عصرایران - چارلی چاپلین، بازیگر متفکر سینما جمله ای دارد بدین مضمون که در دنیا، برای همه جا هست؛ به جای آنکه جای دیگران را بگیری، به دنبال جای خودت باش.
این جمله نغز ، می تواند اشارتی باشد به حکایت سیاست پیشگان وطنی ما که برغم برخورداری از قدرت و انواع تمتعات برخاسته از آن، چشم شان به دنبال جایگاه و قدرت دیگران است و جز به تمامیت قدرت و انحصار مطلق رضایت نمی دهند.
البته اینان، نام دعوای خود را دفاع از ارزش ها و انقلاب و نظایر این می گذارند اما چه کسی می تواند باور کند که سیاستمداری برای حفظ ارزش های اسلام و انقلاب، پا بر روی همین ارزش ها بگذارد و به نام شیفتگی خدمت، رفتار تشنگان قدرت را از خود بروز دهد؛ مردم امروز ایران ، به حدی از آگاهی و بلوغ سیاسی رسیده اند که بدانند در بخش اعظم این دعواها، ارزش ها و آرمان ها، نه هدف، که وسایلی برای نیل به هدف و منکوب سازی رقبای سیاسی است.
دعوای حاضر در اکثر قریب به اتفاق طبقه سیاستمداران ایرانی نزاعی برخاسته از شهوت قدرت است و این واقعیت تلخ که آنان، به سهم و قدر خود قانع نیستند. در واقع وقتی یک صاحب منصب، به آنچه در ید قدرت اوست قناعت نمی کند و دوست دارد حوزه قدرت دیگران را نیز تحت سلطه خود درآورد، نزاع آغاز می شود چه آنکه طرف مقابل نیز مانند انسان های علیل نمی نشیند که بیایند و دارایی های قدرت مدارانه اش را از او بگیرند و به حاشیه برانندش.
در چنین هنگامه ای، طرفین برای زورافزایی خود، اقداماتی را در دستور کار قرار می دهند. از آن جمله دست به تخریب رقیب می زنند و در این راه از افشاگری تا توهین و دروغ پردازی را برای خود مجاز می دانند، در بین مردم به یارگیری می پردازند، ارزش های مورد وفاق جامعه را به عنوان ابزار و سپری برای خویش به کار می گیرندو ...و بدین سان، جنگ قدرت برای تسلط بر حوزه نفوذ سیاستمداران رقیب را به میان مردم می کشانند و کل جامعه متأثر از جنگ قدرت می شود.
در چنین فضایی، آنچه مغفول می ماند، دقیقا همان چیزهایی هستند که "عَلَم" شده اند: خدمت به مردم، پیشرفت کشور، ارزش ها و آرمان ها و ... .
سیاست پیشگی در معنای متعارف آن، کسب قدرت برای خدمت به جامعه است ولی هنگامی که کسب یک پله از قدرت، نه وسیله ای برای خدمت به جامعه به قدر همان پله که مقدمه ای برای فتح پله ای دیگر برای ارضای حسن قدرت طلبی می شود، وضعیت جامعه دقیقا همان می شود که در سراسر ایران امروز شاهدش هستیم.
اگر سیاستمداران ما، اندکی تعقل پیشه کنند و در شرایط کنونی، به جای چشمداشت به حوزه قدرت سیاسیون دیگر، در همان قلمرو قدرت خود به وظایف شان عمل کنند، جامعه ای سعادتمند خواهیم داشت که مردمانش، به پاس خدمات کسانی که خدمت بیشتری می کنند، قدرت را از کم کاران گرفته و به آنها ارزانی خواهند داشت بی آنکه نیازی به دعواهای حرمت شکنانه و بی شرمانه باشد ... و عاقلان را البته اشارتی کفایت می کند!
بعد از تحریر:این همه از بزرگان و حکمای خودمان برای آقایان گفتیم و نوشتیم افاقه نکرد، شاید چارلی چاپلین بتواند کاری بکند!
ژن ایرانی در روند تاریخی خود بسیار پیچیده و انعطاف پذیر و پویایی بدست آورده است. که بسیاری از کشور ها فاقد آن هستند. ولی روشنفکران و مردم ایران از این مهبت الهی به درستی استفاده نمی کنند و در جهت تخریب و منافع و استبداد فکری و رفتاری خود و گروه خانوادگی شان بهره می گیرندو در جهت پیشرفت فرهنگی در تمام زمینه ها استفاده نمی کنند.
ژن قدرت و پول اگر در دست بی خردان به ظاهر خردمند قرار گیرد هزینه های یک کشور سنگین خواهد بود. بخصوص
اگر در لوای تفکر اعتقادی باشد بدتر است.چرا نباید از افراطگرایی در بینش دست برداشت البته اینچنین انسان ایرانی هنوز به مرحله تکامل ژن تاریخی خود دست پیدا نکرده است.!!!
استبداد در هر سطحی چه فکری و گروهی و خانوادگی و رفتاری و بینش سیاسی و اعتقادی به جز انحطاط و اضمحلال یک کشور چیزی به ارمغان نمی آورد.
به زبان ساده سخن گفتن برای فهم آحاد یک جامعه بسیار مفید است تا نگرشهای یک جامعه به سطحی از روشنگری معنایی برسد.
خدایا قدرت وابسته به پول و اعتقادات افراطی را مضمحل و ریشه آنرا خشک بگردان.
آمین یا رب العالمین
واقعا برای جو حاکم بر جامعه ایران متاسفم.
حیف و صد حیف
اين هم براي خودش بهانه اي است تازگيها زياد مد شده شما خودتون را ناراحت نكنيد
اگر مولا علی چنین فرمودند یا حضرت موسی ، به خاطر این است که آنان "معصوم" بودند مگر این که این دوستمان هم ادعای عصمت کنند!
انگلیس استعمارگر پیر است. فراموش نکنیم !
مگر مولا علی (ع) نفرمودند انظر الی ما قال و لا تنظر الی من قال( بنگر به سخنی که گفته می شود نه به کسی که سخن می گوید). حالا اگر یک کافر هم سخن خوبی گفت باید یاد گرفت. امیدوارم خداوند به همه ما سعه صدر دهد.