عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - وقتی صحبت از ناوگان زیردریایی نیروی دریایی آمریکا می شود، زیردریایی های کلاس اوهایو (Ohio class) اغلب به عنوان یک برگ برنده در نظر گرفته می شوند. این زیردریایی های رادارگریز به گونه ای طراحی شده اند تا یک بستر تسلیحاتی نهایی با توانایی حمل موشک های بالستیک زیردریایی پرتاب باشند.
زیردریایی کلاس اوهایو در اوایل دهه 1970 به عنوان جانشین کلاس های بنجامین فرانکلین و لافایت در نقش زیردریایی موشک بالستیک طراحی شد. قرارداد ساخت زیردریایی پیشرو کلاس اوهایو یعنی یو اس اس اوهایو در سال 1974 با شرکت جنرال داینامیکس الکتریک بوت امضا شد.
در نتیجه یک سری مشکلات هم در واشنگتن و هم در کارخانه کشتی سازی، این زیردریایی نخستین آزمایشات دریایی خود را تا ژوئن 1981 انجام نداد و در نهایت در نوامبر همان سال و با سه سال تاخیر به بهره برداری رسید.
پس از آن، روند تولید زیردریایی های کلاس اوهایو بهبود یافت و یو اس اس لوئیزیانا، آخرین فروند از 18 زیردریایی این کلاس، در سپتامبر 1997 خدمت خود را آغاز کرد. در حال حاضر، زیردریایی های کلاس اوهایو تنها زیردریایی هایی در حال خدمت در نیروی دریایی آمریکا هستند که موشک های بالستیک قاره پیما حمل می کنند.
زیردریایی های کلاس اوهایو به عنوان یکی از اضلاع سه گانه هسته ای آمریکا برای حمل موشک های بالستیک ترایدنت فعالیت می کنند. هر زیردریایی کلاس اوهایو می تواند تا 24 موشک بالستیک قاره پیمای ترایدنت را حمل کند.
با طول 170 متر، پهنای 13 متر و وزن 18750 متریک تن در حالت شناور زیر آب، کلاس اوهایو بزرگترین زیردریایی است که تا به حال برای نیروی دریایی آمریکا ساخته شده است. خدمه این زیردریایی به طور معمول 155 نفر شامل 15 افسر و 140 سرباز هستند. زیردریایی های کلاس اوهایو به طور رسمی توانایی شیرجه تا عمق 240 متری آب را دارند.
یک راکتور هسته ای جنرال الکتریک اس8جی که دو توربین بخار را می چرخاند می تواند تا 60 هزار اسب بخار نیرو برای هر زیردریایی کلاس اوهایو تامین کند. این زیردریایی ها می توانند با سرعت بیش از 20 گره (37 کیلومتر بر ساعت) در زیر آب حرکت کنند. آنها توانایی باقی ماندن در زیر آب برای مدت زمان نامحدود را داشته و این قابلیت تنها برای تامین آب و غذای خدمه محدود می شود.
افزون بر تسلیحات هسته ای، هر زیردریایی دارای چهار لوله اژدر 533 میلیمتری است. به عنوان زیردریایی های موشکی، ماموریت اصلی زیردریایی های کلاس اوهایو پنهان باقی ماندن از دید دشمن است، اما در صورت شناسایی نیز توانایی درگیری را دارند. این زیردریایی ها با توانایی حمل 21 اژدر در حال حاضر به اژدرهای Mk-48 ACDAP مسلح هستند.
زیردریایی هایی کلاس اوهایو به دلیل قابلیت های رادارگریزی خود مشهور هستند. اثر صوتی این زیردریایی ها بسیار پایین است و از این رو، شناسایی آنها برای نیروهای دشمن دشوار است. این ویژگی زیردریایی های کلاس اوهایو را به بستری ایده آل برای بازدارندگی راهبردی و همچنین ماموریت های دیگر که نیاز به پنهان کاری و دقت بالا دارند، تبدیل می کند.
به عنوان زیردریایی موشک بالستیک، سلاح اصلی زیردریایی های کلاس اوهایو موشک های بالستیک قاره پیما هستند. هشت زیردریایی نخست این کلاس دارای سیلوهایی مجهز به موشک های ترایدنت سی-4 بودند. این موشک قابلیت حمل تا هشت کلاهک بازآی ام کی-4 را داشت. بیشینه برد موشک ترایدنت سی-4 برابر با 7400 کیلومتر بود.
ترایدنت سی-4 در نهایت با موشک ترایدنت دی-5 جایگزین شد که می تواند تا 12 کلاهک بازآی ام کی-4 را حمل کند. به گفته نیروی دریایی آمریکا، برد موشک دی-5 برابر با 7400 کیلومتر است. این در شرایطی است که مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی آمریکا برد این موشک را تا 12 هزار کیلومتر تخمین می زند.
از آنجایی که نیروی دریایی آمریکا به 18 زیردریایی کلاس اوهایو نیاز نداشت، چهار زیردریایی نخست – اوهایو، میشیگان، فلوریدا و جورجیا – با ایجاد تغییر و حذف موشک های ترایدنت به زیردریایی های موشک هدایت شونده تبدیل شدند. سیلوهای موشک بالستیک این زیردریایی ها برای جایگذاری سامانه های پرتاب موشک عمودی اصلاح شد. هر یک از این زیردریایی ها می تواند تا 154 موشک کروز را حمل کند.
به جز این چهار زیردریایی، اعضای دیگر خانواده زیردریایی های کلاس اوهایو شامل هنری ام. جکسون، آلاباما، آلاسکا، نوادا، تنسی، پنسیلوانیا، ویرجینیای غربی، کنتاکی، مریلند، نبراسکا، رود آیلند، مین، وایومینگ و لوئیزیانا می شوند.