منبع: نیویورک‌تایمز
تاریخ انتشار: 16 فوریه 2024
نویسنده: ازرا کلاین
مترجم: لیلا احمدی
عصر ایران/ ترجمه: قلبم برای "جو بایدن" به درد می‌آید؛ مردی که از جوانی، کاندیدایِ ریاست‌جمهوری بوده و عاقبت، به نحوی نامنتظر در سالخوردگی، پیروزِ انتخابات شده است. این سن برای او خردورزی به ارمغان آورد و گشاده‌رویی [که پیش‌تر از آن بی‌بهره بود]. بایدن، نمادِ دورانی است که شعارهایی از قبیلِ "من به تنهایی می‌توانم از پسش برآیم" نمی‌داد؛ زمانی که رؤسای‌جمهور، رهبرانِ احزاب و سازندگانِ ائتلاف‌‌های بزرگ بودند.
بایدن، حزب دموکراتی را سرپا نگه داشته که در غیابِ او به راحتی می‌توانست از هم بپاشد. مبارزاتِ انتخاباتیِ 2020 را به خاطر آورید. او "برنی سندرز" را کنار زد و از سدِ "الیزابت وارن" گذشت. جناحِ میانه‌رو بر جناحِ ترقی‌خواه پیشی گرفت، سازوکارِ شورشیان به هم ریخت و بایدن، پیروزِ میدان شد.
اما او به جای این‌که مخالفان را وادار به کُرنش کند و ظفرمندانه جشن بگیرد [کاری که ترامپ کرد]، صرفاً با شمایلِ رهبر سیاسی، آغاز به کار کرد. بایدن با برنی سندرز متحد شد و گروه‌های ضربتِ انسجام‌بخش را ساخت. او ایده‌ها و نیروهایِ اجراییِ وارن و سندرز را نه فقط در کمپین انتخاباتی، که در دولت خود به‌کار گرفت.
اخیراً با "پرامیلا جایاپال"[رئیسِ گروهِ ترقی‌خواهِ مجلسِ نمایندگان] گفتگو کردم و از او پرسیدم: "چرا حزب دموکرات به سیاقِ جمهوری‌خواهان از هم گسست؟" جایاپال گفت: «بایدن همۀ تلاش خود را کرد تا پیش از انتخابات 2020، حزب دموکرات را به شکلی که واقعاً تا آن زمان ندیده بودیم، دور هم جمع کند».
این تلاشِ وحدت‌آفرین، نتیجه داد. دموکرات‌ها 50 رأی در سنا داشتند؛ آرایی که از "برنی سندرز" در جناح چپ تا "جو منچین" در جناح راست را در بر می‌گرفت. بایدن و "چاک شومِر" [رهبرِ اقلیتِ حزب دموکرات در سنای آمریکا] نمی‌توانستند حتی یک رأی را از دست بدهند و همۀ توان خود را در آن دقایقِ حساس به کار گرفتند.
دولت بایدن و دموکرات‌های کنگره با ائتلافِ اعجاب‌آوری که تقریباً ناممکن به نظر می‌رسید، مجموعه‌ای از لوایح از قبیلِ "توافق زیرساختیِ دوحزبی"، "قانونِ کاهشِ تورم" و "قانون چیپس و علم" را تصویب کردند که یک‌دهه زیرساخت و برنامه‌ریزی را به فرجام رساند."کربن‌زدایی"، "قانونِ حفاظت از بیمار و مراقبتِ مقرون‌به‌صرفه"در همین دوره اجرایی شد. آن‌ها گام‌های اولیه را برای اجرایی‌کردنِ "مدی‌کِر" [برنامۀ ملیِ بیمۀ اجتماعی] و مذاکره در بابِ کاهشِ قیمت دارو برداشتند. حقیقتاً سال گذشته دموکرات‌ها رکورد زدند و طبقِ وعده‌هایشان عمل کردند.
تیم بایدن وعده داده بود اقتصاد را رونق می‌بخشد و اشتغالِ کامل را در اولویت قرار می‌دهد. همین اتفاق افتاد، اما چندی بعد تورم افزایش یافت؛ نه فقط در ایالات متحده، بلکه در اروپا، کانادا و تقریباً هر نقطه از جهان با رشدِ تورم مواجه بودیم.
"همه‌گیری" زنجیره‌های عرضۀ جهانی را به هم ریخته بود، اقتصاد دوباره باز شده بود و مردمی که از زندگی مأیوس شده بودند، پس‌اندازهایِ خود را برداشته و خرج می‌کردند. تیم بایدن، به کمکِ "جروم پاول" [رییسِ "فدرال رزرو"]، نرخ تورم را کاهش داد و بیکاری را به 4 درصد رساند.
نمی‌خواهم از این دستاوردِ عظیم، آسان بگذرم. اکثر اقتصاددانان می‌گفتند این کار شدنی نیست و اجماعِ قاطع این بود که به سمتِ رکود پیش می‌رویم؛ اما رکود نداشتیم و هنوز هم شاهدِ افزایشِ دستمزدِ فرودست‌ترین آمریکایی‌ها هستیم. نابرابری کاهش یافته و رشد اقتصادی شتابان است. آمریکا در حال حاضر از نظر اقتصادی بسیار قدرتمندتر از اروپا، کانادا و چین است.
با این حال، امتیازِ نظرسنجی‌های بایدن ضعیف است و محبوبیتِ او به 30 سالگی‌اش برمی‌گردد. اکثر نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند او در سال 2024 در برابر "دونالد ترامپ" شکست خواهد خورد.
گزارشِ بازپرسِ ویژه نیز حاکی از تخلفِ مجرمانه در خصوصِ اختفایِ اطلاعاتِ محرمانه و طبقه‌بندی‌شده نبود؛ اما توانِ شناختیِ او آماجِ حملات است. هیئت منصفه او را «پیرمردِ خوش‌طینت و کم‌حافظه» خطاب می‌کند. بایدن خیلی چیزها را به خاطر نمی‌آورد و دیگر به یاد ندارد که پسرش "بو" -که سال ۲۰۱۵ بر اثر سرطان مغزی درگذشت- چه زمانی درگذشته است.
او از این وضعیت خشمگین است و کاری را انجام می‌دهد که مردم در این مدت از او خواسته‌اند. بحث سن‌و‌سال را با جدیت دنبال می‌کند و این خشم را در نشستِ خبری به نمایش می‌گذارد.
در پایانِ نشست وقتی می‌خواهد سالن ترک کند، برمی‌گردد تا به سؤال آخر پاسخ دهد. این یکی در مورد اسرائیل و غزه است. بایدن می‌گوید: "آمریکا دیگر به کمکِ "بنیامین نتانیاهو" نخواهد آمد" و تلاش‌هایی را که برای متوقف‌کردنِ او انجام شده، شرح می‌دهد.
سپس می‌خواهد از رئیس‌جمهور "سیسی" برای گشودنِ مرز مصر کمک بخواهد که گاف می‌دهد. ذهن پیرش یاری نمی‌کند و سیسی را با رئیس‌جمهورِ مکزیک اشتباه می‌گیرد؛ لغزشی زبانی که هرکسی می‌تواند انجام دهد، اما ارتکابِ آن از جانبِ بایدن معنادار است و سبب می‌شود حملات، شدت بگیرند.
از ابتدای دولت بایدن، از افرادی که با او کار می‌کنند، پرسیده‌ام: "او چه‌طور به نظر می‌رسد؟ چه‌قدر مطالعه دارد؟ در جلسات چگونه است؟" به روایت‌های کسانی که با او ملاقات می‌کنند، گوش می‌دهم [نه لزوماً آن‌هایی که او را دوست دارند] و متقاعد می‌شوم که بایدن می‌تواند کار ریاست جمهوری را انجام دهد. او در جلسات، تیزبین است، قضاوتِ درستی می‌کند و خوی آرامی دارد.
اما موضوع این است که در مبارزاتِ انتخاباتیِ ریاست‌جمهوری دچار تزلزل می‌شود، زیرا سنش او را کند می‌کند. مسأله، تمایز بین "ریاست‌جمهوری" و "نامزدی برای ریاست‌جمهوری" است.
این سؤالی است که دموکرات‌ها مدام می‌خواهند به آن پاسخ دهند؛ سؤالی که دولت بایدن وانمود می‌کند، شنیده است: "آیا بایدن از پسِ ریاست‌جمهوری برمی‌آید؟" مسئله، کارزارِ 2024 نیست. اصرار بر این‌که بایدن از پس ریاست‌جمهوری برمی‌آید، برای خاتمه به بحث در بابِ "تواناییِ نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری" به کار می‌رود.
من سعی خودم را کرده‌ام. چندین ستون در‌این‌باره نوشته‌ام که "عملکردِ بایدن ثابت می‌کند، کارشناسان اشتباه می‌کنند". او در سال 2020 بر مخالفانِ متعدد، فایق آمد. دموکرات‌ها در سال 2022 نیز پیروز شدند و پیش‌بینی‌ها را زیر پا گذاشتند. در سال 2022 قصد داشتم ستونی را به "انتخاباتِ میان‌دوره‌ای" اختصاص دهم و بگویم که باید "انتخاباتِ مقدماتی" برگزار شود؛ زیرا دموکرات‌ها باید ببینند بایدن هنوز در مبارزات انتخاباتی، قدرتمند است.
ما باید تا امسال صبر می‌کردیم تا ببینیم بایدن در مسیرِ مبارزاتِ انتخاباتی، چگونه خواهد بود و حالا می‌بینیم که او برای این کار مناسب نیست و حتی بایدنِ پنج سالِ پیش نیست. او کارزار انتخاباتی‌اش را در سال 2019 آغاز کرد. به سخنرانیِ آن سالِ او در پنسیلوانیا نگاه کنید و آن را با سخنرانیِ ماه گذشته، در "ولی فورج"، مقایسه کنید. می‌بینید که حرکاتش، انرژیِ صدایش و حضورِ ذهنش، زمین تا آسمان با پنج سال پیش تفاوت دارد. دموکرات‌هایی که افولِ بایدن را انکار می‌کنند، فقط خودشان را گول می‌زنند.
بایدن 12 امتیاز بالاتر از ترامپ نیست. او نمی‌تواند در این جدال پیروز شود. دارد می‌بازد. در اکثر نظرسنجی‌ها عقب است. علی‌رغمِ همۀ چیزهایی که در مورد دونالد ترامپ می‌دانیم، بایدن از او عقب است و نمی‌تواند جبران کند. اگر نفس نداشته باشد و پا به پا نیاید، ترامپ برنده خواهد شد./ ادامه دارد