آیا به دنبال سلامت روانی تغذیه کودک خود هستید؟ بسیاری از متخصصین کودکان معتقدند، نوجوانانی که از اختلالات خوردن رنج می‌برند، به احتمال زیاد در کودکی مشکلاتی عاطفی و ارتباطی با والدین خود را تجربه کرده‌اند.
به گزارش
تا شش ، در این مقاله به معرفی این اشتباهات والدین می‌پردازیم.
ارتباط بین اختلالات خوردن کودکان و عملکرد والدین چیست؟
نوجوانانی که تصور می‌کنند اضافه وزن دارند و بدن خود را دوست ندارند. این بچه‌ها ممکن است اندامی به شدت لاغر و استخوانی داشته باشند. شاید اندکی اضافه وزن داشته باشند و رژیم‌های غذایی سختی را به خود تحمیل کنند. آنها باور ندارند که زیبا و ارزشمند هستند و دائم خود را در آینه می‌نگرند و از بدن‌شان ایراد می‌گیرند.
مساله این است که والدین مسئول تغذیه کودک خود هستند و پژوهش‌های زیادی نشان داده است هر نوع اختلالی در رابطه والدین و کودک، می‌تواند مستقیم یا غیرمسقیم، مساله تغذیه و وزن کودکان را تحت‌تاثیر قرار دهد. اگر هر اختلالی در تغذیه کودکان رخ دهد، والدین مسئول این رخداد بوده و این مساله به صورت جسمی و روانی کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در اینجا به دو مورد از مهم‌ترین اشتباهات والدینی که در پرورش کودکان‌شان مرتکب می‌شوند می‌پردازیم. اشتباهاتی که موجب یا زمینه‌ساز اختلالات خوردن در کودکان می‌شود.
والدینی که با کودک تعارضات عاطفی دارند
والدینی که از مهارت ابراز احساسات نسبت به کودک خود برخوردار نبوده و عشق و علاقه بدون قید و شرط را به کودک خود ابراز نداشته‌اند، معمولا موجب ایجاد تعارضات عاطفی در روابط خود با کودک می‌شوند. والدینی که اگر کودک کاری مطابق میل آنها انجام ندهد، علاقه خود را به کودک با ذکر شرط و شروط ابراز می‌کنند، موجب آسیب‌هایی از جمله آسیب به امنیت عاطفی کودک و به خصوص عزت‌نفس او می‌شوند.
عزت‌نفس به معنای باور و دوستی با خود، در این کودکان شکل نمی‌گیرد و یا به شکلی ضعیف و شکننده ایجاد می‌شود. کودکی که خودش را دوست ندارد، به خوردن یا نخوردن افراطی روی می‌آورد. اگرچه ژنتیک، محیط و اتفاقات استرس‌زا از جمله عوامل دخیل در اختلالات خوردن هستند، اما نوع رفتار و عملکرد والدین با کودکان نیز بسیار مهم است.
والدینی که سخت گیر و مضطرب هستند
افراد مبتلا به اختلالات خوردن تصویر خیلی بدی از بدن خود دارند. ممکن است آنها در کودکی، والدین سخت‌گیری داشته‌اند که دائم از وضعیت جسمی آنها ایراد می‌گرفتند. همچنین ممکن است این والدین، کودکان خود را به شکل متعادلی تغذیه نمی‌کرده‌اند و مثلا با قاشقی در دست، به دنبال کودک می‌دویدند و او را وادار به خوردن و یا برعکس، مانع از خوردن او می‌شدند.
در حقیقت این گروه از والدین معمولا افرادی مضطرب و سخت‌گیر بوده که دائما با نگرانی و سماجت، مانع از عملکرد آزادانه کودک در خوردن یا نخوردن غذاها شده‌اند. این مساله در کودکان موجب ایجاد برخی اختلالات اضطرابی و یا وسواس شده و به تدریج منجربه برخی اختلالات خوردن می‌شود.
مهم ترین نشانه‌ها در کودکی که اختلالات خوردن را هشدار می دهد
اختلالات خوردن به‌طور کلی به اختلال بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی تقسیم می‌شود. در دوران کودکی نشانه‌هایی وجود دارند که ممکن است وجود یک نوع اختلال خوردن در نوجوانی را پیش آگهی دهند:
کودکانی که سر سفره حاضر نمی‌شوند و در وعده‌های غذایی غیبت می‌کنند.
کودکانی که به دلیل غذا نخوردن ناگهان وزن زیادی کم می‌کنند.
کودکانی که به شدت بدغذایی می‌کنند و غذای خود را فقط به خوردن یک یا چند مدل غذایی خاص محدود می‌کنند.
ممکن است در اتاق یا کمد خود، مواد غذایی پنهان کنند.
ممکن است ناگهان پرخوری کنند و اقدام به استفراغ کنند.
ممکن است فعالیت‌های بدنی خود را به شدت افزایش دهند.
وجود برخی از این نشانه‌ها ممکن است خطرناک باشد و احتمال وجود حداقل یک اختلال خوردن را افزایش دهد. در مواجهه با چنین مواردی البته در مدت چند ماه، حتما به پزشک کودکان مراجعه کنید.
ترجمه و گرداوری: مهرنوش خالقی