عصر ایران- از صبح که تصاویر نخست‌وزیر* جدید و مسلمان اسکاتلند، یکی همراه خانواده و دیگری در حال نماز جماعت با اعضای خانواده در کاخ بوت منتشر شده میخ‌کوب و حیران این دو عکس مانده‌ام و در این فقره کار از مکث و درنگ گذشته و شک ندارم شما نیز نمی‌توانید به آسانی از آن عبور کنید.
اسکاتلند در حافظۀ تاریخی ما با مردان دامن‌پوش شناخته می‌شود و شهرت به خست یا خساست و البته به عنوان یکی از اجزا یا اعضای بریتانیا و حالا یک مرد مسلمان پاکستانی‌تبار و مسلمان نخست‌وزیر این کشور شده که تمایل خود به جدایی از بریتانیا را پنهان نمی‌کند.
عناصر شگفت‌آور خبر/عکس آن قدر زیاد است که نمی‌دانی بر کدام درنگ کنی. نام: حمزه یوسف؛ پدر، اهل پاکستان و مادر کنیایی که 60 سال پیش به این سرزمین کوچیدند و وقتی خود بریتانیایی‌ها از بندرلیورپول تا نیویورک را با کشتی می پیمودند تا به آمریکا برسند و مجسمۀ آزادی اهدایی فرانسوی ها به آنان خوش آمد بگوید نسل قبل‌تر این خانواده هم به خود حق داد به بریتانیا بیاید و نه در انگلستان که در اسکاتلند سکنا گزیند.
حمزه یوسف که قبلا وزیر بهداشت بوده به تازگی به رهبری حزب ملی‌گرای حامی استقلال اسکاتلند انتخاب شده و اکنون به عنوان جوان‌ترین نخست‌وزیر مسلمان و رنگین‌پوست اسکاتلند (با 37 سال سن) برای آرمانی که در پی آن بوده می‌کوشد.
در جامعۀ توسعه یافته می‌توان آرزو را دنبال کرد. همان‌گونه که اگر اهل ورزش و فوتبال باشی در باشگاهی رشد می‌کنی و اگر اهل تجارت شرکت تأسیس می‌کنی برای سیاست هم باید از حزب شروع کنی و این احزاب‌اند که با هم رقابت می کنند تا سکان دولت را رهبر حزب پیروز در انتخابات واقعی و نه معنازدایی شذه با چینش و حذف پیشاپیش، به دست گیرد.
قوانین برای آدم‌هاست و میان علاقۀ منتخبان و اکثریت رأی دهندگان نسبت معقولی وجود دارد.
با این همه می‌توان این گونه برداشت کرد که بحث استقلال برای اسکاتلندیها آن قدر مهم شده که به مؤلفه‌های دیگر حمزه یوسف توجه نکرده‌اند تا پروژه اصلی را پیش ببرد ولی هویت و ریشه برای خود او هم‌چنان مهم است.
بیش از این نمی‌توانیم نوشت چون نمی‌دانیم به جز موضوع استقلال اسکاتلند چه موضعی دارد اما در این دو عکس می توان بسیار مکث کرد.
یادمان باشد اینجا کاخ محل اقامت نخست‌وزیر اسکاتلند است نه پاکستان یا کنیا و یادمان باشد ملکه بریتانیا همین چندی پیش در کاخ بالمورال در همین اسکاتلند چشم از دنیا بست.
اعضای خانواده حمزه یوسف نخست وزیر 38 ساله اسکاتلند در کاخ نخست وزیری اسکاتلند
بله، سیاست پیچیده است و این سیب هزار چرخ خواهد خورد و نمی‌دانیم نخست‌وزیر جدید می‌تواند از آرای 55 درصدی مخالفان جدایی در همه پرسی بکاهد یا نه ولی همین که فردی می‌تواند تا این حد در یک جامعه رشد کند علامت خوبی است. علامت رشد همین است نه آن که درصدهایی را با هم مخلوط کنیم و با میانگین نادرست به عنوان رشد به خورد مردم بدهیم.
رشد یعنی اگر بخواهی بتوانی پیشرفت کنی و اگر هم نخواهی یا نتوانی باز از زندگی عادی با حداقل‌ها برخوردار باشی و نیاز به سوار شدن در قطار پیشرفت هم نباشد.
مکث در این عکس از حیث پیشرفت شخص سیاست‌مدار بود و با این توضیح علی‌القاعده اشاره به روباه پیر دربارۀ نخست‌وزیر جوان خواستار استقلال و مسلمان از جانب برخی کامنت‌گذاران ثابت هم منتفی خواهد شد!/ م.خ
----------------
* چون اسکاتلتد هم چنان بخشی از بریتانیاست و یک مجموعۀ سیاسی یک نخست‌وزیر دارد برخی تعبیر «وزیر اول» را درست‌تر می‌دانند اما در این متن همان نخست وزیر آمده که برای مخاطب ایرانی آشناتر است. برای آن که با نخست وزیر بریتانیا تداخل نداشته باشد شاید عنوان رییس‌الوزرا هم بد نباشد که در تاریخ ما هم مسبوق به سابقه است اگرچه باز مفهوم "وزیر اول" به معنی رییس دولت منتها در چارچوب اتحادی بزرگ تر را نمی‌رساند.
مرگ بر اسرائیل
لطفا اینقدر سطحی نگر نباشید