در جریان یک پروژه‌ی ساخت و ساز در منطقه‌ی سِندلینگ مونیخ، گورهای مرده‌سوزی مربوط به اقوام سلتی کشف شده‌اند که کیفیت حفظ اشیاء درون آن‌ها شگفت‌انگیز است. برای مثال، باستان‌شناسان یک جفت قیچی ۲۳۰۰ ساله را درون یک گور سلتیک کشف کرده‌اند که تقریبا نو به نظر می‌رسد و حتی یک درخشش و صیقل جزئی روی آن دیده می‌شود.
باستان‌شناسان دفتر دولتی حفاظت از بناهای تاریخی باواریا یک شمشیر تاشده، بقایای یک سپر، نوک نیزه، تیغ و یک استخوان نازک‌نی را هم یافته‌اند. اشیاء باکیفیت دیگر بنا به گزارش این دفتر دولتی نشان‌دهنده‌ی این هستند که فرد سوزانده‌شدۀ مدفون در این گور از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار بوده است.
تاریخ یافته‌های کنونی با جستجو برای ابزار انفجاری جنگ جهانی دوم در منطقه‌ی سِندلینگ مونیخ آغاز شد. اما تیم خنثی‌سازی مهمات منفجره، ساختارهایی زیرزمینی کشف کرد که بی شک برای باستان‌شناسان ارزشمند بود و به همین جهت دفتر دولتی حفاظت از بناهای تاریخی باواریا در جریان این یافته‌ها قرار گرفت.
از قرن سوم تا قرن دوم پیش از میلاد، مردمان سلتی مردگان‌شان را می‌سوزاندند و بقایای آن‌ها را درون گودال‌هایی همراه با اشیاء ارزشمند دفن می‌کردند. تدفین‌های دیگر در سندلینگ نشان می‌دهد که اینجا گورستانی است که قبلاً ناشناخته بوده است. این گور میان یک ساختمان مربع که زمانی چهار ستون مجزا داشته قرار دارد. آنطور که بعدتر مشخص شد، شماری از اقلام، نزدیک بقایای فرد مدفون قرار داده شده بود. باستان‌شناسان از یک یافته به طور خاص شگفت‌زده شدند: یک جفت قیچی که هیچ خوردگی نداشت و نو به نظر می‌رسید.
پروفسور ماتیاس فایل از دفتر دولتی حفاظت از بناهای تاریخی باواریا می‌گوید: «این قیچی بیش از ۲۳۰۰ سال عمر دارد و وضعیتش طوری است که انگار الان هم می‌توان از آن استفاده کرد. وضعیت بسیار عالی این قیچی به اندازه‌ی کیفیت ساخت آن تحسین‌برانگیز است.»
{$sepehr_key_138}
به عقیده‌ی کارشناسان، احتمالاً از این قیچی برای کوتاه کردن مو یا برش دادن پارچه استفاده می‌شده است، بنابراین این احتمال وجود دارد که آن زمان هم یک ابزار چندکاربردی بوده یا شاید سلت‌ها از آن برای چیدن پشم گوسفندان استفاده می‌کردند. از میان این یافته‌ها، شمشیر به عمد حرارت دیده و تا شده و به این شکل غیرقابل‌استفاده شده است، شاید به این دلیل که کسی خواسته این سلاح نفیس را از بین ببرد تا جلوی غارت گور را بگیرد و شاید این باور وجود داشته که اگر در این دنیا شمشیر را به صورت آیینی از بین ببرند، در آن دنیا در دسترس فرد مدفون قرار خواهد گرفت. از سوی دیگر، شاید این اقدام احتیاطی را جهت آرامش دادن به روح ناآرام متوفی انجام می‌دادند.
دفتر دولتی حفاظت از بناهای تاریخی باواریا کارش را با فهرست کردن این کشفیات به پایان رساند و گفت: «این یافته‌ها مدرک مهم و کمتر شناخته‌شده‌ی تاریخ سلتی مردمان این منطقه هستند.»
منبع: فرادید