بعد از چندنرخی شدن قیمت ارز، شکر با ارز ترجیحی موسوم به ۴۲۰۰ تومانی وارد کشور شد تا با ثابت ماندن قیمت این کالا و محصولات وابسته به آن معیشت مردم دچار مشکل نشود.
به گزارش عصرخبر، فقط در سال گذشته ۲میلیون و ۴۰۰هزار تن شکر و سایر شیرین‌کننده‌ها در کشور تولید شده که از نیاز کشور بیشتر است اما یک میلیون تن شکر نیز با ارز ترجیحی واردشده است!
اگر چه شکر درب کارخانه با قیمت ۲۵ هزار و ۵۰۰ تومان تحویل می‌شود و باید با قیمت ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان به دست مردم برسد اما این کالا در فروشگاه ها از ۴۲ هزار تومان تا ۶۵ هزار تومان عرضه می‌شود و محصولاتی چون نوشابه نیز افزایش صددرصدی قیمت داشتند.
اختصاص ارز ترجیحی به شکر و کاهش مالیات بر ارزش افزوده آن از ۹ درصد به ۱ درصد موجب شده که به دلیل ارزان تر بودن این کالا در ایران از قیمت جهانی آن، روند قاچاق این محصول و کالاهای وابسته به آن به کشورهای همسایه رشد تصاعدی داشته باشد.
اکنون این پرسش مهم در افکار عمومی وجود دارد که چرا این دیکته‌ای که از ابتدا غلط بود، دوباره نوشته شد؟