دکتر «ماریک لانسل»، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد علوم رفتاری و اجتماعی در مؤسسه بهداشت روان GGZ Drenthe در هلند، گفت: «حدود ۵۱ درصد از افرادی که شب‌ها کار می‌کنند حداقل دچار یک اختلال خواب هستند.»
لانسل گفت: «ما نشان دادیم که در مقایسه با شیفت‌های منظم در طول روز، کار کردن در شیفت‌های دیگر با بروز بیشتر خواب‌های بی‌نظم همراه است، به‌ویژه در شیفت‌های شبانه چرخشی و منظم.»
به گزارش مهر، «شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد شیفت کاری کیفیت خواب را کاهش می‌دهد، اما اطلاعات کمی در مورد تأثیر شیفت‌های مختلف بر برخی اختلالات خواب خاص وجود دارد.»
برای این مطالعه، محققان از بیش از ۳۷۰۰۰ نفر در مورد الگوهای نوبت کاری و عادات خوابشان سوال پرسیدند.
تیم تحقیق شرکت کنندگان را از نظر شش گروه رایج اختلالات خواب غربالگری کردند: بی خوابی، خواب زیاد (هیپرخوابی)، راه رفتن در خواب (پاراسومنیا)، اختلالات تنفسی مرتبط با خواب، اختلالات حرکتی مرتبط با خواب و اختلالات خواب و بیداری مرتبط با ریتم شبانه روزی.
در تمام افراد مورد سوال، حدود یک سوم حداقل یک اختلال خواب داشتند و نزدیک به ۱۳ درصد دچار دو مورد یا بیشتر اختلال خواب بودند.
نتایج نشان داد که به نظر می‌رسد کار در شیفت‌های شب ناتوان کننده ترین شرایط برای خواب باشد.
نیمی از کارگران شیفت شب کمتر از شش ساعت در روز می‌خوابند، ۵۱ درصد گزارش کردند که یک اختلال خواب دارند و ۲۶ درصد گزارش کرده اند که دو یا چند اختلال خواب دارند.
نتایج نشان می‌دهد مردان نسبت به زنان ساعت‌های کمتری می‌خوابند، اما اختلالات خواب در زنان شایع‌تر است.
سن نیز بر خواب فرد تأثیر می‌گذارد. افراد مسن معمولاً ساعات کمتری می‌خوابند، اما بیشتر اختلالات خواب در افراد ۳۰ ساله یا کمتر رخ می‌دهد.