در مسابقه شمشیربازی، ۱۷ ثانیه قبل از پایان بازی، پای یکی از بازیکنان پیچ خورده و آسیب می‌بیند تا جایی که به سختی توان ایستادن دارد.شاید این بهترین فرصت برای حریف او (امیلیا) باشد تا در آخرین ثانیه‌ها، بازی باخته ( 12_ 9 ) را با استفاده از مصدومیت حریف، به یک برد تبدیل کند، اما امیلیا در حرکتی زیبا، آن ۱۷ ثانیه را غنیمت شمرده و به جای تلاش برای برنده شدن، با عدم حمله و عقب نشینی زمان را سپری می کند. او موفق می‌شود در این لحظات باشکوه، یک انسان باشد تا صرفا یک برنده. روی زیبای انسان بودن، اشک حریفش که برنده شده را نیز در می‌آورد و حریفش درحالیکه برنده بازی شده، چنان او را در آغوش می کشد که گویی که برنده بازی امیلیاست .