عصر ایران - جزیره کوچک و دژ مانند هاشیما که به نام جزیره گونکانجیما یا جزیره کشتی جنگی نیز شناخته می شود در نزدیکی سواحل ناکازاکی، ژاپن قرار دارد. این جزیره توسط یک دیوار دریایی احاطه شده و با ساختمان های فشرده در هم پوشیده شده است. نزدیک به 50 سال است که جزیره هاشیما به یک شهر ارواح تبدیل شده و خالی از سکنه است.
در اوایل دهه 1900، هاشیما توسط شرکت میتسوبیشی توسعه یافت که به درستی معتقد بود این جزیره روی ذخایر غنی زغال سنگ زیردریایی قرار دارد. تقریبا برای یک قرن بعد، معدن عمیق تر و طولانی تر شد و در زیر بستر دریا امتداد یافت تا زغال سنگی که به توسعه صنعتی ژاپن کمک می کرد، استخراج شود.
تا سال 1941، جزیره هاشیما سالانه 400000 تن زغال سنگ تولید می کرد. بسیاری از افرادی که در معدن زیر دریا به صورت برده وار کار می کردند، کارگران کره ای بودند.
حتی قابل توجه تر از معدن، شهری بود که اطراف آن رشد کرده بود. برای اسکان معدنچیان، مجمتع های آپارتمانی 10 طبقه روی جزیره ساخته شده بودند. مسیرهایی پیچ در پیچ این ساختمان ها را به هم متصل می کرد. مدارس، رستوران ها، و سالن های بازی نیز در جزیره هاشیما ساخته شده بودند.
جزیره هاشیما به نام "میدوری ناشی شیما" (Midori nashi Shima) شناخته می شد که به معنای جزیره ای بدون سبزی است. در اواسط دهه 1950، تقریبا شش هزار نفر در گونکاجیما ساکن بودند. اما سرانجام ذخیره زغال سنگ به پایان رسید.
شرکت میتسوبیشی معدن را تعطیل کرد و این شهر جزیره ای به حال خود رها شد تا طبیعت آن را پس بگیرد. آپارتمان ها شروع به فرو ریختن کردند و برای نخستین بار رشد گیاهان سبز در جزیره صورت گرفت.
از سال 1947 تا 2009، جزیره هاشیما به طور رسمی به روی همه بازدیدکنندگان بسته بود، اما پس از آن، امکان برگزاری تورهای سازمان یافته فراهم شد. این جزیره در 5 ژوییه 2015 وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد.