دکتر «مایکل لیپتون»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه کلمبیا نیویورک، می‌گوید: «نگرانی جهانی در مورد آسیب مغزی به طور کلی وجود دارد و به طور خاص در مورد احتمال بالقوه ایجاد اثرات نامطلوب مغزی درازمدت در فوتبال وجود دارد. بخش بزرگی از این نگرانی مربوط به پتانسیل تغییرات در بزرگسالی است که خطر انحطاط عصبی و زوال عقل را در آینده ایجاد می‌کند.»
به گزارش مهر، بر خلاف سایر مطالعاتی که اثرات نامطلوب را در یک مقطع زمانی بررسی کرده‌اند، تیم لیپتون تغییرات مغزی را طی دو سال بررسی کرد.
آنها از ۱۴۸ بازیکن آماتور (میانگین سنی: ۲۷ سال) پرسیدند که چقدر بازی می‌کنند، تمرین می‌کنند و با سر به توپ ضربه می‌زنند.
یادگیری کلامی و حافظه بازیکنان مورد ارزیابی قرار گرفت و از هر کدام یک اسکن تخصصی سر به نام تصویربرداری تانسور انتشار (DTI) بعمل آمد. این تکنیک‌های پیشرفته MRI حرکت آب را از طریق بافت مغز دنبال می‌کند.
در مقایسه با آزمایش‌های پایه، شرکت‌کنندگانی که بیش از ۱۵۰۰ مورد هِد زدن را طی دو سال گزارش کردند، تغییرات مغزی قابل توجهی را نشان دادند.
لیپتون در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «تحلیل ما نشان داد که میزان بالای هِد زدن در طی دوره دو ساله با تغییراتی در ریزساختار مغز مشابه یافته‌های دیده شده در آسیب‌های خفیف مغزی مرتبط است. همچنین این روند با کاهش عملکرد یادگیری کلامی همراه بود. این اولین مطالعه‌ای است که تغییر ساختار مغز را در درازمدت نشان می‌دهد که مربوط به ضربه‌های سر در فوتبال است.»