انسان‌ها در گذشته دغدغه‌های خودشان را داشتند. باران ببارد که محصولات‌شان رشد کند، گوسفند‌ها را ببرند چرا یا فصل درو که رسید از کجا کارگر بگیرند که گندم‌ها را درو کند. در حقیقت استرس‌های بزرگ زندگی‌شان طوری بودند که می‌آمدند و می‌رفتند و وسطش آدم‌ها وقتی برای نفس کشیدن پیدا می‌کردند.
داستان ما، اما فرق می‌کند. ما از صبح که بلند می‌شویم دغدغه داریم: مدرسه بچه‌ها دیر نشود، توی ترافیک نمانیم، به موقع سر کار برسیم، کار‌ها را به موقع تحویل دهیم، اجاره خانه را چه کار کنیم، قسط ماشین چه می‌شود، هزینه اردوی بچه‌ها این وسط از کجا خواهد آمد، شب کی شام را آماده کنیم، نکند مریض شویم، نکند بچه‌ها مریض شوند و هزار و یک دغدغه دیگر.
قدیم‌تر‌ها شاید وقتی برای ترمیم جای استرس‌ها وجود داشت. شاید فرصتی برای خوب شدن سریع وضع فکری بود، اما ریتم زندگی امروز آن قدر سریع است که آدم تا می‌آید نفس راحتی بکشد موج بعدی از راه می‌رسد. همه ما می‌دانیم که استرس با سلامتی‌مان چه کار می‌کند، اما خیلی از ما بی‌خبریم که استرس چه بر سر پوست و مو و زیبایی ما می‌آورد. شاید اگر قدیمی‌ها وقتی سر زمین کار می‌کردند کرم ضد آفتاب می‌زدند، مرطوب کننده داشتند و حواس‌شان به پوست‌شان بود حتی در سنین پیری هم که به ما می‌رسیدند پوستی با طراوت داشتند.
درست حدس زدید، یکی از عوامل ضد پیری پوست آرامش و خوش اخلاقی است. اگر دوست دارید بدانید مضطرب بودن با زیبایی چه کار می‌کند و چطور می‌توانیم از زیبایی‌مان مراقبت کنیم، این دو صفحه اختصاصی شماست.
دقت کرده‌اید اخیرا چقدر بین اطرافیان‌تان تعداد آدم‌هایی که پوست‌شان زود به زود خشک می‌شود زیاد شده؟ شاید این مسئله دلایل ژنتیکی هم داشته باشد، اما یکی از دلایل اصلی خشکی پوست، استرس است! کسانی که استرس مزمن دارند دچار افزایش ترشح هورمون کورتیزول می‌شوند. جالب است بدانید هنگامی‌که کورتیزول به مقادیر زیاد در بدن تولید شود سلول‌های شما توانایی لازم برای نگه داشتن رطوبت را از دست می‌دهند و شروع می‌کنند به خشک شدن! در نهایت خشک شدن پوست باعث از دست رفتن شفافیت و براق بودن پوست شما هم می‌شود؛ دقیقا دو مسئله‌ای که تاثیری مستقیم بر زیبایی دارند!
امان از دست این کورتیزول! وقتی استرس داشته باشید و سطح ترشح این هورمون بالا برود قندخون‌تان هم بالا خواهد رفت. بر اثر این اتفاق فرایندی پیش می‌آید که پزشکان آن را تحت عنوان «گلیکیشن» می‌شناسند. گلیکیشن باعث از بین رفتن کلاژن و الاستین می‌شود، دو فیبر پروتئینی که پوست را نرم و بدون چین و چروک نگه می‌دارند.
کلاژن و الاستین قابلیت ارتجاعی پوست را هم بالا می‌برند و به جوان ماندنش کمک می‌کنند. حالا فکر کنید استرس این قابلیت‌ها را آهسته آهسته کم می‌کند! علاوه بر اثرات منفی ترشح کورتیزول وقتی مرتب استرس داشته باشید ناخودآگاه عضلات صورت‌تان را جمع می‌کنید و باعث ایجاد خط و خطوط ریز بر سطح پوست‌تان خواهید شد.
استفاده از کرم‌هایی که حاوی رتینول و آنتی اکسیدان هستند باعث تقویت کلاژن سازی پوست می‌شوند. در عین حال که از کرم‌های لازم استفاده می‌کنید سراغ خوراکی‌هایی بروید که حاوی آنتی اکسیدان هستند، مثلا نوشیدن چای سبز تمام خواص آنتی اکسیدانش را وارد بدن‌تان می‌کند و به کلاژن سازی پوست هم کمک خواهد کرد. برای جلوگیری از خطوط ریز که بر اثر جمع کردن عضلات ایجاد می‌شوند می‌توانید هرازگاهی سراغ بوتاکس بروید.
وقتی مرتب مضطرب باشید و جلوی آینه بروید متوجه می‌شوید که صورت‌تان برافروخته شده و زیبایی در حال پرکشیدن است! دلیل این امر بالا رفتن فشار خون و هجوم خون به سلول‌هاست. از آنجایی که استرس باعث ضعف سیستم ایمنی می‌شود مدت زمانی که برای برگشتن رنگ پوست به حالت عادی مورد نیاز است هم بیشتر خواهد شد.
موقع انتخاب کرم صورت به مواد تشکیل دهنده آن دقت کنید و کرم‌هایی را تهیه کنید که شامل مواد ضد احتقان هستند. وجود آلانتوین و ریشه شیرین بیان در ترکیبات کرم شما می‌تواند در بهبود وضعیت قرمز پوست موثر واقع شود. اگر اوضاع از دست‌تان خارج شد می‌تواند RX تراپی را در نظر داشته باشید. RX از طریق لیزر و نور می‌تواند رگ‌های خونی را به نوعی مسدود کند و قرمزی پوست را کم کم از بین برود. برای انتخاب روش آخر حتما با متخصص پوست مشورت کنید.
همه ما با جوش‌های دوران بلوغ آشنا هستیم و خیلی‌های‌مان توقع داشتیم وقتی بلوغ تمام شد دیگر خبری از جوش‌ها نباشد. غافل از اینکه بعد از بلوغ، استرس دلیل دیگری برای جوش‌های دوران بزرگسالی‌مان خواهد بود. بالا رفتن سوخت و ساز بدن به خاطر استرس منجر به خراب شدن پوست و بروز آکنه می‌شود.
برای مرطوب کردن پوست از کرم‌های ضد آکنه کمک بگیرید یا سراغ لوسیون‌هایی بروید که حاوی سالیسیلیک اسید هستند. اگر این روش‌ها بعد از چند هفته جواب نداد حتما به پزشک متخصص پوست و مو مراجعه کنید.
جالب است بدانید دانشمندان پوست یک گروه ۲۷ نفره را طی شرایط پر استرس امتحانات و شرایط کم استرس تعطیلات بررسی کردند و متوجه شدند افرادی که در طول ایام امتحانات به سر می‌بردند دچار مشکلات پوستی بیشتری شدند.
پوست ما از لایه‌های سلولی تشکیل شده که سفت روی همدیگر قرار گرفته‌اند و مانع ورود باکتری و سایر عوامل بیرونی می‌شوند. در شرایطی که استرس زیادی داشته باشید مقاومت این لایه‌ها پایین می‌آید و حتی چربی بین سلولی به نوعی نشت می‌کند! برای همین هم در وهله اول ظاهر پوست‌تان خراب می‌شود، اما مرحله بعدی خطرناک‌تر است! استرس سیستم ایمنی پوست را ضعیف می‌کند و باعث ایجاد خارش‌های شدید و حتی پسوریازیس، اگزما و سایر بیماری‌های مزمن پوستی می‌شود.
{$sepehr_key_183}
دم‌نوش‌های سنتی را کشف کنید و وقتی در ایام استرس‌زایی به سر می‌برید گهگداری یک دم کرده آرام بخش درست کنید و بنوشید. اگر حال‌تان بهتر نشد و پوست‌تان دچار خارش‌های شدیدی شد که می‌دانستید دلیلش عصبی است حتما در اولین فرصت و قبل از اینکه ماجرا حاد شود به پزشک سر بزنید و مشکل‌تان را حل کنید.
بین سرطان پوست و استرس رابطه علت و معلولی کشف نشده، اما بر اساس تحقیقی که دانشگاه ییل انجام داده است مشخص شده کسانی که به ملانوما، خطرناک‌ترین نوع سرطان پوست، دچار شده بودند مدتی قبل از تشخیص اولین علائم بیماری‌شان دچار استرس‌های مزمن بودند. تحقیق دیگری که روی موش‌ها در دانشگاه جان هاپکینز انجام شد نیز تاثیر منفی استرس بر شدت یافتن علائم سرطان پوست را تایید کرد.
اینکه بعضی مواقع مضطرب شوید طبیعی است، اما اگر متوجه شدید دلشوره‌های‌تان دست بردار نیستند و حال‌تان بهتر نمی‌شود شک کنید که شاید دچار اضطراب فراگیر شده‌اید. در چنین وضعی در اولین فرصت سری به پزشک متخصص اعصاب و روان بزنید و مشکل‌تان را بیان کنید.
خیلی از ما ممکن است مشاغلی داشته باشیم که برای‌مان جذاب نیستند، شرایط خانوادگی سختی داشته باشیم یا در حال مبارزه با چیز‌هایی باشیم که نمی‌خواستیم در زندگی‌مان باشند، اما هستند. اول از همه به این فکر کنید که تنها نیستید و هر کس در زندگی‌اش مسائلی دارد که به اندازه خودش سنگین است. در چنین شرایطی دو راه دارید: اول اینکه بگذارید اضطراب تمام وجودتان را و بعد زیبایی‌تان را بگیرد و راه دوم اینکه برای خودتان بجنگید.
وقت‌هایی از روز را به انجام کاری که دوست دارید اختصاص دهید، مهم نیست بقیه چه بگویند، مهم این است که این کار‌های کوچک حال شما را خوب می‌کنند. چند دوست صمیمی برای خودتان دست و پا کنید و با آن‌ها درد دل کنید. پیش‌شان بروید و با هم قرار برنامه‌های تفریحی بگذارید. حتما زمانی از روز را به پیاده‌روی اختصاص دهید و راه بروید. راه رفتن هم فکرتان را باز می‌کند و هم استرس‌تان را کاهش می‌دهد. ب
رنامه‌های تلویزیونی خنده‌دار ببینید، مطالب طنزآمیز بخوانید و بخندید. گاهی وقت‌ها مدیتیشن کنید و از تکنیک‌های تنفسی ضداسترس کمک بگیرید. در نهایت اگر هیچ کدام از این کار‌ها کمک‌تان نکرد سری به پزشک اعصاب و روان بزنید و از او بخواهید به شما کمک کند.
منبع: برنا