تفاوت‌هایی بین این دو اصطلاح وجود دارد و ما اینجا هستیم تا به شما کمک کنیم بفهمید چه چیزی آنها را از هم متفاوت می‌کند، تا بتوانید انتخاب بهتری داشته باشید.
چک لیستی که در زیر آمده است، به شما کمک می کند تا فرق تراپیست و روانشناس را بهتر درک کنید.
به گزارش روان آگاه، تراپیست (therapist) و روانشناس (psychologist) هر دو متخصص بهداشت روان هستند که به افراد کمک می کنند تا با چالش های زندگی خود کنار بیایند. با این حال، تفاوت هایی بین این دو حرفه وجود دارد.
تراپیست اصطلاحی کلی است که برای توصیف هر متخصص بهداشت روان که در زمینه مشاوره یا روان درمانی فعالیت می کند استفاده می شود. تراپیست ها می توانند در زمینه های مختلفی از جمله روانشناسی، مددکاری اجتماعی، مشاوره و بهداشت روانی کار کنند.
روانشناس یک متخصص بهداشت روان است که در زمینه رفتار انسان و فرآیندهای ذهنی آموزش دیده است. روانشناسان می توانند در زمینه های مختلفی از جمله روانشناسی بالینی، روانشناسی مشاوره، روانشناسی صنعتی و سازمانی و روانشناسی آزمایشگاهی کار کنند.
تراپیست ها معمولاً مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا در رشته های مختلف بهداشت روان دارند، در حالی که روانشناسان معمولاً مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا در روانشناسی دارند.
تراپیست ها می توانند در زمینه های مختلفی از جمله مشاوره، روان درمانی و مددکاری اجتماعی کار کنند، در حالی که روانشناسان معمولاً در زمینه های روانشناسی بالینی، روانشناسی مشاوره و روانشناسی صنعتی و سازمانی کار می کنند.
تراپیست ها معمولاً با طیف وسیعی از مشکلات روانشناختی از جمله افسردگی، اضطراب، مشکلات رابطه ای و اختلالات خوردن کار می کنند، در حالی که روانشناسان معمولاً با مشکلات روانشناختی پیچیده تر کار می کنند.
دارای مدرک پیشرفته روانشناسی
ممکن است تحقیقات یا درمان انجام دهد
اختلالات یا مشکلات را در بیماران/مراجعین خود تشخیص دهند
بر اساس تشخیص ها و مشاهدات بالینی، درمان های مناسب را تعیین می کند
اغلب با همکاری روانپزشک کار می کند
به بیماران/مراجعین در تصمیم گیری و شفاف سازی احساسات کمک می کند
پشتیبانی و راهنمایی ارائه می دهد
می تواند شامل روانشناسان، روانپزشکان، مشاوران ازدواج، مربیان و مددکاران اجتماعی باشد
می تواند هر تعداد مدرک در رشته های مختلف داشته باشد، از جمله مدرک کارشناسی ارشد، دکترا، یا مدرک در زمینه هایی مانند مددکاری اجتماعی، سوء مصرف مواد، روانشناسی بالینی، روانپزشکی یا مشاوره خانواده.
به بیماران/مراجعین در تصمیم گیری و شفاف سازی احساسات کمک می کند
پشتیبانی و راهنمایی ارائه می دهد
فرق تراپیست و روانشناس با جزییات بیشتر: روانشناس دارای یک دانش اجتماعی است که برای مطالعه رفتار انسان و فرآیندهای ذهنی آموزش دیده است. روانشناسان می توانند در زمینه های مختلف تحقیقاتی یا بالینی کار کنند.
مدارک روانشناسی در همه سطوح موجود است: لیسانس، فوق لیسانس یا دکترا (PhD یا PsyD). مدارک و مجوزهای برای کسانی که خدمات مراقبت از بیمار را ارائه می دهند، از جمله روانشناسان بالینی، مشاوره مورد نیاز است.
برنامه های دکترا در روانشناسی بالینی بر نظریه و روش های تحقیق تأکید دارد و دانشجویان را برای کار آکادمیک یا مشاغل حرفه ای به عنوان روانشناس بالینی آماده می کند. روانشناسان با هر یک از این مدرک ها می توانند درمان را انجام دهند، اما قبل از دریافت مجوز باید چندین سال فعالیت تحت نظارت مانند دور های کار آموزی و کارورزی را بگذرانند..
یک روانشناس یک اختلال یا مشکل روانی را تشخیص داده و بهترین راهکار برای درمان یا مشاوره به مراجع خود ارائه می دهد. یک روانشناس اغلب همراه با یک روانپزشک کار می کند و اگر تشخیص داده شود که دارو برای درمان بیمار ضروری است، روانپزشک می تواند دارو تجویز کند.
تراپیست یک اصطلاح گسترده تر برای متخصصانی است که آموزش دیده اند – و اغلب دارای مجوز هستند– و خدمات انواع روش های درمانی را ارائه می دهند. تراپیست ها می توانند روانکاو، مشاور ازدواج ، مددکار اجتماعی و سایر تخصص ها باشند.
هدف تراپیست کمک به بیماران در تصمیم گیری و شفاف سازی احساسات خود به منظور حل مشکلات است. تراپیست ها حمایت و راهنمایی می‌کنند و در عین حال به بیماران کمک می‌کنند تا تصمیم‌گیری مؤثری داشته باشند. هنگام انتخاب یک تراپیست، تحصیلات، مجوز و اعتبار حرفه ای آنها باید جزو ملاحظات اساسی باشد.
قبل از آنکه فرق تراپیست و روانشناس را با جزییات بیشتر بررسی کنیم به شباهت های آن می پردازیم. به طور کلی، هم روانشناسان و هم درمانگران متخصصانی هستند که می توانند به شما کمک کنند:
سلامت روان خود را بهبود بخشید
افزایش رفاه عاطفی
رفع اختلالات رفتاری
شما به طور مرتب با یکی از این ارائه دهندگان ملاقات می کنید تا در مورد مشکل یا چالش خود صحبت کنید. آنها به شما گوش می دهند و راهنمایی های حرفه ای ارائه می دهند تا به شما در درک بهتر مشکلات خود و چگونگی غلبه بر آنها کمک کنند.
هر دو نوع متخصص در مورد کمک به افراد نتایج خوبی از خود نشان می دهند.
هم روانشناسان و هم تراپیست باید دارای مجوز باشند تا بتوانند در رشته های مربوطه خود فعالیت کنند. برای انجام این کار، آنها باید تحت آموزش و آموزش تکنیک های درمانی قرار گیرند تا به افراد کمک کنند تا هرگونه نگرانی سلامت روانی، عاطفی و رفتاری را برطرف کنند. اگرچه الزامات آموزشی دقیق می تواند از تخصص به تخصص دیگر متفاوت باشد.
تفاوت های اصلی بین روانشناسان و درمانگران شامل موارد زیر است:
برخی از روانشناسان با تحصیلات در سطح دکترا عنوان تراپیست یا روان درمانگر را برای خود انتخاب می کنند، در حالی که برخی دیگر، که معمولاً در سطح کارشناسی ارشد در روان درمانی آموزش دیده اند، خود را مشاور معرفی می کنند. به هر حال، هر دو عنوان در روانشناسی به صورت معادل ممکن است استفاده شوند.
در حالی که یک روانشناس بالینی یا مشاور، به نوعی تراپیست است، یک تراپیست لزوما یک روانشناس نیست. در حالی که روانپزشکان مدرک دکتری پزشکی دارند و روانشناسان مدرک روانشناسی بالینی دارند، تراپیست ها معمولا دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا در رشته های مختلف از روانشناسی گرفته تا مددکار اجتماعی هستند . تراپیست می توانند در زمینه ازدواج و خانواده یا مشاور حرفه ای کار کنند.
تراپیست ها می‌توانند با افراد، خانواده‌ها و زوج‌ها کار کنند و عموماً بر روابطی که زندگی مردم را تشکیل می‌دهند، متمرکز هستند. آنها در مطب های خصوصی، آژانس های خدمات اجتماعی و بیمارستان ها کار می کنند.
روانشناسان نیز از بسیاری از روش های مشابه تراپیست ها که در بالا ذکر شد استفاده می کنند. با این حال، آنها همچنین می توانند بر تحقیق تمرکز کنند و در محیط های مراقبت های بهداشتی دانشگاهی، دولتی یا بالینی کار کنند. معمولا تخصص روانشناسان در رابطه با اختلالات شدید سلامت روان عمیق‌تر است، روانشناسان بالینی که در ارزیابی‌های عصبی روانشناختی تخصص پیدا می‌کنند نیز می‌توانند ارزیابی و آزمایش تشخیصی ارائه دهند.