اگر با دقت به نوار ضخیم سفید داخلی حلقه‌های زحل نگاه کنید، ظواهر سایه‌هایی را خواهید دید که تقریبا شبیه جای اثر انگشت هستند. اینها لکه‌های مرموز (Spokes) حلقه مرموز زحل هستند، مشخصه‌های گذرا به اندازه زمین که به نظر می‌رسد همراه با حلقه‌ها می‌چرخند. اما در نهایت، دانشمندان هیچ ایده‌ای ندارند که از چه چیزی تشکیل شده‌اند.
به گزارش ایسنا، لکه‌های مرموز فقط برای دو یا سه چرخش در اطراف سیاره قبل از ناپدید شدن قابل مشاهده هستند و این یعنی ثبت تصویر آنها از لحاظ تاریخی کار دشواری بوده است.
آنها برای اولین بار در سال ۱۹۸۱ توسط وویجر ۲ مشاهده شدند، سپس چندین بار در طول مأموریت کاسینی، که از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ به دور زحل می‌چرخید رصد شدند. اکنون هابل به عنوان بخشی از برنامه میراث سیارات خارجی (OPAL) که آب و هوای غول‌های گازی منظومه شمسی را بررسی می‌کند، این مشخصه غیرعادی را زیر نظر گرفته است.
امی سایمون (Amy Simon)، دانشمند ارشد برنامه OPAL از مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در بیانیه‌ای گفت: نظریه اصلی این است که لکه‌های مرموز ناشی از برهمکنش خورشیدی با میدان مغناطیسی زحل هستند.
تصاویر قبلی هابل نشان داده است که لکه‌هابه صورت فصلی ظاهر می‌شوند. فصول زحل هر کدام حدود هفت سال طول می‌کشد. سیمون می‌گوید: ما به سمت اعتدال زحل می‌رویم و انتظار می‌رود حداکثر فعالیت لکه‌ها را در این زمان داشته باشیم و لکه‌های مرموز تیره‌تر با فرکانس بالاتر در چند سال آینده ظاهر شوند.
شیب زحل در نقطه اعتدال، سیاره و حلقه‌های آن را به گونه‌ای جهت می‌دهد که بادهای خورشیدی می‌توانند با شدت بیشتری با میدان مغناطیسی سیاره برخورد کنند و در نتیجه لکه‌ها بارزتری ایجاد شود البته اگر نظریه بیان شده درباره نحوه شکل‌گیری این لکه‌ها را درست در نظر بگیریم.
با گذشت زمان، دانشمندان امیدوارند که رصد مداوم هابل از زحل و حلقه‌های آن بتواند به کشف راز لکه‌های مرموز کمک کند.