ناسا در تازه‌ترین اخبار علمی جهان، از مأموریت فضایی جدیدی با نام Landolt خبر داده است. در این مأموریت قرار است یک ماهواره کوچک به اندازه جعبه نان به فضا پرتاب شود.
به گزارش گجت نیوز، این ماهواره که به عنوان «ستاره مصنوعی» عمل می‌کند، با تاباندن مستقیم لیزر به سمت تلسکوپ‌های زمینی، رفتار ستارگان واقعی را شبیه‌سازی می‌کند. این فرآیند به اخترشناسان کمک می‌کند تا ابزارهای خود را با دقت بیشتری تنظیم کنند و همچنین ممکن است نحوه مطالعه روی جهان هستی را به طرز چشمگیری تغییر دهد.
دانشمندان اعلام کرده‌اند که ناسا برای اولین بار مأموریتی را در پیش دارد که هدف آن قرار دادن یک ستاره جدید در آسمان تا پایان این دهه است. این مأموریت می‌تواند به حل بسیاری از بزرگترین اسرار جهان کمک کند.
پیتر پلاوچان، ستاره‌شناس دانشگاه جرج میسون در ویرجینیا و محقق اصلی مأموریت Landolt می‌گوید، ناسا با آغاز این مأموریت فضایی قصد دارد تا اوایل سال ۲۰۲۹ یک ماهواره به عنوان ستاره مصنوعی را به مدار زمین بفرستد.
پلاوچان همچنین می‌گوید این ماهواره به اندازه یک جعبه نان بوده و به هشت لیزر مجهز می‌شود. به همین دلیل می‌تواند تقریباً هر نوع ستاره‌ای که از طریق تلسکوپ‌های زمینی مشاهده می‌شود را از سراسر کیهان شبیه‌سازی کند. این امر به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا روش‌های مطالعه نسخه‌های واقعی این اجرام را بهبود بخشند.
دانشمندان از قرارگیری این ستاره مصنوعی در ارتفاع ۳۵ هزار کیلومتری زمین خبر می‌دهند. این ماهواره در مدار زمین‌آهنگ (ژئوسنکرون) قرار خواهد گرفت، به این معنی که با سرعت زمین می‌چرخد و از دید ناظر زمینی ثابت به نظر می‌رسد. محل استقرار اولیه این ستاره مصنوعی بر فراز خاک ایالات متحده خواهد بود.
اما این ستاره با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست. نور آن ۱۰۰ برابر ضعیف‌تر از آن است که بتوان با چشم عادی دید. با این حال، تلسکوپ‌های میان‌رده مجهز به دوربین‌های دیجیتال به راحتی می‌توانند این ستاره مصنوعی را رصد کنند.
ماموریت جدید ناسا به پاس زحماه آرلو لاندولت، به نام او نام‌گذاری شده است. او کسی بود که به ایجاد مجموعه‌های گسترده‌ای از درخشندگی ستاره‌ای کمک کرد. ناسا در ماه فوریه رسما به این ماموریت چراغ سبز نشان داد، اما تنها در تاریخ ۱۰ ژوئن به طور عمومی اعلام شد. پلاوچان گفت که این پروژه احتمالا تیمی حدود ۳۰ نفر خواهد داشت و هزینه آن حدود ۱۹.۵ میلیون دلار برآورد شده است.
هدف اصلی ماموریت لاندولت کمک به اخترشناسان برای محاسبه میزان شار مطلق ستارگان دوردست است. میزان شار در واقع سرعت انتشار ذرات نور (فوتون) از یک ستاره است که اندازه‌گیری دقیق آن در حال حاضر دشوار است.
بخشی از این دشواری به خاطر تداخل جو زمین با نوری است که تلسکوپ‌های زمینی دریافت می‌کنند و بخش دیگر به این دلیل است که به غیر از خورشید، هیچ نقطه مرجع واقعی برای اندازه‌گیری دقیق شار مطلق وجود ندارد.
از آنجایی که دانشمندان می‌توانند میزان خروجی فوتون ماهواره مصنوعی را کنترل کنند، این ستاره تقلبی به عنوان یک نقطه مرجع قابل اعتماد برای تلسکوپ‌ها عمل خواهد کرد تا با ستارگان واقعی مقایسه شود. انتظار می‌رود این کار به اخترشناسان کمک کند تا میزان شار مطلق ستارگان را با دقتی حدود ۰.۲۵ درصد از مقدار واقعی آن به دست آورند که تقریباً ۱۰ برابر دقیق‌تر از برآوردهای فعلی است.
چهار تلسکوپ زمینی برای تمرکز روی ستاره مصنوعی در نظر گرفته شده‌اند: تلسکوپ ۰.۸ متری (۲.۶ فوت) دانشگاه جرج میسون، تلسکوپ UH88 در رصدخانه‌های موناکی در هاوایی، تلسکوپ هیل در رصدخانه پالومار در کالیفرنیا و رصدخانه در حال ساخت ورا روبین در شیلی که قرار است سال آینده اسکن آسمان را آغاز کند.
پلاوچان می‌گوید، کمتر پیش می‌آید که یک مأموریت فضایی به این شکل شامل فناوری‌های سطحی و مداری شود. این اولین نمونه مدرن از چیزی است که به عنوان یک مأموریت ترکیبی در نظر گرفته می‌شود که نیازمند استفاده از تاسیسات زمینی و فضایی به صورت همزمان برای انجام اندازه‌گیری‌ها است.
پژوهشگران بر این باورند که دستیابی به اندازه‌گیری دقیق‌تر درخشش و فاصله ستارگان، منافع سرشاری را برای حوزه‌های مختلف نجوم به همراه خواهد داشت. برای نمونه، این امر می‌تواند به کشف سیارات فراخورشیدی بیشتری حول ستارگان بیگانه کمک کند و همچنین به تعیین سن ستارگان و چگونگی تکامل ستارگان مشابه در طول زمان یاری رساند.
هدف مهم دیگری از مأموریت Landolt، کمک به پژوهشگران در مطالعه انرژی تاریک و تعیین دقیق سرعت انبساط جهان است که در حال حاضر یکی از بزرگترین معماهای کیهان‌شناسی به شمار می‌رود.