وقتی نوبت به خلاصه کردن دوران حرفهای فرانتس بکن باوئر می‌رسد، ممکن است فهرست کارهایی که او انجام نداده، به مراتب برای نوشتن یک مقاله آسان‌تر باشد. چهره‌ای برجسته در تاریخ دنیای فوتبال که به معنای واقعی کلمه، یک نابغۀ تمام عیار و برنده بوده است.
به گزارش طرفداری، فوتبال آلمان یکی دیگر از اسطوره‌های صاحب‌نام خود را از دست داد. فرانتس بکن باوئر با کوله‌باری از تمامی افتخارات ممکن در دنیای فوتبال در 78 سالگی درگذشت.
در این مقاله قصد داریم به گوشه‌ای از افتخارات این اسطوره بزرگ بپردازیم.
بکن باوئر در کنار دیدیه دشان تنها فوتبالیست‌های تاریخ به حساب می‌آیند که توانسته‌اند هم به عنوان کاپیتان و هم سرمربی، کاپ زرین جام جهانی را بالای سر ببرند.
فرانتس بکن باوئر از پرافتخارترین ستارگان فوتبال آلمان و جهان به حساب می‌آید که در کشورش، با نام "قیصر" مشهور شده و فرانتس نیز از نام "امپراتورهای اتریشی" گرفته شده است.
جام جهانی 1966 انگلستان، دنیا را متوجه جوانی بیست ساله با پیراهن شمارۀ 4 آلمان غربی ساخت که نصف زمین را دوید تا توپ را به تور دروازۀ شوروی سابق بنشاند.
آن هنگام بود که بذر موفقیت‌های فرانتس بکن باوئر به عنوان یک اسطوره در مستطیل سبز کاشته شد. برخی از انسان‌ها از تمامی القاب و عناوین بزرگتر هستند و این جمله قطعا در مورد قیصر فوتبال آلمان به خوبی صدق می‌کند.
بکن باوئر جلوه‌ای خاص از تعصب به کشور و پیراهن ملی را بارها و بارها در میادین فوتبال نشان داده است.
یکی از به یاد ماندنی ترین صحنه‌هایی که از قیصر در فوتبال جهان نقش بسته به بازی قرن در نیمه نهایی جام جهانی 1970 و تقابل ایتالیا و آلمان باز می‌گردد.
جایی که کتف بکن باوئر در آن بازی شکست، اما آلمان در آن دیدار تعویض هایش را انجام داده بود و وی با همان وضعیت تا پایان بازی فداکارانه تیمش را همراهی کرد.
در آن هنگام دنیا به خوبی فهمید که تسلیم شدن به هیچ وجه در خون شمارۀ 4 آلمان ها نیست.
فرانتس بکن باوئر اسطوره و برترین بازیکن تاریخ باشگاه بایرن مونیخ
فرانتس آنتوان بکن باوئر متولد یازدهم سپتامبر 1945 در یکی از محله های شهر مونیخ در ایالت بایرن آلمان است.
فرانتس بکن باوئر بدون شک یکی از بهترین و کامل ترین فوتبالیست‌های تاریخ است که به عنوان یک بازیکن همه کاره و نابغه کارش را به عنوان هافبک آغاز نمود، اما نامش به عنوان یک مدافع میانی بزرگ معروف شد.
وی خالق پست سوئیپر مدرن یا لیبرو در دنیای فوتبال است. قیصر یک فوتبالیست در اختیار تیم و باهوش بود و در دوئل‌های هوایی به شدت تاثیرگذار بود.
بر روی زمین هم یک بازیکن پا به توپ بود و به خوبی توپ را به گردش در می‌آورد. او به عنوان سرسخت‌ترین مدافع فوتبال شناخته می‌شد که عبور از وی کاری به شدت دشوار بود.
به دلیل مهارت‌هایش که همچون یک هافبک بود با کنترل توپ، دریبل زدن و پاس‌هایش اولین نفری بود که ضدحمله را آغاز می‌کرد.
فرانتس فوتبالش را در شش سالگی از باشگاه "اس سی مونیخ 1906" شروع کرد و در سیزده سالگی به عضویت نوجوانان بایرن مونیخ درآمد.
هنگامی که 19 ساله بود به تیم اصلی بایرن راه یافت و تا 32 سالگی به مدت سیزده سال در این باشگاه به بازی مشغول بود.
او در کنار سپ مایر و گرد مولر از جمله ستارگانی بود که موجبات پیشرفت بایرن را تا سالیان سال فراهم کردند.
فرانتس بکن باوئر و قهرمانی در رقابت‌های بوندسلیگا با پیراهن بایرن مونیخ
بکن باوئر از بازیکنان کلیدی بایرن مونیخ در کسب سه قهرمانی پیاپی جام باشگاه های اروپا به حساب می‌آید و در طول سیزده سال حضورش در بایرن موفق به کسب سیزده جام شده است.
اسطورۀ باشگاه بایرن مونیخ در 584 بازی پیراهن این تیم را در میادین و مسابقات مختلف رسمی بر تن کرد که از این بین 396 بازی آن در مسابقات بوندس لیگا بوده است.
پس از یک فصل بازی برای بایرن مونیخ، بکن باوئر در سال 1965 و بیست سالگی به تیم ملی فوتبال آلمان غربی دعوت گشت و اولین تورنمنت مهمی که او در آن حاضر گشت جام جهانی 1966 انگلستان بود.
مدافع تاریخساز تیم ملی آلمان در سه جام جهانی 1966، 1970 و 1974 حضور داشته و طی 18 بازی در این رقابت ها 14 برد، 1 تساوی و 3 شکست کسب نمود و پنج بار نیز دروازه حریفان را گشود.
فرانتس جام جهانی را عالی آغاز کرد و در همان دیدار ابتدایی جام جهانی 1966، دو بار دروازه سوئیس را گشود تا ژرمن ها با نتیجه 5-1 پیروز میدان شوند.
تساوی مقابل آرژانتین و برد مقابل اسپانیا موجب شد، آلمان غربی به عنوان تیم اول از گروه صعود کند.
آلمان سپس با نتیجه 4-0 از سد اروگوئه عبور کرد و باز هم قیصر در آن دیدار گلزنی کرد.
وی سپس در برد 2-1 مقابل شوروی در مرحله نیمه نهایی گل دوم تیمش را به ثمر رساند تا آلمان غربی راهی فینال شود.
اما شکست در مقابل انگلیس در فینال موجب شد، وی از کسب مدال طلای مسابقات بازماند.
بکن باوئر با به ثمر رساندن 4 گل کفش برنز سومین گلزن مسابقات را کسب کرد.
وی همچنین به عنوان هافبک در تیم منتخب جام قرار گرفت و جایزه بهترین بازیکن جوان جام را نیز کسب نمود.
فرانتس بکن باوئر و بازی با کتف شکسته مقابل ایتالیا در نیمه نهایی جام جهانی 1970
در جام جهانی 1970، بکن باوئر در خط دفاع به میدان رفت. آلمان غربی با کسب سه برد متوالی مقابل مراکش، بلغارستان و پرو راهی مرحله حذفی شد.
در جریان برد 3-2 مقابل انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی و در حالی که سه شیرها با دو گل پیش افتاده بودند، بکن باوئر یکی از گل ها را در دقیقه 68 جبران کرد و آغازگر کامبک تیمش بود.
اما شکست مقابل ایتالیا در مرحله نیمه نهایی در بازی قرن، مانع راهیابی آلمان به فینال مسابقات شد.
با وجود اینکه کتف بکن باوئر شکست، اما آلمان در آن دیدار تعویض‌هایش را انجام داده بود و وی با همان وضعیت تا پایان بازی فداکارانه تیمش را همراهی کرد.
در دیدار رده بندی و در غیاب قیصر، آلمان غربی با عبور از سد اروگوئه به عنوان سوم مسابقات دست یافت. بکن باوئر باز هم در تیم منتخب مسابقات جای گرفت.
دو سال پس از جام جهانی 1970 او به عنوان کاپیتان آلمان ها موفق به قهرمانی در مسابقات جام ملت های 1972 بلژیک شد.
عنوانی که برای اولین بار در تاریخ کشور آلمان اتفاق می افتاد و بنابراین بکن باوئر به اولین کاپیتان تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان بدل گشت که توانسته جام قهرمانی این رقابت‌ها را در خاک بلژیک بالای سر ببرد.
در جام جهانی 1974، قیصر باز هم به عنوان کاپیتان راهی مسابقات شد و این بار با تجربه حاصل از دو جام جهانی قبل به تیمش کمک کرد تا سرانجام قهرمان شود.
آلمان غربی در مرحله گروهی به عنوان تیم دوم صعود کرد.
برد 1-0 مقابل شیلی و 3-0 مقابل استرالیا، با شکست مقابل آلمان شرقی همراه شد.
فرانتس بکن باوئر و بالا بردن کاپ جام جهانی به عنوان کاپیتان آلمان غربی
در مرحله دوم گروهی اما عملکرد این تیم بهتر بود. آلمان غربی با سه برد متوالی مقابل یوگسلاوی، سوئد و لهستان راهی فینال شد.
در دیدار نهایی، بکن باوئر مامور مهار یوهان کرایوف شد و در پایان ژرمن ها موفق به کسب برد 2-1 شدند تا به عنوان قهرمانی دست یابند.
تقابل میان کرایوف و بکن باوئر از آن دوئل‌های خاص تاریخ فوتبال بود.
دو ستاره و کاپیتان با سبک و سیاقی متفاوت؛ برترین عنصر هجومی دنیا به مصاف برترین عنصر دفاعی جهان رفت که در پایان این بکن باوئر و آلمان‌ها بودند که با شادی و دست پر از میدان مسابقه خارج شدند.
بکن باوئر عنوان توپ نقره‌ای دومین بازیکن برتر جام را کسب نمود و برای سومین بار متوالی در تیم منتخب مسابقات جای گرفت.
بکن باوئر یکی از معدود بازیکنانی است که هر سه عنوان اول تا سوم جام جهانی را کسب کرده است.
1977 سالی بود که بکن باوئر هم از مسابقات ملی خداحافظی کرد و هم از باشگاه بایرن مونیخ.
بکن باوئر در مجموع 103 بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و 50 بار هم به عنوان کاپیتان، این تیم را هدایت کرد، اگر چه او بدون داشتن بازوبند کاپیتانی هم یکی از راهبران بی قید و شرط در میدان محسوب می شد و به همین خاطر هم به قیصر شهرت یافت.
در سال 1977 او به تیم نیویورک کاسموس ملحق شد تا بازی در آن سوی آتلانتیک را در کنار پله تجربه نماید.
او پس از اینکه چند سالی در خدمت باشگاه نیویورک کاسموس بود و در لیگ حرفهای آمریکا توپ زد، به آلمان بازگشت و در سال 1980 به هامبورگ پیوست.
فرانتس بکن باوئر و یوهان کرایوف کاپیتان‌های آلمان غربی و هلند در فینال جام جهانی 1974
دو سال انتهایی دوران فوتبالش را در این تیم گذراند تا اینکه در سال 1983 مجددا به نیویورک کاسموس بازگشت و با انجام 25 بازی برای این تیم از دنیای فوتبال در سن 38 سالگی خداحافظی کرد.
قیصر در کنار کارل هاینتس رومنیگه تنها بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان محسوب می شوند که سابقه بردن دو توپ طلا را داشته اند.
بکن باوئر در سال های 1972 و 1976 برندۀ توپ طلا شده است.
اما این پایان کار فرانتس بکن باوئر با مستطیل سبز و دنیای فوتبال نبود و او در کسوت مربیگری بار دیگر به این ورزش بازگشته بود.
بکن باوئر در سال 1984 بدون داشتن هرگونه مدرکى در عرصۀ مربیگری، هدایت تیم ملی بحران زدۀ آلمان را برعهده گرفت.
او همواره در پاسخ به منتقدان خود این پرسش را مطرح می‌کرد: استادان دانشکده ورزش مثلا مى‌خواهند چه چیزی به من یاد بدهند؟!
تیم ملى فوتبال آلمان با هدایت فرانتس بکن باوئر دو بار پیاپى به فینال جام جهانى راه پیدا کرد.
اولین بار در سال 1986 در مکزیک که شاگردان او 3-2 از آرژانتینِ مارادونا شکست خوردند و دومین بار در سال 1990 در ایتالیا، باز هم در برابر آرژانتین که این بار آلمان پیروزمندانه میدان را ترک کرد و براى سومین بار قهرمان جهان شد.
یکی از صحنه های به یادماندنی جام جهانی 1990، دقایقی پس از به صدا درآمدن سوت پایان فینال و پیروزی آلمان نقش بست.
در حالی که بازیکنان آلمان لحظه ای آرام و قرار نداشتند و با شادی این پیروزی را جشن می گرفتند، بکن باوئر اما با چهره ای متفکر به تنهایی بر روی چمن استادیوم المپیک رم مشغول قدم زدن بود.
چهرۀ متفکر فرانتس بکن باوئر پس از قهرمانی آلمان در جام جهانی 1990
بکن باوئر خود درباره این تصویر خاطره‌انگیز سال 1990 می‌گوید: من به شدت تحت تاثیر قرار گرفته بودم، اما دوست داشتم که در آن لحظه تنها باشم و این فصل از فعالیت‌ام را ببندم.
در واقع این آخرین بازی من به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان بود و آن لحظه هم به نوعی، لحظه‌ای بود که می توانستم و باید از این مقام خداحافظی می‌کردم.
با این موفقیت بزرگ نام فرانتس بکن باوئر در کنار اسطوره برزیلی‌ها، ماریو زاگالو و همچنین دیدیه دشان فرانسوی قرار گرفت.
این سه بازیکن تنها چهره هایی در دنیای فوتبال هستند که توانسته‌اند هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان سرمربی قهرمان جام جهانی شوند؛ البته ذکر این نکته لازم است که بکن باوئر و دیدیه دشان دو فوتبالیستی هستند که توانسته‌اند هم به عنوان کاپیتان و هم سرمربی کاپ زرین جام جهانی را بالای سر ببرند.
بکن باوئر پس از ترک تیم ملی آلمان، هدایت مارسی را برای یک فصل قبول کرد و توانست این تیم را به مقام قهرمانی لیگ 1 فرانسه برساند.
پس از آن و در سال 1993 به عنوان مرد شمارۀ یک نیمکت بایرن مونیخ برگزیده شد و با این تیم به یک مقام قهرمانی بوندس لیگا و یک قهرمانی جام یوفا دست یافت.
پس از آن بود که از شغل مربیگری نیز استعفا داد تا به عنوان یک مدیر در فوتبال کشورش ادامۀ کار دهد.
بسیاری از فرانتس بکن باوئر به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ یاد می‌کنند.
سرانجام این اسطوره بزرگ کشور آلمان و دنیای فوتبال، در 78 سالگی دار فانی را وداع گفت.
فرانتس بکن باوئر برترین بازیکن تاریخ فوتبال آلمان
قهرمانی در رجیونالیگا ساد (لیگ دسته دوم فوتبال آلمان) در فصل 65-1964 به همراه تیم بایرن مونیخ
چهار قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 69-1968، 72-1971، 73-1972 و 74-1973 به همراه تیم بایرن مونیخ
چهار قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 66-1965، 67-1966، 69-1968 و 71-1970 به همراه تیم بایرن مونیخ
سه قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل های 74-1973، 75-1974 و 76-1975 به همراه تیم بایرن مونیخ
قهرمانی رقابت های برندگان جام باشگاه های اروپا در فصل 67-1966 به همراه تیم بایرن مونیخ
قهرمانی جام بین قاره ای در سال 1976 به همراه تیم بایرن مونیخ
قهرمانی بوندس لیگا در فصل 82-1981 به همراه تیم هامبورگ
قهرمان لیگ آمریکای شمالی در سال های 1977، 1978 و 1980 به همراه تیم نیویورک کاسموس
قهرمانی جام جهانی 1974 آلمان غربی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی
نایب قهرمانی جام جهانی 1966 انگلستان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی
کسب مقام سوم جام جهانی 1970 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی
قهرمانی جام ملت های 1972 بلژیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی
قهرمانی جام جهانی 1990 ایتالیا به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان غربی
قهرمانی لیگ 1 فرانسه در فصل 91-1990 به عنوان سرمربی تیم مارسی
قهرمانی بوندس لیگا در فصل 94-1993 به عنوان سرمربی تیم بایرن مونیخ
قهرمانی رقابت های جام یوفا در فصل 96-1995 به عنوان سرمربی تیم بایرن مونیخ
برندۀ دو توپ طلا در سال های 1972 و 1976
بهترین فوتبالیست آلمان در سال های 1966، 1968، 1974 و 1976
دوازده بار حضور در تیم منتخب فصل بوندس لیگا از نگاه مجلۀ معتبر کیکر
برندۀ جایزۀ بهترین بازیکن جوان رقابت های جام جهانی 1966 انگلستان
برندۀ کفش برنزی (سومین گلزن برتر) جام جهانی 1966 انگلستان
سه بار حضور در تیم های منتخب جام های جهانی 1966، 1970 و 1974
برندۀ جایزۀ توپ نقره ای (دومین بازیکن برتر) جام جهانی 1974 آلمان غربی
برندۀ نشان افتخار و شایستگی فیفا در سال 1984
حضور در تیم منتخب تمامی ادوار جام های جهانی در سال 1994
حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپا در سال های 1972 و 1976
حضور در تیم منتخب بازیکنان برتر قرن بیستم میلادی در سال 1998
برندۀ نشان برتر شخصیت تاثیرگذار دنیای فوتبال به مناسبت یکصدمین سال تاسیس فیفا در سال 2004
حضور در تالار مشاهیر و بزرگان باشگاه بایرن مونیخ
حضور در تیم منتخب تمام ادوار رقابت های جام ملت های اروپا
حضور در تیم منتخب بهترین اسطوره های تاریخ فوتبال جهان از نگاه مجلۀ ورلد ساکر
برندۀ جایزۀ بهترین سرمربی سال اروپا در سال 1990
کسب عنوان برترین سرمربی سال جهان در سال 1990 از نگاه مجلۀ ورلد ساکر
بیست و نهمین سرمربی تاریخ فوتبال جهان از نگاه مجلۀ ورلد ساکر
حضور در فهرست فیفا 100 توسط پله
حضور در جمع اساطیر کسب جایزۀ Golden Foot در سال 2010 به عنوان یکی از اساطیر فوتبال جهان
حضور در جمع اساطیر دنیای فوتبال از نگاه فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال(IFFHS)
کسب نشان افتخار جمهوری فدرال آلمان
کسب نشان افتخار ایالت باواریا در سال 1982
حضور در تالار مشاهیر و بزرگان ورزش آلمان