عصر ایران؛ فرزانه احمدی ــ مانند یک لیوان چای آن را بالا کشیدند. رقم آن، چند برابر ارز لازم برای واردات چای کشور است. گفته‌اند بزرگترین فساد اقتصادی است که تا حالا در کشور کشف شده. آنها که فساد کردند، این بار یک لیوان چای راحت را هم از گلوی مردم بریدند.
گزارش را این‌جا ببینید
ماجرا از این قرار است که یک شرکت وارد کننده چای در سال‌های 1400 و 1401 بیشتر از نیاز کشور برای وارد کردن چای ثبت سفارش کرده و وزارت‌خانه‌های مسوول هم این سفارش را تایید کرده‌اند، بعد درخواست به بانک مرکزی رفته و بانک هم بلافاصله ارز لازم را تخصیص داده، آن هم ارز نیمایی را، یعنی ارزی خیلی ارزانتر از ارز آزاد. از سال 98 تا 1401، 79 درصد از ارز نیمایی که به واردات چای داده‌اند، در جیب این شرکت رفته، اما او هم ارز را گرفته و همه آن را چای وارد نکرده.
ارزها را در بازار آزاد، گران‌تر از ارز نیمایی فروخته. همانقدر چای هم که وارد کرده، به جای چای درجه یک هندی تبت، درجه دوی کنیایی آورده. بعضی رسانه‌ها این را نوشته‌اند. برای اینکه بدانید چرا این کار را کرده، باید بگویم هر کیلو از این دو نوع چای، 12 دلار با هم فرق دارد. وقتی چند تن واردات باشد، سود زیادی می‌شود. خلاصه اینکه این شرکت از همه طرف به دنبال سود بیشتر بوده. یک میلیارد و 400 میلیون دلار ارز هنوز رفع تعهد نشده. فکر می‌کنید با این ارز چه کارهایی می‌شود انجام داد؟
این گزارش را ببینید تا بیشتر بدانید.