عصر ایران- زاگاتو Zele خودرویی است که در فاصله سال های 1974 تا 1976 روی خط تولید قرار داشت و طی این مدت 500 دستگاه از آن تحویل مشتریان شد. این خودرو در بازار آمریکا با نام اِلکار عرضه شد. زله در واقع پاسخی به بحران نفت در سال 1973 میلادی بود.
زاگاتو زله در کلاس میکروکار قرار داشت و از منظر ابعاد برابر با 2133 میلیمتر در طول، 1346 میلیمتر در عرض و 1612 میلیمتر در ارتفاع توسعه داشت. فاصله بین محورها 1295 میلیمتر و وزن خالص آن 495 کیلوگرم بود. رینگ های فولادی 10 اینچی بسیار کوچک نیز برای زله در نظر گرفته شد.
زاگاتو زله غیر از طراحی رادیکال خود، به دلیل پیشرانه الکتریکی در صنعت خودرو مطرح شد. برخی از منابع آن را کوچکترین خودروی الکتریکی دارای فاز تولید اقتصادی جهان می دانند و البته جز اولین ها نیز محسوب می شود.
تمام بدنه از فایبرگلس تولید شد تا وزن نهایی خودرو تحت مدیریت باشد. این خودرو 3 تریم مختلف با نام های 1000، 1500 و 2000 داشت. هر 3 تریم در واقع همان نسخه دو درب بودند و پیشرانه الکتریکی آنها با محور عقب در ارتباط بود.
زاگاتو زله 1000 از 4 باتری 12 ولت استفاده می کرد که برد حرکتی 80 کیلومتر را در اختیار کاربر قرار می داد. مدل 0 8 باتری 12 ولتی نیز برای زله مورد اشاره قرار گرفته است.
بسته باتری بسیار ساده شارژ می شد زیرا فقط کافی بود که سوکت شارژی که برای باتری ها طراحی شده بود به منبع برق شهری متصل شود.
سرعت تریم 1000 با توجه به فناوری بسیار ساده موتور الکتریکی آن بسیار کم بود اما در تریم 2000 که از موتور مگنتیک استفاده شد، بیشینه سرعت نیز بهبود چشمگیری داشت و به حدود 48 کیلومتر برساعت رسید.
برخلاف دیگر پروژه های زاگاتو، کابین زله یک فاجعه در صنعت خودرو بود! بسیار ساده و بدون هیچگونه خلاقیتی...
زاگاتو زله در قسمت شاسی و سیستم تعلیق از معماری و ساختار فیات 500 و 124 بهره برد.