عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - رادار لیختن اشتاین (Lichtenstein radar) یکی از نخستین رادارهای هواپایه ای بود که طی جنگ جهانی دوم در اختیار لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان نازی) قرار گرفت. رادار لیختن اشتاین نخستین راداری بود که به صورت انحصاری برای رهگیری هوایی مورد استفاده قرار گرفت.
این رادار توسط شرکت تلفنکن (Telefunken) توسعه یافت و دارای حداقل چهار نسخه اصلی به نام های اف‌اوگ 202 لیختن اشتاین بی/سی، اف‌اوگ 212 لیختن اشتاین سی-1، اف‌اوگ 220 لیختن اشتاین اس‌ان-2 و اف‌اوگ 228 لیختن اشتاین اس‌ان-3 بود. اف‌اوگ (FuG) مخفف فونک-گرت (Funk-Gerät) به معنی مجموعه رادیویی است.
سری لیختن اشتاین تنها رادار رهگیر هواپایه ای بود که آلمانی ها طی جنگ به طور گسترده روی جنگنده های شبانه خود استفاده کردند.
در شب هشتم یا نهم آگوست 1941، لودویگ بکر و اپراتور رادیویی وی جوزف استاب، نخستین خدمه جنگنده شبانه لوفت وافه بودند که با استفاده از رادار هواپایه هواپیمای خود یک بمب افکن دشمن را رهگیری کردند.
آنها سوار بر هواپیمای دورنیر دو 215 مجهز به رادار اف‌اوگ 202 لیختن اشتاین بی/سی مدعی شدند که یک فروند بمب افکن ویکرز ولینگتون را سرنگون کرده اند. هواپیمای سرنگون شده یک فروند ولینگتون تی2625 جی‌آر-بی بود که در نزدیکی شهر بونده سقوط کرد.