عصر ایران - الیسیا کلروتیکا (Elysia chlorotica) که به نام لیسه دریایی سبز زمردی یا الیزیای زمرد شرقی نیز شناخته می شود، گونه ای از لیسه دریایی متعلق به خانواده Elysiidae و به دلیل توانایی خود در فتوسنتز معروف است.
این یکی از نخستین اعضای قلمرو حیوانات بود که مشخص شد توانایی تولید کلروفیل را دارد. کلروفیل رنگدانه ای است که تقریبا در تمام گیاهان فتوسنتز کننده یافت می شود و از انرژی خورشیدی برای تبدیل دی اکسید کربن به کربوهیدارت ها استفاده می کند.
اعضای این گونه لیسه دریایی به شکل برگ های سبز پهن و مواج با سرهای حلزون مانند دیده می شوند. آنها در مرداب های نمکی کم عمق و خلیج های سواحل اقیانوس اطلس آمریکای شمالی از فلوریدا تا نوا اسکوشیا ساکن هستند. طی عمر 9 تا 10 ماهه خود، آنها طولی بین 1 تا 6 سانتیمتر پیدا می کنند.
به نظر می رسد توانایی فتوسنتز الیسیا کلروتیکا از ترکیب موقت کلروپلاست های حاصله از Vaucheria litorea - نوعی جلبک زرد مایل به سبز که لیسه دریایی از آن تغذیه می کند- در سلول هایی که دستگاه گوارش حیوان را احاطه کرده اند، سرچشمه می گیرد.
کلروپلاست ها و دیگر پلاستیدها (در سنتز و ذخیره مواد غذایی نقش دارند) می توانند تا چند ماه به فتوسنتز مواد مغذی برای حیوانات ادامه دهند.
با این وجود، مشخص نیست که الیسیا کلروتیکا تا چه اندازه به ظرفیت فتوسنتزی کلروپلاست هایی که برای تامین انرژی وارد بدن خود می کند، متکی است زیرا برخی از آنها می توانند دوره های طولانی را در تاریکی سپری کنند. احتمالا آنها از طریق گوارش پلاستیدهای ذخیره شده در تاریکی دوام می آورند.
الیسیا کلروتیکا همچنین ژن های جلبک Vaucheria litorea را در ساختار ژنتیکی خود جذب می کند. با این وجود، به نظر نمی رسد که این ژن ها در حیوان فعال باشند.
آزمایش ها نشان داده اند که این لیسه دریایی می تواند به مدت 9 ماه یا بیشتر بدون خوردن چیزی به زندگی خود ادامه داده و بر توانایی فتوسنتز خود متکی باشد.