یکی از پژوهشگران این پژوهش اظهار کرد: ما می‌دانیم که سالانه میلیون‌ها تن زباله پلاستیکی وارد اقیانوس‌های ما می‌شود، اما چیزی که نمی‌دانستیم این است که چه مقدار از این آلودگی به کف اقیانوس ختم می‌شود.
به گزارش ایسنا، ما کشف کردیم که کف اقیانوس به محل استراحت یا مخزن بیشتر آلودگی‌های پلاستیکی تبدیل شده است و تخمین زده می‌شود بین سه تا ۱۱ میلیون تن پلاستیک در کف اقیانوس فرو برود. در حالی که پیش از این تخمینی از میکروپلاستیک‌ها در کف دریا انجام شده است، این تحقیق به موارد بزرگتر، از تور‌ها تا کیسه‌های پلاستیکی و هر چیز دیگری می‌پردازد.
نتایج تحقیق آلیس ژو از دانشگاه تورنتو نشان می‌دهد که میزان پلاستیکی که در کف اقیانوس یافت می‌شود می‌تواند تا ۱۰۰ برابر از پلاستیک سطحی فراتر رود.
سطح اقیانوس محل استراحت موقت پلاستیک است، بنابراین انتظار می‌رود که اگر بتوانیم جلوی ورود پلاستیک به اقیانوس‌ها را بگیریم، مقدار آن کاهش می‌یابد. با این حال، نتایج تحقیقات نشان داد که پلاستیک همچنان به اعماق اقیانوس، محل استراحت دائمی یا غرق آلودگی پلاستیکی دریایی ختم می‌شود.
برای تعیین کمیت و نقشه‌برداری توزیع پلاستیک کف اقیانوس، گروه پژوهشی دو مدل را توسعه دادند. یافته‌ها نشان می‌دهد که تخمین زده می‌شود سه تا ۱۱ میلیون تن پلاستیک در اعماق اقیانوس‌ها ریخته می‌شود.
همانطور که پلاستیک‌ها به قطعات کوچکتر تجزیه می‌شوند، میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها را ایجاد می‌کنند که مشکل‌ساز هستند. این ذرات ریز می‌توانند توسط طیف وسیعی از موجودات دریایی، از پلانکتون گرفته تا ماهی‌های بزرگتر، اغلب با پیامد‌های کشنده بلعیده شوند. آن‌ها همچنین می‌توانند باکتری‌های مضر را حمل کنند و باعث ایجاد بیماری در مرجان‌ها و سایر موجودات دریایی شوند.
علاوه بر آسیب‌های زیست‌محیطی، آلودگی پلاستیک بر فعالیت‌های اقتصادی مانند گردشگری، ماهیگیری و کشتیرانی تأثیر می‌گذارد. سواحل مملو از زباله‌های پلاستیکی می‌تواند گردشگران را منصرف کند، در حالی که صنایع ماهیگیری با کشته شدن یا آلوده شدن جانوران دریایی توسط پلاستیک آسیب می‌بینند. مسیر‌های حمل‌ونقل نیز می‌توانند با تجمع بزرگ زباله‌های پلاستیکی شناور با مشکل مواجه شوند.