اعتماد؛ سید امیر حسینی* (رییس انجمن ورزش شركت‌های ایران)
فوتبال جام ملت‌های آسیا تمام شد این‌بار نیز قطر میزبان با موفقیت تمام و با پوشش رسانه‌ای ارزنده و قابل‌توجه در مس مدیا (رادیو-تلویزیون) و سوشال مدیا، یك رویداد بزرگ یا همان «مگا ایونت» را برگزار و جام قهرمانی را در دوحه نگه داشت. ورزش بار دیگر نشان داد علاوه بر جنبه‌های اقتصادی، نقش مهمی در همبستگی و تقویت هویت ملی دارد و نظام اجتماعی كشور باید نگاه عمیق‌تر و جدی‌تری برای بهره‌گیری از این ظرفیت داشته باشد.
موفقیت قطر در قهرمانی و ایستادن بر قله فوتبال آسیا نشان داد موفقیت تصادفی نیست و محصول هدف‌گذاری‌های واقع‌بینانه و برنامه‌های بلندمدت و اجرای راهبرد‌های موثر و پایش و ارزیابی مستمر برنامه‌هاست. این فرآیند در تمام دنیا محكوم به موفقیت و نتیجه‌گیری است.
از ورود فوتبال به ایران حدود یك قرن می‌گذرد، اما در سال‌های اخیر همواره فوتبال ایران با ناكامی روبه‌رو بوده است. دلایل اصلی نزدیك نیم قرن ناكامی فوتبال ملی و باشگاهی در رده امیدهای المپیك و بزرگسالان در سطح آسیا و جهان چیست؟
روشن است تقریبا تمام آن فرآیند حرفه‌ای كه كشورهای موفق آن را طی كرده‌اند در ایران دنبال نشده است. به عبارت دیگر در فوتبال ایران نه نظام حرفه‌ای باشگاهی و نه نظام فوتبال ملی به درستی كار نمی‌كند و فاقد استانداردهای لازمند. باشگاه‌داری دولتی استقلال و پرسپولیس گواه روشنی از سیاست‌گذاری غلط و مدیریت شكست‌خورده است.
بعد از تعلیق فوتبال ایران در دوره ریاست‌جمهوری آقای احمدی‌نژاد، فدراسیون فوتبال صاحب اساسنامه‌ای مستقل با نقش‌آفرینی مجمع شد، هرچند در انتخابات، رگه‌هایی از دخالت دولت وجود دارد اما سوال این است آیا مجمع به نقش سیاست‌گذاری و نظارتی خود بر هیات رییسه و كمیته‌های اجرایی واقف است؟
چرا اهداف و سیاست‌های مجمع، به توسعه و حرفه‌ای شدن فوتبال در سطوح ملی و باشگاهی نینجامیده است؟ آیا اعضای مجمع در طول این حدود 20 سال، بلوغ فكری و حرفه‌ای لازم را برای تدوین سیاست‌ها و نظارت نداشته‌اند؟
آیا مجمع مستقل فدراسیون فوتبال ایران توانسته شایسته گزینی و شایسته‌سالاری را در نظام فوتبال كشور حاكم كند؟ كجای این فرآیند مشكل دارد؟
به نظر اگر توسعه و كامیابی و موفقیت فوتبال در ایران را می‌خواهیم باید برای تقویت مجمع فدراسیون و پاسخگو بودن آن توجه بیشتری كنیم.
توسعه فوتبال ایران را نباید به توسعه زیرساخت‌های سخت‌افزاری مانند استادیوم و فضای ورزشی و تمرینی محدود كرد. امروز توسعه نیروی انسانی باید اولویت اصلی مجمع فدراسیون فوتبال باشد. توسعه انسانی هم یعنی مدیران و فعالین صنعت فوتبال به دانش روز مدیریت مسلط شوند. سرمایه انسانی فوتبال حداقل هر سال در یك دوره بازآموزی و ارتقای مدیریت ورزشی و فوتبال با حضور اساتید بین‌المللی شركت كنند.
همچنین ارزیابی‌های حرفه‌ای (مدل‌های امتیازی) و برگزاری آزمون‌های تخصصی می‌تواند سطح فنی و مدیریتی اعضای حاضر مجمع را تقویت كند. طبیعتا حضور افراد متخصص، لابی‌های خارج از چارچوب در انتخابات و تصمیم‌گیری‌های مجمع را كاهش می‌دهد.
كلام پایانی این است اگر به دنبال قطع زنجیره ناكارآمدی در فوتبال ملی و ظهور موفقیت پایدار و فرآیندی در فوتبال هستیم باید سرمایه انسانی فوتبال را تقویت و به‌روز كنیم تا در مجمع و هیات‌رییسه شایسته‌گزینی و شایسته‌سالاری به جای گروه‌گرایی حاكم شود. مجمع قوی، فوتبال قوی می‌سازد.
*معاون پیشین سازمان تربیت‌بدنی