ابزار علمی «امیت» (EMIT) سازمان فضایی «ناسا» که در ایستگاه بین‌المللی فضایی به دور زمین می‌چرخد، منابع پنهان انتشار گاز متان در سرتاسر جهان را برملا کرده است.
به گزارش ایرنا، داده‌های جمع آوری شده توسط «امیت» به دانشمندان و سیاست‌گذاران برای مبارزه با یکی از قوی‌ترین گاز‌های گلخانه‌ای دخیل در گرمایش جهانی یاری می‌رساند. «امیت» در ابتدا طراحی شده بود که ۱۰ ماده معدنی مهم در مناطق خشک زمین را نقشه‌برداری کند؛ موادی که از طریق ایجاد گرد و غبار بر آب و هوا تاثیر دارند.
این ابزار همچنین می‌تواند متان را شناسایی کند هر چند که هدف اصلی آن نبوده و صرفا یک مزیت جانبی آن محسوب می‌شود. «امیت» از اوت ۲۰۲۲ تاکنون بیش از ۷۵۰ منبع انتشار گاز متان را شناسایی کرده است؛ منابعی از کوچک و بزرگ از دورافتاده تا شهری و از انتشار گاه و بیگاه تا مداوم.
یک مطالعه جدید انتشاریافته در «پیشرفت‌های علم» نشان می‌دهد که چگونه ابزار «امیت» با عملکرد خود از انتظارات سازندگان آن فراتر رفته است.
متان گازی است که گرما را در اتمسفر زمین با تاثیر بیشتری از دی‌اکسید کربن محبوس می‌کند.
متان برای مدت حدود ۱۰ سال در هوا می‌ماند، اما در این مدت می‌تواند زمین را تا حد ۸۰ برابر بیشتر از دی‌اکسید کربن گرم کند. متان توسط فعالیت‌های مختلف انسانی مانند کشاورزی، استخراج نفت و گاز و سایر صنایع و دفن زباله در زیر خاک تولید می‌شود.
امیت با مشخص کردن منابع انتشار گاز متان می‌تواند به اپراتور‌های (دست اندرکاران) این فعالیت‌ها کمک کند تا تاثیر زیست محیطی کار خود را کاهش دهند و تغییرات آب و هوایی را محدود سازند.
این ابزار علمی ناسا قادر به تشخیص منابع مختلف با اندازه‌های متفاوت از ده‌ها هزار پوند متان در ساعت تا صد‌ها پوند متان در ساعت است؛ این توانایی اهمیت زیادی دارد، زیرا به شناسایی «ابرانتشاردهندگان» متان کمک می‌کند.
این مطالعه جدید داده‌های به دست آمده از «امیت» را با داده‌های جمع‌آوری شده با ابزار‌های هوابردی که بر فراز مناطق مشخصی برای اندازه‌گیری مقدار متان پرواز می‌کنند، مقایسه کرده است.
این مطالعه نشان داد که امیت می‌تواند ۶۰ تا ۸۵ درصد از ستون‌های دود متان را که توسط ابزار‌های هوابرد دیده می‌شوند، مشخص کند. ابزار‌های هوابرد نسبت به امیت حساس‌تر بوده، اما همچنین پرهزینه‌تر و محدودتر هستند و نمی‌توانند همه مناطق جهان را پوشش دهند.
اما امیت از محل استقرار خود در فضا در فاصله ۴۰۰ کیلومتری بالای زمین، زاویه دید بهتری از کل جهان دارد.