با افزایش سطح دریاها، دبیرکل سازمان ملل متحد هشدار SOS جهانی (Save Our Seas) صادر کرد.
به گزارش دیجیاتو «آنتونیو گوترش» (António Guterres)، دبیرکل سازمان ملل متحد، به‌تازگی در نشست «جزایر اقیانوس آرام»، با استناد به تحقیقات جدید گفت سطح دریا‌های این منطقه با سرعتی بسیار بیشتر از میانگین جهانی افزایش می‌یابند. او می‌گوید این وضعیت بحرانی است و ساکنان کشور‌های جزیره‌ای و کوچک اقیانوس آرام را تهدید می‌کند. گوترش از جهان خواست «به اقیانوس آرام بنگرند و به علم گوش بدهند.»
به نقل از گاردین، آنتونیو گوترش می‌گوید:
«این وضعیت دیوانه‌کننده است. بالا آمدن دریاها بحرانی است که به‌تمامی نتیجه کار بشریت است، بحرانی که به‌زودی به مقیاسی تقریباً غیرقابل‌تصور خواهد رسید، بدون قایق نجاتی که ما را به منطقه امن بازگرداند.»
طبق گزارش سازمان جهانی هواشناسی (WMO)، دمای سطحی دریا در جنوب غربی اقیانوس آرام از سال ۱۹۸۰ سه‌برابر سریع‌تر از میانگین جهانی افزایش یافته است. به تبع آن، با افزایش دما و ذوب شدن یخ‌ها سطح دریاها نیز بالاتر می‌آید.
هشدار دبیرکل سازمان ملل متحد درباره افزایش سطح دریاها
طبق گزارش WMO، سطح دریاها در ۳۰ سال گذشته در برخی از مناطق اقیانوس آرام حدود ۱۵ سانتی‌متر افزایش یافته، درحالی‌که میانگین جهانی ۹.۴ سانتی‌متر بوده است.
قبرستانی در جزیره ماجورو که با ارتفاع تقریباً یک متر از سطح دریا، توسط موج‌های اقیانوس به زیر آب رفته است.
آنتونیو گوترش می‌گوید: «من در تونگا [کشوری در اقیانوس آرام با ده‌ها جزیره]هستم تا یک SOS جهانی (Save Our Seas) را درباره افزایش سطح دریا صادر کنم. فاجعه‌ای جهانی بهشت اقیانوس آرام را دارد به خطر می‌اندازد.»
به گزارش Climate Central، کشور‌های جزیره‌ای مانند جزایر مارشال، مالدیو، نائورو، تووالو و کیریباتی که با افزایش سطح دریا تهدید می‌شوند، تا سال ۲۱۰۰ کاملاً به زیر آب خواهند رفت:
در کشور تووالو، درحال‌حاضر زمین خشک آن‌قدر کمیاب است که انبوهی از کودکان از آسفالت فرودگاه بین‌المللی به‌جای زمین بازی استفاده می‌کنند. دانشمندان هشدار داده‌اند حتی در سناریو‌های نسبتاً خوش‌بینانه، تووالو در ۳۰ سال آینده تقریباً کامل از نقشه محو خواهد شد.
وزیر آب‌وهوای تووالو می‌گوید: «فاجعه از پس فاجعه می‌آید و ما ظرفیت بازسازی و مقاومت در برابر طوفان یا سیل بعدی را از دست می‌دهیم. برای ایالت‌های جزیره‌ای کم‌ارتفاع این کشور، مسئله فقط بقاست.»
جزایر اقیانوس آرام که کم‌جمعیت هستند و صنایع کمی نیز دارند، مجموعاً کمتر از ۰.۰۲ درصد از انتشار جهانی کربن را در سال تولید می‌کنند. بااین‌حال وضعیت جغرافیایی این جزایر آن‌ها را در معرض نابودی قرار داده است.