پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که صبرکردن زیاد برای اولین و آخرین وعده غذایی در روز می‌تواند آثاری منفی روی سلامت قلبی-عروقی شما داشته باشد و ریسک بیماری را افزایش دهد. نتیجه یک مطالعه جدید روی 103,389 نفر می‌گوید وقتی پای غذاخوردن در میان باشد، تک‌تک ساعت‌ها ارزش دارند.
به گزارش دیجیاتو، پژوهشگران یک شاخه علمی نوظهور به‌نام کرونونوتریشن (Chrononutrition) می‌گویند سلامت ما نه تنها به چیزی که می‌خوریم، بلکه به زمانی که غذا می‌خوریم نیز بستگی دارد. زمان‌بندی وعده‌های غذایی در کنار دریافت نور، ریتم شبانه‌روزی و درنتیجه سلامت ما را تعیین می‌کند.
پژوهشی در سال گذشته نشان داد افرادی که غذای خود را دیرتر می‌خورند، آرام‌تر از بقیه کالری می‌سوزاندند. این افراد دچار تغییرات ژنتیکی می‌شوند که بدن را به ذخیره بیشتر لیپید و در نتیجه رشد چربی وامی‌دارد. چند ماه قبل، پژوهشی دیگر نشان داد که بیماران دیابتی که فقط از ظهر تا ساعت 8 شب غذا می‌خورند، نسبت به افرادی که یک رژیم کالری محدود معمولی دارند، وزن بیشتری از دست می‌دهند.
مطالعه‌ای روی موش‌ها در سال 2022 نشان داد که وقتی جونده‌ها مجبور شدند در فعال‌ترین ساعت‌های شب غذا بخورند، طول عمرشان 35 درصد افزایش یافت.
در یک پژوهش تازه، دانشمندان به‌سراغ داده‌های تغذیه‌ای 175,000 شرکت‌کننده در فرانسه از سال 2009 رفته‌اند. آن‌ها 103,389 مورد را برای تحلیل عوامل ریسک بیماری قلبی-عروقی انتخاب کردند.
نتایج نشان می‌دهد که با هر ساعت تأخیر در خوردن صبحانه، ریسک بیماری قلبی-عروقی 6 درصد افزایش می‌یابد. یعنی اگر فردی در ساعت 7 صبح و فرد دیگری در ساعت 10 صبح صبحانه بخورند، دومی 18 درصد ریسک بروز بیماری بیشتری خواهد داشت.
به‌علاوه، آن‌هایی که آخرین وعده خود را بعد از 9 شب می‌خوردند، نسبت به افرادی که قبل از ساعت 8 شب به مصرف کالری پایان می‌دادند، 28 درصد ریسک بیشتری برای توسعه بیماری‌هایی مانند سکته و آنوریسم داشتند.
همچنین این مطالعه رابطه‌ای را میان کاهش ریسک بیماری‌های قلبی-عروقی و زمان گرسنگی طولانی‌تر بین شام و صبحانه روز بعد پیدا کرد.
پژوهشگران در مقاله خود نوشته‌اند که این نتایج اهمیت اتخاذ الگوهای زمانی مصرف زودهنگام وعده‌های غذایی را نشان می‌دهد. این یافته‌ها با مطالعات تجربی و مشاهده‌ای قبلی سازگار است. آن‌ها می‌گویند مطالعات بیشتری در مقیاس‌های بزرگ‌تر برای بررسی ارتباط زمان‌بندی غذا با سلامت قلبی-عروقی لازم است.