رنگ آبی گدازه‌های این آتشفشان موجب شده‌است که آن به نام «آتشفشان آبی» شناخته شود، در نگاه اول گمان می‌شود که گدازه‌های آبی این آتشفشان ماگما است، اما اینگونه نیست، گدازه‌های آبی این آتشفشان در واقع حاصل احتراق گازهای سولفوریک هستند.
گاز سولفور تحت فشار و دمای زیاد از شکاف های آتشفشان خارج می شود. دمای آن نزدیک به ۶۰۰ درجه سانتی گراد است و هنگامی که با هوای آزاد برخور می کند آتش می گیرد. آتشی که ارتفاع شعله های آن به ۵ متر می رسد. مقداری از گازهای خارج شده تبدیل به سولفور مایع می شوند. این مایع در حالی که به سمت پایین جاری می شود به سوختن خود ادامه می دهد.
این پدیده یک اتفاق رایج در طبیعت نیست و بسیار عجیب و غیرعادی است؛ وارنر، زمین شناس آمریکایی که در مرکز تحقیقات آتشفشانی آلاسکا کار می کند گفته است آن چه عکاس کشف کرد یک پدیده غیرمعمول است.
بر طبق حرف های او کاملا متداول است که گوگرد مایع را در اطراف مناطق آتشفشانی مشاهده کنیم. مواد معدنی نقطه ذوب پایی در حدود ۱۱۵ درجه سانتی گراد را دارند که دما و وجرقه های داغ نیز آن را تسریع می بخشد.
چند سالی است که عکاس پاریسی، اولیویه گرونوالد، از این آتشفشان در اندونزی عکاسی می‌کند، جایی که آتش خیره کننده و آبی آن اغلب در طول شب از کوه می گذرد.
گرونوالد در ایمیلی درباره آتشفشان Kawah Ijen در جزیره جاوه به National Geographic گفت: «این درخشش آبی - غیرمعمول برای یک آتشفشان - در واقع نور حاصل از احتراق گازهای سولفوریک است.
سینتیا ورنر، زمین شناس تحقیقاتی در سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS) در رصدخانه آتشفشان آلاسکا، به نشنال جئوگرافیک گفت که عکس های گرونوالد یک پدیده غیرعادی را نشان می دهد.
او گفت: «من هرگز ندیده‌ام این مقدار گوگرد در یک آتشفشان جریان داشته باشد.»
گفتنی است که گرونوالد از هیچ فیلتری برای ثبت تصاویر خود از آتش آبی استفاده نکرده است. این فوران در روز و شب اتفاق می افتد، اما فقط در تاریکی قابل مشاهده است.
منبع: خبرآنلاین