بیش از یک سال پژوهش حالا ثمربخش از آب درآمده و اولین پیوند قلب جزئی در دنیا با موفقیت درحال تکمیل است. در این دستاوردِ پزشکان مؤسسه سلامت دوک، قلب یک کودک بیمار حالا دریچه‌ها و شریان‌هایی دارد که طبق انتظار تیم پزشکی همراه با باقی اجزای قلب رشد می‌کنند.
به گزارش دیجیاتو، در بهار ۲۰۲۲، پزشکان عمل پیوند جزئی را روی کودکی انجام دادند که به یک دریچه قلب تازه نیاز داشت. رویه مرسوم این است که برای چنین بیمارانی از دریچه‌های مصنوعی استفاده شود.
اما این دریچه‌ها رشد نمی‌کنند؛ یعنی دریچه قلب کودک باید مکرراً در جراحی‌هایی با احتمال مرگ ۵۰ درصد تعویض شود. پزشکان مرکز دوک می‌گویند روش جدید آن‌ها این مشکلات را ندارد.
یافته‌های پزشکان نشان می‌دهد که روش نوآورانه اتصال دریچه در این عمل حالا دو دریچه سالم و شریان‌هایی را ایجاد کرده است که به‌همراه کودک بیمار رشد می‌کنند. این دریچه‌ها و شریان‌ها تفاوتی با رگ‌های خونی طبیعی ندارند.
این موفقیت ثابت می‌کند که ایده پیوند جزئی و تکنولوژی‌های مربوط به آن ثمربخش هستند و از آن‌ها می‌توان برای نجات جان کودکان بیشتری استفاده کرد.
یکی دیگر از یافته‌های پزشکان این بود که پیوند قلب جزئی تنها به یک-چهارم دارو‌های سرکوب‌گر سیستم ایمنی در عمل‌های پیوند کامل نیاز دارد. این جنبه پیوند جزئی نیز می‌تواند یک مزیت باشد، چرا که می‌تواند بیمار را از عوارض جانبی دارو‌های سرکوب‌گر، که می‌توانند چندین دهه ادامه داشته باشند، دور نگه دارد.
این روش پیوند قلب می‌تواند راه را برای پیوند دومینویی باز کند. پیوند دومینویی پیوندی است که در آن یک قلب به دو بیمار کمک می‌کند. برای مثال، اگر فردی دریچه‌های قوی دارد، اما ماهیچه‌های قلبش ضعیف است، عمل پیوند قلب کامل روی او اجرا می‌شود. سپس از دریچه‌های سالم او برای کمک به یک بیمار نیازمند به دریچه استفاده می‌گردد.
از میان تمام قلب‌های اهدایی، تقریباً فقط نیمی از آن‌ها در حالتی هستند که پزشکان بتوانند از آن‌ها برای پیوند قلب کامل استفاده کنند. اما با این روش، تعداد قلب‌های اهدایی به‌طور بالقوه دوبرابر می‌شود. قلب‌هایی که قبلاً استفاده نمی‌شدند و دریچه‌های پیوند‌های دومینویی می‌توانند وارد زنجیره تأمین اعضا شوند.
از سال گذشته، پیوند جزئی قلب ۱۳ بار در مراکز سلامت جهانی اجرا شده است که نُه تا از آن‌ها در مرکز دوک بوده‌اند. همچنین تعدادی از این عمل‌ها دومینویی بوده‌اند.
پزشکان دوک می‌گویند فاز بعدی پژوهش آن‌ها این است که نوآوری خود را تحت آزمایش‌های بالینی قرار دهند. پیش از آن که کودکان بیمار بیشتری بتوانند از این عمل بهره ببرند و قلب‌های پیوندی در مقیاسی بزرگ‌تر در دسترس قرار بگیرند، این فاز باید تکمیل شود.
بسیاری از کسانی که اعضای خود را اهدا کرده‌اند امیدوار بوده‌اند که بتوانند با این کار به زندگی فرد دیگری کمک کنند. بااین‌حال، نرخ دورریز اعضای پیوندی بسیار بالاست و بسیاری از این اعضا نمی‌توانند به بیماران کمکی برسانند. این نوآوری برای پیوند قلب می‌تواند نرخ استفاده از اعضای پیوندی را افزایش دهد و هم‌زمان خواسته‌های اهداکنندگان را تحقق ببخشد.