فرارو نوشت: در حالی که تاریخ معاصر افغانستان پر است از جنگ و نا آرامی و کودتا و مردم این کشور دهه‌هاست به دنبال امنیت و ثبات نسبی هستند، مورخان دوران پایانی محمدظاهر شاه را زمان ثبات در این کشور می‌دانند.
محمد ظاهر پس از ترور پدرش توسط نوجوان افغان در ۱۹ سالگی به حکومت رسید و دوره فرمانروایی وی بر افغانستان از ۱۹۳۳ تا کودتای داوودخان دوره آرامش و ثبات و امنیت نسبی در این کشور بود. این کشور حتی در جنگ جهانی دوم نیز اعلام بی طرفی کرد.
در سال ۱۹۷۳ میلادی زمانی که ظاهرشاه برای عمل جراحی به رم رفته بود عموزاده وی، سردار محمد داود خان که در سالهای ۱۹۵۳ تا۱۹۶۳ صدر اعظم یا نخست وزیر شاه بود با انجام کودتای سفید، شاه را از قدرت خلع کرد و با پایان دادن به نظام شاهی در افغانستان نظام جمهوری اعلام کرد.
داوودخان که از ابتدا دارای افکار چپی و یک ناسیونالیست قوی بود با حزب دموکراتیک، روابط خوبی برقرار کرد اما در اواخر سالهای قدرتش از آنها فاصله گرفت و حتی در صدد نابودی ایشان بر آمد. این اقدام وی باعث شد تا حزب دموکراتیک خلق دست به کودتای ۷ اردیبهشت ۱۳۵۷ بزند و در همان سال او و ۳۹ نفر از اعضای فامیلش را به قتل رسانیدند.
مجموعه زیر که عکس های آرشیوی خبرگزاری اسوشیتدپرس و کتابخانه کنگره ملی امریکا است توسط "آلن تیلور" دبیر عکس خبرگزاری آتلانتیک گرد آوری شده و دوران موسوم به "مدرنیزاسیون" در افغانستان را به تصویر می کشد.
دو دانشجوی پزشکی دانشگاه کابل (سمت چپ) با استاد خود (سمت راست) گفتگو می کنند. ۱۹۶۲
دو زن و یک مرد مشغول کار در یک آزمایشگاه پزشکی در شهرکابل. ۱۹۶۰
نمایی از یکی از خیابانهای شلوغ کابل با فروشندگان کنار جاده. ۱۹۶۱
زنان و مردان در ایستگاه اتوبوس در شهر کابل. ۱۹۶۱
زنان برقع پوش و مردان در حاشیه یکی از میادین شهر کابل؛ چراغ راهنمایی و رانندگی در این تصویر دیده می شود. ۱۹۶۴
تردد مردم، شتر و اتومبیل در یکی ازخیابان های کابل