در همین راستا محققان دانشگاه استنفورد یک سیستم مبتنی بر هیدروژل ابداع کرده اند که به تدریج دارو را طی چند ماه آزاد می کند تا دیابت و حتی وزن را کنترل کند.
به گزارش مهر، یکی از روش های درمانی اخیر و موثر دیابت داروهایی است که هورمونی به نام GLP-۱ را تقلید می کنند که انسولین آزاد و اشتها را کم می کردند.
این موارد شامل داروهایی مانند Ozempic و Mounjaro هستند که به نظر می رسد به کاهش وزن نیز کمک می کنند. این داروها به طور معمول هفتگی مصرف می شوند، حال آنکه تزریق انسولین باید روزانه انجام شود.
درهر صورت این روتین سختگیرانه ممکن است برای برخی بیماران آزار دهنده باشد و محققان دانشگاه استنفورد به همین مشکل پرداخته اند.
اریک آپل محقق ارشد پژوهش در این باره می گوید: پایبندی یکی از بزرگترین چالش ها در مدیریت دیابت نوع ۲ است. نیاز به تنها سه تزریق در سال باعث می شود افراد مبتلا به دیابت یا چاقی به رژیم دارویی خود پایبند باشند.
پژوهشگران برای دستیابی به این امر یک هیدروژل ابداع کردند که می توان آن را با مولکول های GLP-۱ ترکیب و سپس به زیر پوست تزریق کرد. پس از تزریق ماده به آرامی حل می شود و دوز دقیق را برای بازه زمانی مشخصی آزاد می کند.
محققان هیدروژل را طوری ساختند که به اندازه کافی مایع باشد و بتوان با سرنگ های معمول آن را تزریق کرد و از سوی دیگر به حدی ماندگار باشد که تا چند ماه دوام بیاورد و داروی ذخیره شده به اندازه ای کوچک باشد که در بدن بیمار احساس ناراحتی ایجاد نکند.
تزریق این هیدروژل به موش هایی با دیابت نوع دوم در هر ۴۲ روز یکبار به مدیریت بهتر گلوکز قند خون و وزن بدن در مقایسه با تزریق های روزانه منجر شد.
به گفته محققان روتین ۴۲ روزه در موش ها معادل ۴ ماه در انسان ها است. این بازه زمانی طوری انتخاب شده بود که با چکاپ های مداوم هماهنگ باشد.
به طور دقیق تر بیماران می توانند در هر بار ویزیت پزشک داروی تزریقی خود را دریافت کنند. اما محققان اعلام کرده اند توانسته اند هیدروژل را طوری تنظیم کنند که هر چند روز یک بار یا حتی ۶ ماه یکبار دارو را آزاد کند که برای طیفی از سیستم های انتقال داروهای دیگر مانند داروهای ضدالتهاب یا سرطان کارآمد است.
مرحله بعدی آزمایش ها روی خوک ها انجام می شود زیرا پوست و سیستم غددهای درون ریز آنها بیشتر شبیه انسان است.