بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ* ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی** تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی
____________________________________________________
*خِنگ، مخفف خونگ اوستایی و به معنای اسب سفید است.
در اینجا شاعر می گوید آب رود فقط تا پایین کمر اسب بالا می آید و گذشتن از آن آسان خواهد بود
** زی: حرف اضافه است به معنای "به سوی..."