کارآگاهان دی‌ان‌ای، در حالی که یک بخش کلیدی از تاریخ بریتانیای تحت سلطۀ امپراطوری روم را رمزگشایی می‌کردند، ردپاهای این مرد جوان را از نو دنبال کرده‌اند و به نتایج تازه‌ای دست یافته‌اند.
به گزارش فرادید، تحقیقات نشان می‌دهد اسکلت کشف‌شده در کمبریج‌شایر متعلق به مردی از یک گروه کوچ‌نشین به نام سارمات‌ها است؛ قومی ایرانی تبار که در شمال دریای خزر زندگی‌می‌کردند.
این نخستین مدرک بیولوژیکی است که نشان می‌دهد این افراد از دورترین نقاط امپراتوری روم به بریتانیا آمده و برخی در حومه شهر زیستند. بقایا در حفاری اصلاح جاده A۱۴ بین کمبریج و هانتینگدون کشف شدند.
تکنیک‌های علمی استفاده‌شده به افشای داستان‌های معمولاً ناگفته مردم عادی در پشت رویدادهای بزرگ تاریخی کمک خواهد کرد. این تکنیک‌ها شامل خواندن کد ژنتیکی قطعات استخوان فسیلی با هزاران سال قدمت می‌شود که نمایانگر منشاء قومی یک فرد هستند.
دکتر مارینا سیلوا در حال استخراج DNA باستانی است تا رمز ژنتیکی آن را درک کند
باستان‌شناسان یک اسکلت کامل و به خوبی حفظ شده از مردی را کشف کردند که آن را «آفورد کلونی ۲۰۳۶۴۵» نامیدند. او بدون هیچ گونه دارایی شخصی در یک گودال به خاک سپرده شده بود و به همین دلیل برای اثبات هویت او مدرک زیادی وجود نداشت.
دکتر مارینا سیلوا از آزمایشگاه ژنومیک باستانی در موسسه فرانسیس کریک در لندن، DNA باستانی آفورد را از یک نمونه استخوان کوچک از گوش داخلی او استخراج و رمزگشایی کرد. این قسمت بهترین قسمت حفظ شده از کل اسکلت بود.
به گفته دکتر سیلوا: «این شبیه آزمایش DNA یک آدم زنده نیست. DNA این فرد تکه‌تکه شده و آسیب‌دیده است. نخستین چیزی که دیدیم این بود که او از نظر ژنتیکی با سایر افراد رومی-بریتانیایی که تاکنون مطالعه شده‌اند، بسیار متفاوت است.»
نقشه امپراتوری روم در آغاز قرن سوم پس از میلاد
این تحقیق شبیه یک داستان کارآگاهی است که از علوم پزشکی پیشرو برای کشف معمای یک فرد معمولی استفاده می‌کند؛ مرد جوانی که بین سال‌های ۱۲۶ تا ۲۲۸ پس از میلاد، در زمان اشغال بریتانیا توسط رومیان، در گودالی در کمبریج‌شایر دفن شده است.
در ابتدا، باستان‌شناسان اسکلت آفورد را یک کشف ناچیز محلی می‌دانستند. اما تجزیه و تحلیل DNA در آزمایشگاه توسط دکتر سیلوا نشان داد که او از دورترین نقاط امپراتوری روم آمده است، منطقه‌ای که در حال حاضر در جنوب روسیه، ارمنستان و اوکراین قرار دارد.
تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که او یک سارماتی است، مردمانی «ایرانی‌زبان» (Iranian Speaking) که به مهارت‌های اسب سواری شهرت دارند.
اما او چگونه از سرزمین تحت سلطۀ یک امپراتوری که فاصله زیادی با خانه‌اش دارد، سردرآورده است؟
تیمی از بخش باستان‌شناسی دانشگاه دورهام برای یافتن پاسخ این پرسش، از تکنیک تجزیه و تحلیل هیجان‌انگیز دیگری برای بررسی دندان‌های فسیل‌شده او استفاده کردند؛ دندان‌ها حاوی بقایای شیمیایی غذایی بودند که او خورده بود.
تجزیه و تحلیل دندان‌های او نشان داد رژیم غذایی او از پنج سالگی به تدریج تغییر کرده است
دندان‌ها به مرور زمان رشد می‌کنند، بنابراین درست مانند حلقه‌های درخت، هر لایه نمایانگر مواد شیمیایی است که در آن لحظه آن‌ها را احاطه کرده‌اند.
تجزیه و تحلیل نشان داد که او تا سن شش سالگی ارزن و ذرت خوشه‌ای می‌خورده، که از نظر علمی محصولات C۴ هستند که در منطقه‌ای که سارماتی‌ها می‌زیستند، فراوان است.
به گفته پروفسور جانِت مونتگومری، اما با گذشت زمان، مصرف غلات این مرد کاهش یافته و مصرف گندم او که در غرب اروپا یافت میشد، بیشتر شده است.
«این تحلیل به ما می‌گوید که او در سن کودکی به بریتانیا سفر کرد. او با بالا رفتن سن، به غرب مهاجرت کرده و این گیاهان از رژیم غذایی او ناپدید شدند.»
صحنه‌ای که شکست ارتش سارماتی‌ها توسط نیروهای رومی را در سال ۱۷۵ پس از میلاد نشان می‌دهد
سوابق تاریخی نشان می‌دهد که آفورد می‌توانست پسر یک سواره‌نظام یا احتمالاً برده او باشد. حدود زمانی که او می‌زیسته، یک واحد سواره‌نظام سارماتی که با ارتش روم ادغام شده بود به بریتانیا فرستاده می‌شود.
به گفته دکتر الکس اسمیت، شواهد دی‌ان‌ای، این تصویر را تایید می‌کنند.
این بقایا در بخشی از حفاری‌های برنامه اصلاح جاده A۱۴ بین کمبریج و هانتینگدون کشف شدند
دکتر پونتوس اسکوگلند، سرپرست آزمایشگاه ژنومیک باستانی در کریک، به بی‌بی‌سی نیوز گفته است که فناوری جدید در حال تغییر دادن درک ما از گذشته است.
«تاثیر اصلی DNA باستانی تا به امروز، بهبود درک ما از عصر حجر و برنز بوده است، اما با پیشرفت تکنیک‌ها، درک ما از دوره روم و دوره‌های بعدی نیز تغییر خواهد کرد.»