرگی برای تولید هیدروژن سبز مواجه است. این کشور در حال حاضر سالانه حدود ۳۳ میلیون تن هیدروژن تولید می‌کند و از ایالات متحده آمریکا که در رتبه دوم لیست قرار دارد، جلوتر است.
بیشتر هیدروژن تولیدشده از سوخت‌های فسیلی، به‌ویژه زغال‌سنگ و گاز طبیعی استفاده می‌کند و با نام هیدروژن خاکستری شناخته می‌شود. این فرایند حجم زیادی دی‌اکسید کربن آزاد می‌کند که خلاف قوانین محیط زیست است و با این واقعیت که هیدروژن یک منبع انرژی دوستدار محیط زیست در نظر گرفته شده است، همخوانی ندارد.
تفکیک تولید هیدروژن چین به شرح زیر است:
۸۰.۳ درصد از سوخت‌های فسیلی به‌ویژه از منابع متان فسیلی (هیدروژن خاکستری)
۱۸.۵ درصد از تولیدات جانبی صنعتی
۱.۲ درصد از الکترولیز
کمتر از ۰.۱ درصد توسط الکترولیز مبتنی‌بر انرژی‌های تجدید پذیر (هیدروژن سبز)
با این حال کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی چین در مارس سال جاری اعلام کرد که تصمیم دارد سالانه تا ۲۰۰ هزار تن هیدروژن سبز در سه سال آینده تولید کند. این اهداف در مقایسه با سطوح ایالات متحده و اتحادیه اروپا که ۱۰ میلیون و ۲۰ میلیون تن تا سال ۲۰۳۰ را هدف قرار داده‌اند، بسیار پایین است.
یک پروژه پیشروی چینی در زمینه هیدروژن سبز، Kuqa است که برای بهره‌برداری در ژوئن ۲۰۲۳ با قابلیت تولید سالانه ۲۰ هزار تن هیدروژن سبز توسعه داده شده بود اما در حال حاضر با چالش‌های عظیمی در تجهیزات عملیاتی فرایند الکترولیز آب و نوسانات در منبع انرژی تجدیدپذیر مواجه شده است. سینوپک، شرکت دولتی نفت و گاز چین اعلام کرده است که مشکلات پروژه Kuqa در سین‌کیانگ (بزرگترین محل تولید هیدروژن سبز در جهان) تا اواخر ۲۰۲۵ به‌طور کامل برطرف نخواهد شد.
چالش‌های این پروژه چندین مانع کلیدی را برجسته می‌کند که صنعت هیدروژن سبز چین با آن روبه‌رو است. اولین چالش مربوط به شکاف‌های فناوری است، زیرا شرکت‌های چینی همچنان در حال آشنایی با الکترولیز با راندمان بالاتر هستند که در تولید هیدروژن سبز ضروری است.
یکپارچه‌سازی انرژی‌های تجدیدپذیر خورشیدی و بادی که به‌صورت متناوب در فرایند تولید هیدروژن به کار می‌روند نیز یکی دیگر از مشکلات این کشور است. علاوه‌بر این برای چندین منطقه که منابع خوبی برای انرژی‌های تجدیدپذیر در چین دارند، از جمله منطقه سین‌کیانگ، آب یک عامل محدودکننده است، به‌ویژه در جایی که فرایند الکترولیز فشرده آب اجرا می‌شود.
به‌عنوان چالش آخر می‌توان به هزینه‌های بالای فرایند تولید اشاره کرد، هیدروژن سبز بسیار پرهزینه‌تر از هیدروژن خاکستری است و همین امر مانع از کاربرد گسترده آن می‌شود.
چین در تلاش برای مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی و اقتصادی، یک پلتفرم تجاری برای هیدروژن سبز راه‌اندازی کرده است که یک گام پیشرو در رسیدن به صنعت جهانی هیدروژن سبز، همزمان با کاهش ردپای کربن سنگین بخش کشتیرانی به شمار می‌آید. این پلتفرم یک تلاش مشترک بین سازمان محیط‌زیست و انرژی شانگهای (SEEE)، گروه بندر بین‌المللی شانگهای، گروه سرمایه‌گذاری انرژی چین و گروه توسعه اقتصادی شانگهای لینگانگ است که در درجه اول بر صدور گواهینامه و تجارت هیدروژن سبز، متانول سبز و آمونیاک سبز در چین متمرکز خواهد شد و هدف آن گسترش عملیات در سطح بین‌المللی است.
در استراتژی ملی هیدروژن چین که سال ۲۰۲۲ رونمایی شد، این کشور تعهد خود را به هیدروژن سبز ابراز و چشم‌انداز تولید بلندپروازانه‌ای را برای سال ۲۰۳۵ اعلام کرد. دولت‌های ملی و منطقه‌ای با پشتوانه‌ای جدی برای حمل‌ونقل و ذخیره‌سازی سوخت‌های هیدروژنی، از اجرای گسترده این سوخت‌های پاک در بخش‌های نظیر حمل‌ونقل، تولید برق، صنایع سنگین و ذخیره‌سازی انرژی حمایت می‌کنند.