یک کاوشگر آژانس فضایی آمریکا، ناسا، زمین را به مقصد یکی از غیرعادی‌ترین اجرام منظومه شمسی ترک کرده است.
به گزارش جاناتان آموس، خبرنگار علمی بی‌بی‌سی؛ این کاوشگر به سوی یک جرم فلزی - سیارکی به نام «۱۶ سایکی» - می‌رود که براساس رصدهای زمینی از ۶۰ درصد آهن و نیکل تشکیل شده است.
دانشمندان فکر می‌کنند این سیارک ممکن است بقایای به جا مانده از هسته جرمی مثل یک سیاره باشد که لایه‌های بیرونی آن به مرور زمان کنده شده است.
پرتاب این کاوشگر به نام «سایکی» از مرکز فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا انجام شد.
یک موشک «فالکون-سنگین» دقیقا در ساعت ۱۰:۱۹:۴۳ به وقت محلی (۱۴:۱۹ گرینویچ) زمین را ترک کرد تا کاوشگر را در مسیر سفری شش ساله و ۳.۵ میلیارد کیلومتری به سوی سیارک - جایی در فاصله میان مدار مریخ و مشتری - قرار دهد.
دانشمندان انتظار دارند این سفر پر از شگفتی باشد. از یک و نیم میلیون سیارک در منظومه شمسی، ظاهرا فقط نه عدد دارای ویژگی‌هایی مثل سایکی هستند. سایکی به طول ۲۸۰ کیلومتر بزرگترین آنهاست.
اثر تخیلی: این سیارک ۱۶ سایکی نام گرفته چون شانزدهمین سیارکی بود که در سال ۱۸۵۲ کشف شد. سایکی در یونانی به معنی الهه روح است / عکس،NASA
پروفسور لیندی اِلکینز-تانتون از دانشگاه ایالتی آریزونا که محقق اصلی این ماموریت است گفت: «هیجان زیادی دارد که جرمی را مطالعه خواهیم کرد که قبلا هرگز از نزدیک ندیده‌ایم.»
او به بی‌بی‌سی گفت: «ما هیچ عکسی با نمای نزدیک از آن نداریم؛ نمی‌دانیم چه شکلی دارد. به نظر من این اصل و اساس اکتشاف است، این که بخواهیم چیزی را ببینیم که قبلا ندیده‌ایم.»
زمانی که کاوشگر در ماه اوت ۲۰۲۹ به سیارک رسید، شروع به گشتن در مدار آن در فاصله‌های متفاوت خواهد کرد که نزدیک‌ترین آنها ۷۵ کیلومتر خواهد بود. هدف تهیه نقشه از سیارک و رمزگشایی از ساختمان درونی و ترکیب آن است.
تصاویر آن مسلما جذاب خواهد بود.
تصور می‌شود اجرام فلزی به دلیل اصابت شهاب سنگ‌های ریز با سرعت بالا، سطحی با برجستگی‌های تیز داشته باشند. این برخوردها حتی ممکن است به تشکیل نوعی ماسه فلزی که سطح را پوشانده منجر شده باشد.
تحلیل‌ها با کمک تلسکوپ‌های زمینی نشان می‌دهد که این جرم علاوه بر آهن و نیکل احتمالا حاوی عناصر دیگری هم هست.
اینها ممکن است سنگ‌های غنی از سولفور به رنگ سبز متمایل به زرد باشد. یک ویژگی عجیب ممکن است حضور صخره‌های فلزی باشد که موقع خنک شدن سیارک در آغاز تشکیل منظومه شمسی یعنی ۴.۵ میلیارد سال قبل شکل گرفته است.
ناسا تا پایان ماموریت سایکی یعنی نوامبر ۲۰۳۱ تقریبا ۱.۲ میلیارد دلار خرج آن خواهد کرد/عکس NASA/BEN SMEGELSKY
بن وایس معاون محقق ارشد ماموریت گفت که دو فرضیه عمده در مورد چگونگی پیدایش سایکی وجود دارد.
او که استاد موسسه فناوری ماساچوست (ام آی تی) است توضیح داد: «یک فرض این است که این جرم در واقع هسته کره‌ای است که از میان رفته مثل هسته‌ای که در مرکز زمین و سایر سیارات بزرگ وجود دارد. اما در این صورت، لایه‌های بیرونی سایکی در دوران اولیه تشکیل منظومه در اثر برخورد سایر سنگ‌های آسمانی زدوده شده، یعنی ما شاهد هسته عریان آن خواهیم بود.»
«فرضیه دیگر این است که سایکی نوعی جرم بدوی ذوب نشده است، یعنی از اولین موادی تشکیل شده که در اثر گرانش در منظومه ما گرد آمدند و از آن زمان به همان شکل بدوی باقی مانده است.»
ناسا در این ماموریت دو فناوری را که امیدوار است در آینده کاربرد گسترده‌تری پیدا کنند محک می‌زند.
یکی سیستم پیشران الکتریکی است. فضاپیما از نیروی خورشیدی برای تحریک و شتاب دادن به یک جریان گاز زنون استفاده می‌کند. این تامین کننده یک نیروی محرکه پیوسته برای فضاپیماست.
فناوری دیگر شامل استفاده از اشعه لیزر برای بالا بردن سرعت فرستادن داده‌هاست.
تیم ماموریت قول داده است که عکس‌های سایکی را نیم ساعت بعد از تحویل آنها به زمین در دسترس عموم قرار دهد.