لکنت زبان در کودکان را بیشتر بشناسیم

شاید کودکانی با لکنت زبان از اختلال خطرناکی در عذاب نباشد، اما ممکن است از نظر روانی تحت فشار و تمسخر دیگران قرار گیرند.

 

به گزارش تا شش ، اگرچه لازم است برای تشخیص و درمان آنها هرچه زودتر اقدام شود اما در قدم اول ما باید آگاهی کافی از این اختلال داشته باشیم.

لکنت زبان یک اختلال زبانی است. این اختلال در کودکی شروع می‌‌شود و شاید در تمام طول زندگی، فرد را درگیر کند. لکنت به صورت توقف در صحبت کردن و عدم سهولت و روانی در تولید صداهاست. لکنت بر روی ارتباطات کودک تاثیرگذار است. ما نیز گاهی دچار عدم روانیِ کلام می‌شویم با این حال این مشکل خفیف است و اغلب باعث بروز اختلال خاصی نمی‌شود.

لکنت زبان تکاملی، شایع‌‌ترین نوع لکنت در کودکان است و معمولاً زمانی به وجود می‌‌آید که کودک بین سنین ۲ و ۵ سالگی قرار دارد و مهارت‌های کلامی و زبانی کودک به طور طبیعی پیشرفت نکرده است. لکنت زبان در برخی موارد استثنائی به علت یک ضربه عاطفی در کودکان به وجودمی‌‌آید. مثلاً کودکی که شاهد صحنه‌ی دردناک و خشن بوده است.

تکرار صداها، بخشی از کلمات یا تمام کلمه.

 

کشیدن صداها، مشکل در بیان کلمات. یعنی زبان در وضعیتی قرار می‌گیرد که چند ثانیه طول می‌کشد تا کلمه موردنظر بیان شود و کودک به سختی یک کلمه را بیان می‌کند.

 

استفاده بیش‌ازحد از برخی صداها یا عبارات مانند ‘اِم، خُب، مثلا’. کودک عمداً از این عبارات استفاده می‌کنند تا هنگام حرف‌زدن کمی زمان بخرد.

علائم و نشانه‌های وسواس‌گونه و ثانویه مانند چشمک زدن یا بازی با دست و پاها.

 

توجه: با دیدن هر یک از این علائم که بیشتر از شش ماه طول کشیده، حتما به پزشک متخصص کودکان رجوع کنید.

بزرگ‌ترین و بهترین کاری که می‌توانید در مقابل کودکی با لکنت زبان انجام دهید، صبوری است. به او فرصت و فضای کافی بدهید تا بتواند کلمات را بیان کند. هرگز به او تلقین نکنید که مجبور است سریع صحبت کند. صبوری کنید و با مهربانی به او گوش دهید. 

 

حتما برای تشخیص و درمان لکنت به متخصص گفتاردرمانی رجوع کنید. گفتاردرمانی لکنت لیدکامب یک برنامه گفتاردرمانی برای لکنت است که بر مبنای مشارکت والدین و با تاکید روی تقویت کلام و سیستم پاداش انجام می‌شود. البته در این روش والدین بایستی هر روز برای کار و صحبت کردن با کودک، وقت کافی اختصاص دهند تا به نتیجه مطلوب دست یابند.