بسیار بالاتر از دایره قطب شمال، کنده‌های درختان قدیمی به قدری بزرگ هستند که نخستین بار از هواپیما دیده شدند. وجود این کنده‌ها در جزیره‌ای که گیاهان کمی در آن رشد می‌کنند، عجیب به نظر می‌رسد.
مطالعه میوه‌ی مغزدار این درختان، اطلاعاتی را در مورد وضعیت جهان در ۴۵ میلیون سال پیش ارائه کرده است؛ یعنی زمانی که قطب شمال مکان بسیار سرسبزتری بود. در این مطالعه، سه گونه گردوی ناشناخته نیز شناسایی شدند.
به گزارش فرادید، این درختان در اَکسِل هایبرِگ، هفتمین جزیره بزرگ کانادا قرار دارند. دلیل اینکه افراد کمی در خارج از کانادا نام آن را شنیده‌اند این است که تقریباً از کل گرینلند شمالی‌تر است و هوایش به قدری سرد است که حتی اسکیموها زمانی که کاشفان اروپایی به آنجا رسیدند، آنجا را ترک کرده بودند. امروزه دلایل اصلی بازدید این مکان، تمرین زنده ماندن در مریخ و مطالعه گرمایش جهانی است.
جاذبه اصلی دیگر اینجا، یک جنگل فسیلی از درختانی است که زمانی قدرتمند بودند و حالا کنده‌ها و ریشه‌های آنها از ۴۵ میلیون سال پیش تا کنون حفظ شده است.
پروفسور جیمز باسینجر از دانشگاه ساسکاچوان در بیانیه‌ای گفته: «وقتی وارد این محوطه می‌شوید، نخستین چیزی که متوجه می‌شوید این کنده‌های بزرگ با قطر یک متر یا بیشتر است. ریشه‌ی آنها هنوز در خاکی است که در آن رشد کرده‌اند. وجود آنها در این مکان واقعاً عجیب است. نزدیک‌ترین درختان زنده در فاصله ۳۰۰۰ کیلومتری قرار دارند.»
با نگاه به مناظر اکسل هایبرگ، سخت است باور کنید که آنجا روزگاری جنگل وجود داشته است.
این کنده‌ها بقایای درختانی هستند که در دوران اِئوسن، زمانی که جهان بسیار گرمتر بود، آنجا رشد کردند. میانگین دمای سالانهدر آن زمان در اینجا بیش از ۱۰ درجه سانتیگراد بوده است. با وجود این، زمستان‌های قطب شمال به اندازه امروز تاریک بوده است.
در نتیجه، این جزیره نشان می‌دهد جنگل‌ها در گرمای تابستان آن زمان، چه شکلی داشتند، وقتی تابستان به قدر کافی گرم بود تا به آنها اجازه رشد دهد، اما ماه‌ها بعد دیگر نور خورشید وجود نداشت. این چیزی است که شاید در آینده نزدیک دوباره شاهد آن باشیم.
اوایل ائوسن به لطف سطوح دی‌اکسیدکربن بسیار بالاتر اما به طور دقیق اندازه‌گیری نشده، یکی از گرم‌ترین زمان‌ها در تاریخ سیاره بوده است
ما شواهدی داریم که نشان می‌دهد دایناسورها ده‌ها میلیون سال پیشتر در جنگل‌های قطب شمال لانه می‌ساختند، اما اطلاعات بسیار کمتری در مورد شکل آن جنگل‌ها موجود است. دکتر استیون منچستر از موزه تاریخ طبیعی فلوریدا می‌گوید: «در واقع مکان‌های زیادی وجود ندارد که بتوانید به دیدن فسیل‌هایی بروید که به خوبی حفظ شدند.»
درختان و میوه‌های مغزدار آنها به‌خوبی حفظ شده‌اند، چون مومیایی شده‌اند، به جای اینکه دستخوش اشکال متداول‌تری از فسیل‌سازی شوند. در این نوع مومیایی شدن، قبل از اینکه باکتری‌ها یا قارچ‌ها بتوانند درختان را تجزیه کنند، جنگل زیر باتلاق مدفون شده است.
محققان میوه‌های مغزدار در حال فرسایش از خاک را یافتند که کار تشخیص جنس درختان را بسیار آسان کرد، حتی اگر نتوان آنها را با گونه‌های شناخته‌شده تطبیق داد. باسینجر در تصدیق سلامت فوق‌العاده این میوه‌ها اشاره کرده: «در یک مورد، گردوها در یک نقطه متمرکز شده و احتمالاً توسط حیوانات در آنجا ذخیره شده بودند.» ظاهرا برخی سنجاب‌های اولیه قطبی واقعاً برای زمستان چند میلیون ساله آینده آماده نبودند!
اگرچه سی‌تی‌اسکن‌ها به گیاه‌شناسان اجازه داد بدون آسیب رساندن به داخل میوه‌ها، آنها را نگاه کنند، اما برخی از آنها به قدری شکننده بودند که حین باز کردن شکستند.
جنگل‌های اکسل هایبرگ گواه این هستند که توندرای (دشت‌های بی‌درخت) کانادایی و کلاهک یخی گرینلند امروزی جنگل‌هایی داشتند مانند سرخ‌چوب‌های قدرتمند ساحل غربی آمریکا، همراه با نمایندگان خانواده‌های آشنای دیگری مانند درخت گردوی آمریکایی و کاج. درختان آنجا به اندازه حماسی سکویاهای غول‌پیکر امروزی رشد نمی‌کردند، اما در ارتفاع ۴۰ متری بسیار خوب عمل می‌کردند و به سنین بسیار بالا می‌رسیدند.
منچستر از میوه‌های مغزدار جمع‌آوری‌شده از سازند دریاچه بوکانان جزیره سی‌تی‌اسکن گرفت، بدون اینکه مانند روش‌های سنتی به آنها آسیبی بزند. او آنها را اعضایی از جنس Juglans که بیشتر به نام گردو شناخته می‌شوند، شناسایی کرد، اما سه گونه را هم شناسایی کرد که پیش از این گزارش نشده بودند. اینها شمالی‌ترین و قدیمی‌ترین گردوهایی هستند که تاکنون یافت شدند. این گونه‌ها Juglans eoeoarctica، J. nathorstii و J. cordata نامگذاری شده‌اند.
این تحقیق از نظریه‌های جدید حمایت می‌کند مبنی بر اینکه گردو در زمان‌های گرمتر از آمریکای شمالی یا اروپا سرچشمه گرفته است، پیش از اینکه در آسیا رشد کند (جایی که قبلاً تصور می‌شد زادگاه آن باشد).