باورکردنی نیست که صدام حسین به مدت تقریباً هشت ماه از دستگیری فرار کرد و از سوراخ کوچکی که در زیر بستر کاشت گُلی در نزدیکی شهر تکریت به طور خاص برای مخفی شدن او درست شده بود، با ریش بلند و قیافه ای ژولیده بیرون آمد. سه سال بعد، صدام به دار آویخته شد.
به گزارش روزیاتو، اما چه کسی آن سوراخ را برای حسین کنده بود؟ چه کسی با وجود پاداش ۲۵ میلیون دلاری برای صدام، به پنهان نگه داشتن او از ارتش آمریکا کمک کرد؟
یک فیلمساز کُرد/نروژی به نام هه‌لکوت مصطفی در مستندی به نام مخفی کردن صدام حسین (Hiding Saddam Hussein)، برای اولین بار داستان باورنکردنی علا نمیق را جلوی دوربین می برد و توضیح می دهد که چگونه دیکتاتور سرنگون شده بدون اعلام قبلی در مزرعه این مرد عراقی ظاهر شده و سپس ۲۳۵ روز باورنکردنی را در آنجا گذراند. در این مدت، این مرد عراقی متواضع در عمل نقش آرایشگر، پزشک و محافظ رئیس جمهور مخلوع عراق را بر عهده گرفت.
هه‌لکوت مصطفی در کنار علا نمیق
مصطفی در گفت وگو با هالیوود ریپورتر پیش از اکران فیلم مستند خود در خاورمیانه، در جشنواره فیلم دریای سرخ که روز جمعه اول دسامبر برگزار شد، درباره چگونگی مخفی نگه داشتن پروژه اش برای تقریباً ۱۴ سال و دشواری های موجود برای دادن چهره ای انسانی به دیکتاتور بیرحمی که باعث و بانی فرار خانواده خودش از زادگاهش شده بود، صحبت کرده است که در ادامه خواهد آمد.
از همان روزی که صدام حسین را در سوراخ پیدا کردند من واقعاً کنجکاو شدم. اول از همه به خود گفتم که آیا واقعیت دارد؟ چون خیلی ها باورشان نمی شد. و بعد، چگونه ممکن بود؟ او رئیس جمهور قدرتمند بود، پس چگونه کارش به این سوراخ کشید؟ اما نمی دانستم چطور مردی را که به او کمک کرده بود پیدا کنم.
دو سال جستجو کردم و سپس واشنگتن پست در سال ۲۰۱۲ او را معرفی کرد. و با داشتن نام او، این فرصت به من داده شد تا او را ردیابی کنم. یک سال طول کشید تا روبروی او بنشینم، اما بعد از آن او نمی خواست حرف بزند.
او تازه از زندان ابوغریب بیرون آمده بود. او در یکی از عکس های مشهور گرفته شده [ با سرباز آمریکایی لیندی انگلستان ] دیده می شد. تنها دلیلی که او امروز زنده است این است که رسوایی ابوغریب رخ داد و آن را بستند.
نه، از ابتدا انتظار داشتم که او با صدام مرتبط بوده یا ارتباط خانوادگی داشته باشد. اما نه، هیچ ارتباطی با او نداشت. او فقط یک کشاورز ساده بود و تصادفاً کسی بود که صدام را از خانواده، دوستان و ۱۵۰ هزار سرباز پنهان کرد.
نه، و این بخشی از روند ساخت این فیلم بوده است.مهم ترین چیزی که یاد گرفتم این بود که چقدر باید صبور باشید تا بتوانید داستان خود را تعریف کنید. و این تنها تعریف داستان او نیست، بلکه بخشیدن چهره ای انسانی به او و دیدن داستان از دید اوست.
ما همیشه صدام حسین را به عنوان یک دیکتاتور، رئیس جمهور قدرتمند دیده ایم. اما بعد می بینید که پادشاه قدرتش را از دست می دهد و بعد بحث تعادل می شود و بعد علا قدرت را به دست می گیرد.
راستش را بخواهید ساختن این فیلم خیلی سخت بود. از دید من، مادرم از منطقه ای آمده بود که توسط سلاح های شیمیایی صدام بمباران شده بود.
اما من واقعاً می خواستم به علا این شانس را بدهم که داستان را از دیدگاه عربی تعریف کند، زیرا تقریباً هر چیزی که ما در مورد حمله به عراق دیده ایم از دیدگاه غربی ها گفته شده است.
به همین دلیل است که تقریباً از همان ابتدا تصمیم گرفتم به او اجازه دهم داستان را دقیقاَ به همان شکلی که می خواهد تعریف کند.
فکر می کنم تنها کاری که من کردم و واشنگتن پست نکرد این بود که صبور بودم. من ۱۴ سال را از ابتدا تا انتها صرف این کار کردم. اما نقطه عطف، داعش بود، چون وقتی داعش بر سر کار آمد، علا به من گفت که هر چیزی که صدام به او گفته بود در مورد آنچه بر سر عراق خواهد آمد، اتفاق افتاده است.
و بعد متوجه شد که باید این داستان را تعریف کند. هر آنچه صدام درباره آینده عراق پیش بینی می کرد به حقیقت پیوست.
سوال های زیادی داشتم. چرا صدام را برای جایزه ۲۵ میلیون دلاری نفروخت. چرا به راحتی نگفت، متأسفم نمی توانم به شما کمک کنم چون ۱۵۰ هزار سرباز آمریکایی به دنبال شما هستند؟ چرا او را نه فقط از سربازان آمریکایی بلکه حتی از خانواده اش مخفی می کنید؟ هیچ کس نمی دانست.
درک این موضوع واقعا دشوار بود، از دیدگاه اسکاندیناویایی خودم، اگر خیلی ترسیده باشی، چرا با خانواده ات فرار نمی کنی و او را تنها نمی گذاری. اما از دیدگاه او، به نحوی شروع به درکش کردم، به خصوص اگر شما تنها یک کانال تلویزیونی در کشور خود داشته باشید و همه چیز در مورد رئیس جمهور شما زیبا و کامل باشد، و سپس او به خانه شما می آید و از شما درخواست کمک می کند.
در فرهنگ عربی، شما هرگز از مهمانان خود نمی پرسید که چه مدت قصد اقامت دارند. چون صدام پرسید که آیا می تواند یک شب بماند. در نهایت، ۲۳۵ روز بود.
بله, داعش جایی را که می خواستیم فیلم را فیلمبرداری کنیم, تصرف کرده بود. در نهایت, من مخفیانه علا را به نروژ آوردم, زیرا هیچ جایی در خاورمیانه برای انجام مصاحبه امن نبود. همچنین می خواهم چیز خنده داری به شما بگویم, تمام ارتباطات ما قبل از آن از طریق تیندر [یک پلتفرم دوست یابی] بوده است.
نه به طور مستقیم بلکه از طریق واسطه ها , چون اینطور امن بود. ما برای مردانی که من را به علا وصل می کردند پروفایل تیندر درست کردیم. همچنین, تقریباً همه چیز درباره این پروژه تنها تا دو ماه پیش مخفی نگه داشته شده است.
این چیزی بود که باید یاد می گرفتم! حتی در فرآیند پس از تولید, افرادی که روی آن کار می کردند, نمی دانستند پروژه در مورد چیست. و در عراق, جایی که فیلمبرداری را انجام می دادیم, یک فیلمنامه در مورد ناپدید شدن آب آشامیدنی از این منطقه نوشتم. آن ها فکر می کردند من دارم فیلمی درباره تغییرات آب و هوایی می سازم.
بله. جلسات زیادی برای اطمینان از امنیت علا داشتیم. اما او گفت تنها چیزی که می خواهد این است که قبل از مرگش این داستان را برای مردم تعریف کند, تا حقیقت پشت آن سوراخ را بگوید .
بدیهی است که این داستان ماهیتی بسیار جدی دارد, اما همچنین به نظر می رسد که رابطه میان صدام و علا می تواند چند عنصر درام کمدی داشته باشد, به ویژه در مورد تغییر در جایگاه قدرت, جایی که کشاورز ساده در عمل به تنها محافظ رئیس جمهور تبدیل می شود.
بله, این در واقع داستان دوستی است. و به همین دلیل است که من در حال کار بر روی یک درام ب راساس این داستان با دیوید سیدلر هستم, کسی که سناریو فیلم سخنرانی پادشاه (The King’s Speech) را نوشت. ما الان یک فیلمنامه داریم و امیدوارم آن را کارگردانی کنم.