پروژۀ ویلای ناربن در سال 1401 و توسط یک استودیوی معماری ایرانی طراحی شده است. زیربنای این ساختمان 350 متر است و در زمینی به مساحت 11 هزار متر مربع با هزینه‌ای بالغ بر 5 میلیارد تومان ساخته شده است. این پروژه توانست در سال 1402 رتبۀ اول پانزدهمین دورۀ جایزۀ معماری و معماری داخلی ایران را به دست بیاورد.
به گزارش فرادید، ویلای ناربن به معنی واقعی کلمه پیچیده است؛ اما پیچیدگی آن از جنس سردرگمی نیست بلکه احساسی از ماجراجویی و شگفتی را به مخاطب می‌بخشد؛ احساسی که هر بیننده‌ای را به قدم زدن در محیط‌های مختلف خانه، از گذرگاه‌ها و پلکان‌های باریک تا فضاهای پشت‌بام و همینطور زیرزمین ترغیب می‌کند.
همنشینی عناصر مدرن‌تر مثل استخر و درب‌های بزرگ شیشه‌ای با ساختارهای سنتی مثل زیرزمین و پلکان‌های آجری، بسیار دلپذیر و جا افتاده از کار درآمده است.
پلکان موجود در بنا یکی از چشمگیرترین عناصر آن است؛ پلکانی که زیرزمین را به پشت بام متصل می‌کند و با حالت طبقاتی و ساختار آجری‌اش یادآور یک زیگورات باستانی است. گذرگاه باریک بین دو قسمت ساختمان نیز احساس قدم زدن در کوچه‌های باریک قدیمی را تداعی می‌کند، در حالی که در دو طرف آن حجم‌های سپید و هندسی مدرن سربرافشته‌اند.
با اینکه در نمای ورودی ساختمان هیچ پنجره‌ای دیده نمی‌شود اما طراحی فواصل بین بخش‌های مختلف ساختمان، نور را از زوایای گوناگون به درون ساختمان راه می‌دهد و فضاهایی ایمن، دنج و منحصر به فرد را پدید می‌آورد.
این ویلا از هر عنصری بیشترین بهرۀ ممکن را گرفته است؛ حتی پشت‌بام‌های مجزا نیز به خودی خودشان فضاهایی دلپذیر برای شب‌نشینی و تماشای آسمان زیبا و پر ستارۀ کرمان فراهم می‌کنند. باغچه‌های محصورشده در بین ساختارهای مختلف نیز همچون قطعاتی هنری از کار درآمده‌اند؛ مثل نگین‌هایی سبز بر روی یک حلقۀ پیچیده و پر راز و رمز.