طرح ملی چین، هیدروژن را به عنوان یک عنصر کلیدی در استراتژی انتقال انرژی با کربن پایین شناسایی می‌کند. این کشور متعهد به استفاده از هیدروژن برای کربن‌زدایی است و ریستاد انرژی نصب تقریباً 2.5 گیگاوات (GW) ظرفیت الکترولیز هیدروژنی را تا پایان سال پیش‌بینی کرده است.
به گزارش تجارت نیوز، انتظار می‌رود این ظرفیت سالانه 220 هزار تن هیدروژن سبز تولید کند که 6 کیلوتن در سال بیشتر از مجموع سایر نقاط جهان است. بر اساس یک طرح ملی، چین تولید هیدروژن سبز 200 هزارتن در هر سال را تا پایان سال 2025 هدف قرار داده است، اما تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد تا پایان سال جاری از این میزان فراتر خواهد رفت.
به نقل از oilprice، چین در سال 2023 شاهد رشد چشمگیری در ظرفیت الکترولیز هیدروژن خود بود و به یک گیگاوات رسید و موقعیت خود را به عنوان یک رهبر جهانی در پذیرش این فناوری تثبیت کرد.
با این حال، بخش قابل توجهی از عرضه هیدروژن چین از هیدروژن خاکستری حاصل می‌شود که از طریق گازی شدن زغال‌سنگ یا اصلاح متان با بخار (SMR) تولید می‌شود. اگر چین قصد دارد به اهداف کربن دوگانه خود یعنی اوج انتشار تا سال 2030 و کسب کربن خنثی تا سال 2060 دست یابد، روی آوردن به روش‌های تولید هیدروژن کم‌کربن بسیار مهم خواهد بود.
برای دستیابی به اهداف آب‌وهوایی خود، چین باید به سمت روش‌های تولید هیدروژن کم‌کربن، مانند الکترولیز با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، حرکت کند. این کشور در سال 2022 طرح ملی هیدروژن خود را منتشر کرد که نقشه راهی برای توسعه صنعت هیدروژن تا سال 2035 ارائه می‌دهد.
با وجود پیشرفت، اختلاف جغرافیایی بین مراکز تقاضای هیدروژن چین در شرق و منابع انرژی خورشیدی و بادی فراوان آن در شمال وجود دارد که برای توسعه تولید هیدروژن سبز آماده هستند. به عنوان مثال، استان‌های مغولستان داخلی و گانسو اهداف بلندپروازانه‌ای را برای تولید هیدروژن تجدیدپذیر تا سال 2025 تعیین کرده‌اند.
تلاش‌های آنها برای تولید هیدروژن، همراه با سایر استان‌ها، مجموعاً از یک میلیون تن در سال فراتر خواهد رفت که در مقایسه با هدف ملی چین پنج برابر افزایش می‌یابد. با این حال، این منجر به عدم تطابق عرضه و تقاضا شده است و چین را بر آن داشته تا گسترش شبکه خطوط لوله هیدروژن خود را بررسی کند.
یکی از تلاش‌های قابل توجه توسعه یک خط لوله 400 کیلومتری از سوی شرکت دولتی نفت و گاز چین سینوپک است که اولاً نقاب در مغولستان داخلی را به یانشان در پکن متصل می‌کند. این خط لوله با ظرفیت اولیه 100 هزار تن در سال و برنامه‌ریزی برای افزایش تا 500 هزار تن در سال، اولین مجرای هیدروژن از راه دور چین را نشان می‌دهد.
چین پتانسیل زیادی برای تولید هیدروژن سبز از انرژی خورشیدی و بادی در مناطق شمالی و شمال غربی خود دارد. ظرفیت فتوولتائیک خورشیدی کشور در سال 2023 به 217 گیگاوات تاسیسات جدید افزایش یافت، یعنی 2.5 برابر مقدار نصب‌شده در سال 2022. برای تاسیسات بادی، 76 گیگاوات در سال 2023 اضافه شد که دو برابر سال 2022 است.
بیشتر تاسیسات بادی جدید در مغولستان داخلی بود، با تعداد بیشتری. بیش از 24 گیگاوات ظرفیت جدید و سین کیانگ و گانسو که هر کدام بیش از پنج گیگاوات ظرفیت جدید دارند. به این ترتیب، دیدن اکثر پروژه‌های هیدروژن سبز در این مناطق که ظرفیت تجدیدپذیر فراوانی ارائه می‌دهند، تعجب‌آور نیست.
استان‌هایی با پتانسیل خورشیدی و بادی قوی نیز اهداف بلندپروازانه‌تری برای تولید هیدروژن اعلام کرده‌اند. به عنوان مثال، مغولستان داخلی تولید 480 هزار تن در هر سال هیدروژن تجدیدپذیر تا سال 2025 را هدف قرار داده است، در حالی که گانسو 200 هزار تن در هر ساعت را هدف‌گذاری کرده است.
این استان‌ها وزنه‌های سنگینی برای دگرگونی در منطقه هستند و به طور قابل توجهی بر هدف یک میلیونی که قبلاً ذکر شد تاثیر می‌گذارند و سهم زیادی در تولید هیدروژن چین در منطقه دارند.
به‌رغم راه‌اندازی چندین پروژه به‌تازگی، چالش‌هایی در حصول اطمینان از اینکه تاسیسات الکترولایزر می‌توانند با ظرفیت کامل در چین کار کنند، وجود دارد. یک گلوگاه عمده ظرفیت انرژی تجدیدپذیر قابل توجهی است که برای تغذیه الکترولیزها لازم است؛ به عنوان مثال، تولید یک میلیون تن در پاس هیدروژن سبز به حدود 20 گیگاوات ظرفیت بادی خشکی نیاز دارد. در نتیجه، پروژه‌های هیدروژنی به طور مستقیم با دیگر نیازهای اساسی برق رسانی در سراسر چین رقابت می‌کنند.
با وجود پیشرفت‌های چشمگیر، چالش‌هایی برای اطمینان از کارکرد کامل تاسیسات الکترولیز در چین وجود دارد. یکی از این چالش‌ها، تامین برق کافی از منابع تجدیدپذیر برای تامین انرژی الکترولیزها است. چالش دیگر، خطرات ایمنی مرتبط با کارکرد الکترولیزها در زیر ظرفیت کامل است.
با وجود این چالش‌ها، انتظار می‌رود سهم هیدروژن سبز در چین به رشد خود ادامه دهد. این کشور به سرمایه‌گذاری در ظرفیت الکترولیز و توسعه زیرساخت‌های خط لوله هیدروژن ادامه خواهد داد. تا سال 2030، چین پیش‌بینی می‌کند چهار پروژه بزرگ هیدروژن سبز نیمی از کل ظرفیت تولید این کشور را به خود اختصاص خواهند داد.