یکی از کاربران عصرایران که در حال اخذ مدرک دکتری خود از یک دانشگاه خارجی است ، طی یادداشتی برایمان نوشته است:
در خصوص خروج نخبگان از ميهن عزيزمان بايد پرسیدكه چرا كار كارشناسي در اين باره نمي شود؟ آيا تا حالا از اين عزيزان سئوال كرديد كه چرا به اين كار اقدام مي كنند؟
چرا ديار غربت و به دور از خانواده و فاميل را براي خودتان كه ايراني هستيد و احساسات شرقي را در خونتان داريد و دوري از عزيزان بسيار كار مشكلي براي يك ايراني است باز به اين كار اقدام مي كنيد؟
من بسيار پاي صحبت اين عزيزان نشسته ام و تا حدودي خودم هم به سمت روشي كه آنها رفته اند دارم سوق داده مي شوم! (البته من اصلا خودم را به عنوان نخبه قبول ندارم و
ادعائي در اين زمينه هم ندارم).
پس از ساليان سال تحصيل در ايران و گرفتن مدرك كارشناسي ارشد ، بالاخره با هزينه شخصي به ديار غربت براي گرفتن مدرك دكتري آمديم و حال كه در حال تمام كردن و نوشتن پايان نامه هستيم (به اتفاق همسرم) تازه به اين موضوع كه به ايران برگرديم و به كشورمان خدمت كنيم فكر مي كنيم .
متاسفانه با مراجعه به دانشگاههاي داخل پس از كلي دوندگي و با ارائه مقالاتي كه در مجلات معتبر خارجي و كنفرانس هاي بين اللملي داده بوديم در يكسري موارد كه گفتند ما اصلا نيازي نداريم! ويكسري از دانشگاههائي كه مي شود در آنها تحقيق نمود هم گفتند آقاي دكتر!(هنوز كه مدرك نگرفتيم به ما مي گفتند!) ارزش كاري و علمي شما قابل
تقدير است اما متاسفانه رديف استخدامي نداريم و انشاءالله در اسرع وقت با شما در صورت هر گونه خبري تماس ميگيريم!
و يك سري هم اعلام نمودند كه با توجه به ضوابط دانشگاهي ما منتظريم تا فارغ التحصيلي از دانشگاههاي سطح بالای دنيا مانند آمريكا درخواست بدهد و جملاتي كه در مفهوم كلي "نه" بود معني شان اما محترمانه! و اسم دانشگاه را به ماحصل كار يك دانشجو و فعاليتهاي علمي او ترجيح مي دهند.
حال بنده و بقيه عزيزاني كه وداع وطن كردند عليرغم اينكه ميهن پرست هستيم و خواهان زندگي در كنار خانواده خود و در حالي كه با سرمايه اين مملكت به بار نشستيم مجبوريم در
ديار غربت و براي ديگران كار كنيم كه شايان ذكر است براي مورد بنده و همسرم دانشگاههائي براي ادامه تحصيل ما در مقطع فوق دكتري يا همكاري به عنوان عضو هيات علمي اعلام آمادگي كردند كه رنكينگ علمي آنها از تمام دانشگاههائي كه جواب رد به ما دادند بسيار بسيار بالاتر است.
حال جواب اين سئوال كه چرا در زمينه خروج فارغ اتحصيلان ايران رتبه اول را دارد ؟ فقط مي توان بگويم خيلي از اين عزيزان بالاجبار و نخواسته مجبور به ترك وطن ميشوند چرا كه هيچ جائي براي كارهاي تحقيقاتي خود و امرار معاش زندگي خود در ايران برعكس كشورهاي ديگر پيدا نمي كنند و ...براستي مگر وزارت علوم اينقدر اشباع شده است كه ديگر جائي براي استخدام نسل جديد نيست كه با نيروي جواني خود بتوانند اين چرخ دانشگاه را بچرخانند و واقعا چرا بايد عضويت هيئت علمي در دانشگاههاي خوب ايران را جوانان لايق كشور در خواب يا در كشورهاي ديگر بينند؟ و اگر اينقدر اشباع شده است پس بازده و نتيجه علمي و دستاوردهاي اين عزيزان چرا به گونه اي نيست كه حداقل در بين دانشگاههاي خاورميانه دانشگاههاي ما حرفي براي گفتن و اثبات داشته باشند.
از هر نظر محدوديت...
به اميد روزي كه حداقل اين عزيزاني كه زيا د مايل به اقامت در كشورهاي ديگر نيستند را به كشورشان براي خدمت بياوريم